Iedere maandag verschijnt in gratis krant Metro een opiniestuk van Vers Beton. Eeva Liukku zag de Feyenoorddocumentaire The Other Side of The Heart is White. Ze herkent de clubliefde, maar vindt de toegepaste censuur te betreuren.
De supportersdocumentaire The Other Side of the Heart is White, die sinds vorige week in Rotterdam draait, is eigenlijk gemaakt voor een doelgroep van precies 25 personen: de selectie van Feyenoord-1. Toen het moeilijk ging met de club, besloot supporter en ex-harde kernlid Leonardo Pansier de spelers een hart onder de riem te steken. Hij wilde een positieve film over supporters maken en vooral: laten zien dat niet iedereen het Maasgebouw wil bestormen.
In die opzet is de film geslaagd. Feyenoord wilde meewerken en de hele selectie heeft de documentaire gezien. Ze zagen hoe clubliefde met de paplepel wordt ingegoten, op het religieuze af. Verjaardagen en familiefeestjes moeten voor de club wijken, zakenmannen schelden gerust hun zakenpartners van een andere club uit. Rotterdamse skylines en havenbeelden gaan moeiteloos over in beelden van Bengaalse vuren en spandoeken in de kuip. Dat deze supportersporno gretig aftrek vindt, blijkt uit het feit dat er al meer dan 5000 kaarten zijn verkocht – goed voor 70 uitverkochte zalen in Pathé de Kuip.
Is het daarom ook een goede documentaire? Het valt te betwijfelen of de film te begrijpen is voor niet-supporters. De opbouw van de film is niet al te best, de keuze voor de selectie van de geportretteerde fans onduidelijk. Maar wat blijkt? De filmmaker heeft niet het hele verhaal kúnnen vertellen.
Op het IFFR, waar de film in première ging, vertelden de makers dat er een verhaallijn uit de film is gesneden. Het was die van een ex-hooligan. In ruil hiervoor zegde de club alle steun toe. Verder zijn ook scènes gecensureerd waarbij supporters door de politie opzij worden gezet. Een gemiste kans. Het had Feyenoord gesierd als ze hadden laten zien dat liefde voor Feyenoord óók betekent dat je als oud-hooligan boeken schrijft over je verleden. En dat de soms draconische veiligheidscontrole supporters niet verhindert om elke twee weken naar de Kuip te gaan.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.
Al 10 reacties — discussieer mee!
Dit was dé ultieme kans om een harde kernlid de gelegenheid te geven om uit te leggen dat hij, als hooligan, wel degelijk liefde voor de club kent. Dat Yoeri, naast de bereidheid om te rellen, ook zeker wel hartstochtelijk verknocht is aan zijn club. Er wordt immers zo vaak geroepen dat hooligans geen échte supporters zijn. Directeuren en bestuurders van voetbalclubs voorop. Nu had een hooligan de mogelijkheid gehad om zijn zegje te doen in deze discussie. Om uit te leggen waarom hij jaarlijks honderden zuurverdiende euro’s uitgeeft aan zijn grote voetballiefde, waarom hij reist naar de meest onmogelijke plekken in Europa. Toch niet alleen maar om te knokken? Dat kennie ook met z’n buurman. Dus waarom? Waarom houdt een harde kernlid zo erg van Feyenoord, ook al berokkend hij zijn club financiële schade? Daarbij had dit allemaal gekund zonder Yoeri over confrontaties te laten praten. Geen geweld, geen rellen. Gewoon, het Feyenoordsupporter zijn. Alleen dat. Ik durf te wedden dat Yoeri minstens net zulke mooie verhalen te vertellen heeft als de moeder, de havenwerker en de ex-profsporter.
Yoeri heeft meer dan voldoende mogelijkheid (gehad) om uit de doeken te doen hoe zijn gevoel voor Feyenoord in elkaar steekt (twee boeken en meerdere mediaoptredens). Daarbij; als het toch alleen over zijn supporterschap zou gaan en niet over zijn geweldservaringen, dan lijkt mij zijn toevoeging in de film niet heel erg interessant. Naar mijn idee geen gemiste kans dus. Helemaal als je bedenkt dat in zijn eerste boek Rotterdam Hooligan, het ware verhaal van de harde kern, juist dat geweld voorop staat en dat hij zich – naar eigen zeggen – meerdere malen niets of heel weinig (bijvoorbeeld de uitslag) van de gespeelde wedstrijd, waar dan ook gespeeld, kan herinneren. De link met geweld is dus niet weg te denken.
Feyenoord’s standpunt om zich te distantieren van elke verheerlijking van geweld of personen die zich daaraan hebben schuldig gemaakt, is volkomen begrijpelijk. Hoe serieus ben je anders nog te nemen in overleg om Ajax-supporters weer toe te laten in de Kuip?
Tot slot vraag ik me af op welke soms draconische veiligheidsmaatregelen schrijfster doelt. Als seizoenskaarthouder op vak W is mijn ervaring dat de maatregelen in en om de Kuip alles behalve draconisch zijn. Je moet inderdaad je toegangskaart laten zien. En soms word je gefouilleerd.
Puur naar het stadion gaan valt natuurlijk best wel mee, maar als je het wat groter bekijkt zijn de veiligheidsmaatregelen volgens mij wel aan de overdreven kant – neem die idiote verplichte combi’s, waarbij volwassen mensen als vee op transport worden behandeld.
Oke, het lijkt wel te zijn bedoeld als naar het stadion gaan naar mijn idee.
Afgezien daarvan betwijfel ik of die verplichte combi’s eigenlijk wel zo idioot zijn. Het als vee behandeld worden vloeit wellicht wel voort uit het zich als wilde beesten gedragen tijdens (uit-)wedstrijden, in dat opzicht is behandeling als vee nog mild. Misschien is het wel goed dat mensen die zich niet realiseren dat ze hun club schade berokkenen met niet te tolereren gedrag, als vee behandeld worden. Wie zich zelf niet kan beheersen, moet maar beheerst worden. Uiteraard is dit wel een gevalletje van de goeden die onder de kwaden lijden, want juist niet iedere bezoeker heeft kwaad in de zin.
Tja, 300 woorden in de Metro – dan wil een mens nog wel eens wat kort door de bocht zijn.
Verder – voor clubs met hooligans kun je mss stellen dat ze het zelf hebben gezocht, maar voor 99% van de voetbalfans die een uitwedstrijd willen bezoeken is die combi gewoon mesjogge. Ik ga nog wel eens naar Sparta-Uit. Het is om te beginnen vaak al volslagen willekeurig wat een ‘risicowedstrijd’ is. Dordrecht uit is bijvoorbeeld ‘riskant’. Daar zitten dan een paar honderd Dordtenaren met wie je gewoon gezamenlijk een biertje kunt drinken. Maar nee. Je wordt geacht op een verplicht tijdstip op vrijdagnamiddag (drie uur voor de match) je bij Sparta te melden. Dan in een bus naar een afgesloten vak, zonder catering of faciliteiten. En dan na afloop verplicht direct weer weg. Echt totale BS.
Daar ben ik het met je eens. Maar overduidelijk heeft een club als Feyenoord een enorme reputatie (hoog te houden) op hooligan-gebied.
Overigens denk ik dat verplicht vervoer ook alles te maken heeft met de inzet van politiemensen. Zou me zo kunnen voorstellen dat een combi minder inzet vereist, wat minder kosten met zich meebrengt. Enorme kosten waar bijvoorbeeld door VB iets van gevonden zou kunnen worden.
Dag Rick, ik ken ook verhalen van supporters die soms het gevoel hebben als een halve crimineel behandeld te worden. Daar dacht ik aan toen ik dit schreef. Maar je hebt gelijk: bij een gewone wedstrijd in de Kuip valt het wel mee, alhoewel ik fouilleren nooit ‘normaal’ zal vinden. Vooral bij risico- en uitwedstrijden speelt die controle meer. Het verschilt dus ook in welk vak je zit?
Beste Rick,
Het gaat er (in de laatste alinea van het opiniestuk) ook niet om of Yoeri wel of niet voldoende mogelijkheden heeft gehad om… Het gaat erom dat Leonardo en Brandon de mogelijkheid werd ontnomen om een supporter die in de harde kern zit aan het woord te laten in de film. Persoonlijk vind ik dit een laffe daad en inderdaad een gemiste kans. Eigenlijk gewoon puur censuur. FeyeNoord-Korea dus.
Zijn toevoeging in de film was wel interessant geweest, omdat een harde kernlid (en vriend van Leonardo) de gelegenheid had gekregen om uit te leggen dat hij, als hooligan, wel degelijk liefde voor de club kent. Hetgeen zo vaak wordt betwist door veel mensen in de voetballerij en daarbuiten. Er wordt zo vaak over supporters/hooligans gepraat, maar nauwelijks mét. Om die discussie dus minder eenzijdig te maken, was het in mijn ogen dus wel een welkome toevoeging.
Feyenoordsupporter zijn (harde kern of niet) is meer dan naar een wedstrijd kijken en deze onthouden. Het is ook voor het eerst met je vader (of moeder dus) mee gaan naar Feyenoord, je maten tegenkomen in De Kuip en daar een biertje mee drinken, je collega’s het liefst een beuk willen geven als zij weer irritante grappen maken na een verlies, etc. Ook een harde kern lid had hier iets over kunnen vertellen. De link met geweld is dus niet weg te denken? Tja, als je het al niet eens probeert.
Tijdens de Q&A op het IFFR vroeg een Amerikaanse dame voor mij waarom er geen geweld in de film zat. Leonardo legde uit dat Feyenoord Yoeri dus niet in de film wilde hebben, omdat hij het hooliganisme promoot. Feyenoord achtte dit namelijk niet ‘verkoopbaar’. En omdat de film in samenwerking met de club werd gemaakt, had Feyenoord een zegje over de inhoud. Op zich klinkt dat logisch. Feyenoord heeft de film zowel financieel als facilitair gesteund, en mag hiervoor in de plaats best iets te zeggen hebben over de inhoud. Maar hier begon bij mij de schoen al te wringen. Iets over SSF en inspraak?
Tot slot: Geen draconische veiligheidsmaatregelen? Wat dacht je van de inzet van politiehelikopters tijdens bijvoorbeeld een Feyenoord-Heracles, onzinnige ME-charges waarbij vaders het ziekenhuis in worden gemept, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ik ken trouwens zat Feyenoord aanhangers die niet elke thuiswedstrijd meer gaan, omdat ze het fouilleren, het ID tonen en de drugshonden zat zijn.
Roodwitte groeten uit, eveneens, vakkie W.
Ik vond de keuze van de geselecteerde fans niet onduidelijk. Je ziet dat in alle lagen van de bevolking de Feyenoordliefde onvoorwaardelijk is. Of je nu chirurg, klachtencoördinator of sponsor en directeur bent. En zoals Pansier tijdens de Q&A zei, waren het mensen die hij persoonlijk het meest geschikt vond. Hoe duidelijker wil je het hebben?
Daarnaast denk ik dat de film juist voor niet-supporters interessant is. Ik heb er in ieder geval al meerdere gesproken die zich, geheel tegen hun verwachting in, prima hebben vermaakt.
Persoonlijk vind ik dat gezien het budget, het resultaat zeer indrukwekkend is. Over de opbouw heb ik dan ook niks te klagen. Ik vond de muziek zo nu en dan een beetje meeslepend, dat wel.
Beste Raymond,
Ik begrijp wel degelijk dat het in het laatste deel van het artikel niet uitdrukkelijk gaat om de mogelijkheden die Yoeri heeft gehad. Het is echter wel bepalend voor het antwoord op de vraag of de toevoeging van Yoeri aan de film interessant zou zijn. Nu hij twee boeken heeft geschreven (of het tweede boek is onderweg) en regelmatig in de media kwam, kent iedereen inmiddels zijn verhaal wel redelijk. Daarom lijkt het mij niet super interessant om zijn verhaal weer voorgeschoteld te krijgen.
Net als Feyenoord (dat zegt: hij promoot hooliganisme) kan ik de link met geweld écht niet wegdenken. Ook Pansier is natuurlijk onlosmakelijk verbonden met geweld, hij is immers veroordeeld voor zijn aandeel in de dood van Picornie. Ik ben absoluut tegen het tot in de eeuwigheid nadragen hiervan, maar de feiten liggen op tafel. Feyenoord heeft willen meewerken aan de film en is dus over zijn verleden niet kinderachtig geweest, maar weigert geassocieerd worden met (het promoten van) hooliganisme, en dat is niet onbegrijpelijk. En daarbij werd Pansier natuurlijk door niemand verplicht Feyenoord tot medewerking te vragen.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind de sfeer in de Kuip geweldig. Die wordt grotendeels gemaakt door Vak S en omstreken, en daar verdienen ze alle lof voor. Anderzijds zijn dat ook vakken waar dingen gebeuren waar ik het nooit mee eens zal kunnen zijn.
Het is zonde dat er Feyenoorders zijn die niet meer komen door maatregelen. Ik heb er serieus weinig last van. Kaart laten zien, soms gefouilleerd worden en doorlopen. Dat er een politiehelikopter aanwezig is zal me werkelijk een worst wezen, geen seconde aandacht aan besteed. Ik vind juist dat de minder prominente aanwezigheid van politie met de hondenverzorgsters, paardenliefhebbers en mannen die graag een knuppeltje in de handen hebben, goed is.
Groet.