Vers Beton werkt samen met ‘Anders nog iets?’, een project over Rotterdamse ondernemers die de stad verrijken met hun passie en hun ambacht. Deze editie: Halverwege de Walenburgerweg zit kantoorboekhandel Landegem. Althans, nog even, want binnenkort sluit eigenaar Henri van Seventer voorgoed de deuren. Zowel de winkel, uit 1948, als Van Seventer, uit 1940, gaan met pensioen.
Henri van Seventer (73) is zo’n winkelier die niet weg te denken is van de Walenburgerweg. Op een zonnige dag staat hij buiten en groet iedereen die voorbij komt. Hij veegt zijn stoep en neemt meteen die van zijn buurvrouw, kapper Picobello, mee. Zit hij niet in zijn winkel, dan zit hij daar, bij diezelfde buurvrouw, voor een kopje koffie. Kom je tijdens zo’n koffiepauze in zijn kantoorboekhandel, dan vind je een briefje op de toonbank. Soms treft Van Seventer bij terugkomst briefjes van klanten op de toonbank aan. ‘Ik heb dit en dit gekocht, à zoveel per stuk, dus in totaal x euro.’ Met het juiste bedrag naast het briefje.
Op de pof
Zo’n winkel is het. Eentje die geschiedenis ademt. Eentje waarin je de oorspronkelijke indeling van het oude pand nog herkent. Eentje met Avant-gardeschriften uit de jaren negentig van de vorige eeuw. Waar hondje Beer je op een ‘Gezocht’ poster aankijkt vanaf de winkelruit.
Voorbij de etalage vind je talloze soorten papier, enveloppen, ordners, notablokken, ansichtkaarten, vulpennen, tekenmateriaal en schrijfblokken. Met Van Seventer die uit zijn hoofd de totaalprijs uitrekent, in prachtig schuinschrift op een notitieblokje van dun papier.
Het is ook een van de weinige zaken waar je nog op de pof kunt kopen. Want een pinautomaat, dat zou in Landegem een anachronisme zijn. Heb je geen contant geld bij je en móet dat ene kaartje die dag op de post, dan kom je gewoon later in de week terug om je schuld te vereffenen. “Vroeger was dat heel gewoon, maar tegenwoordig staan klanten versteld van zoveel vertrouwen”, zegt Van Seventer. “‘O, kan dat?’, vragen ze me. ‘Bent u niet te vertrouwen dan?’, vraag ik steevast. ‘Anders doe ik het niet hoor!’ En ach, het gebeurt één of twee keer per jaar dat iemand níet terug komt. Maar daarvoor hoef ik de rest nog niet bij voorbaat te wantrouwen.”
Dozen tegelijk
Van Seventer nam Landegem in 1989 over. Hij zat toen vijf jaar in het naastgelegen pand met een bedrijf in kantoorinrichting. De klantenkring uit de buurt was groot en Landegem liep als een tierelier. “Dat was echt een leuke tijd. Mensen hadden destijds altijd een stapeltje kaarten in huis en die kwamen ze allemaal hier halen. Als de kinderen weer naar school moesten, kochten ze schriften, kaftpapier en schrijfwaren bij mij. Bedrijven uit de buurt kwamen langs voor notablokken, typepapier, pennen, enveloppen, soms met de dozen tegelijk.”
Die tijd is nu voorbij. Een e-mail is sneller gestuurd dan een ansichtkaart. Grote bedrijven kopen rechtstreeks bij de groothandel in. Kleine bedrijven voelen de recessie en kopen zo min mogelijk, één, hooguit twee notablokken per keer. “Het zijn rare tijden. Bij vorige recessies ging je er gewoon wat harder tegenaan en dan ging het wel weer. Maar de mensen zijn nu anders. Ze zijn prijsbewust, maar kiezen, helaas, dikwijls niet meer voor kwaliteit. Dat is zo jammer.”
Woord voor woord
Toch zijn niet alle klanten zo. “Een mevrouw moest een schrijfblok hebben voor de Nederlandse les. Ze sprak geen woord Nederlands, dus heb ik met handen en voeten haar verschillende producten laten zien, van goedkoop papier naar dure dictaten waarin je allebei de kanten van het papier met een vulpen kunt beschrijven. Ze dacht even na en kocht wat ze nodig had. Een dag later staat ze met een vriendin in de winkel. Ik kon het niet verstaan, maar ik begreep het wel. Mijn verhaal van de vorige dag kwam woord voor woord voorbij. Kijk, dan is het toch niet voor niks geweest dat je even hebt staan praten.”
Lol in alles
Dankzij Facebookoproepen van onder andere de bovenburen en van verschillende klanten heeft Van Seventer het de laatste weken druk. Hij is blij met de toeloop, hoewel die de nakende sluiting niet meer kan voorkomen. Landegem is over een paar weken definitief dicht, tot grote spijt van Van Seventer. “Ik had lol in alles.” Nu is het zaak zoveel mogelijk handel te verkopen, “anders moet ik het zelf eruit dragen.” Dus, ben je in de buurt, zo tussen tien uur ’s ochtends en twee uur ’s middags, loop even binnen. Nu kan het nog.
‘Anders nog iets?’ 
Vers Beton werkt samen met ‘Anders nog iets?’, een project van
Annemarie Mosterd over ondernemers die de stad verrijken met hun passie en hun ambacht. Als consument betuigen wij vaak de liefde voor de buurtwinkel of ondernemer, maar met de voeten óf de wielen kiezen we vaak anders. Op www.andersnogiets010.nl worden de markante, sociaal betrokken ondernemers die er nog zijn, in het daglicht gezet. Volg ze ook via Facebook
Al 3 reacties — discussieer mee!
Mooi artikel en gisteren ben ik uren gaan winkelen. Morgen ga ik weer en dan neem ik mijn vrouw mee.
Landegem, wie kwam er niet?
Ik woonde in de Klein-Coolstraat en zat op de lagere school in de Hoevestraat op de Hoeveschool van 1954 tot 1962.
In die tijd kocht je bij Landegem je schoolspullen.
Maar wat nog spannender was het lenen van boeken!
Mijn vader huurde daar zijn leesboeken.
Spanning en avontuur, ik moest ze altijd terug brengen, mijn vader werkte bij Wilton Fijenoord.
Maar hij verbaasde zich altijd dat hij een rekening kreeg van het te laat retour brengen van de boeken, dat koste hem altijd een paar centen per dag.
Wat hij niet wist dat ik ze altijd te laat terug bracht omdat ik ze eerst zelf wilde lezen.
Tot hij er na een lange tijd achter kwam dat ik de schuldige was.
Dat heeft me wel een jaar zakgeld gekost!!!
De heer en mevrouw Landegem stonden in die tijd in de winkel.
Ik ben er deze week nog langs gereden maar kon helaas niets dierbaars uit die tijd een boek of emaille naambordje of iets dergelijks bekomen.
Mooie tijd was dat en de boekhandel heeft het nog lang uitgehouden in deze winkel.
Leuk stukje. Ging er vroeger, als ik in de buurt werkte, nog wel eens een postzegel of kantoorartikel halen. De heer Van Seventer kon inderdaad van alles vertellen over de voor- en nadelen van door hem verhandelde waar.
Helaas verdwijnen dit soort mensen met hun bijzondere zaakjes en warenkennis uit het straatbeeld.