Het regent pijpenstelen. In de Mevlana moskee heeft zojuist het vrijdagmiddaggebed plaatsgevonden en het is een drukte van jewelste op het plein. Auto’s staan dubbel en dwars geparkeerd. Ik passeer het bordje ‘alleen bestemmingsverkeer’ en baan me stapvoets een weg door de plassen op de RFC-Weg.
Ik heb een afspraak met Boy Fagnotti. Boy (56) woont in het stationsgebouw Beukelsdijk (1899), een station dat niet alleen bijzonder is door de monumentale status van het pand, maar des te meer omdat het als station nauwelijks bestaansrecht heeft gehad. In 1910 zijn zowel het stationsgebouw als de twee naastgelegen wachterswoningen omgebouwd tot woonhuizen. De drie panden, eigendom van de NS, worden sindsdien verhuurd aan mensen die via werk gerelateerd zijn aan het spoor.
Boy
Een lachend gezicht verschijnt in de deuropening als ik aanbel. Boy draagt een houthakkershemd met daaronder een shirt van DB Schenker Rail, het bedrijf waar hij werkzaam is als machinist. “Gezellig dat je er bent!” Hij houdt de deur uitnodigend voor me open en gebaart naar de woonkamer. “We kunnen straks in de ruimte hiernaast gaan zitten, daar zie je de authentieke elementen van het huis beter”, belooft hij. Een klein ringetje in zijn rechteroor en een volle bos grijs haar geven hem een markant uiterlijk. Zijn gelaatstrekken verraden de Indische, Italiaanse en Portugese roots van zijn ouders.
