CDA kruipt graag met Leefbaar in bed, niet de PvdA

Fractievoorzitter en nummer drie op de kandidatenlijst van de PvdA Marco Heijmen ergert zich aan de spin van met name het CDA alsof zijn partij zou staan te springen om het bed in te duiken met Leefbaar Rotterdam. Het verleden bewijst nu juist dat wanneer u geen zin heeft in een Leefbaar-college, u zeker niet op het CDA moet stemmen, stelt hij. 

In het AD van maandag 17 februari verklaart Hugo de Jonge, de lijsttrekker van het CDA, dat Hamit Karakus de elektrische deken voor Leefbaar Rotterdam vast heeft aangezet, als uitnodiging tot het delen van de lakens in de bedstee. Het is een alleszins mooi gevonden beeldspraak. Voor het overige is het waardeloos.

CDA zat in 2002 al bij Leefbaar op schoot

Sowieso is de opmerking van Hugo de Jonge over een samenwerking van PvdA en Leefbaar Rotterdam opmerkelijk. Want  was het niet het CDA dat zelf in 2002 als eerste partij, samen met de VVD, het genoegen mocht smaken om deel te nemen aan een coalitie met Leefbaar Rotterdam? Was het niet het CDA dat pas na lange tijd concludeerde dat die smaak hen niet beviel? Toenmalig partijleider van Leefbaar Rotterdam Marco Pastors kwam bij het CDA en de VVD zelfs weg met een pleidooi voor een allochtonenstop in Rotterdam. Pas tegen het einde van de collegeperiode was een door Pastors gegeven interview in een tot dan toe onbekend Katholiek blaadje, waarin hij stelde dat moslims hun geloof gebruiken als rechtvaardiging voor onder andere diefstal, voor het CDA reden genoeg om het vertrouwen in hem op te zeggen.

Verkettering PvdA

Hoe groot was het contrast met de lokale en nationale verkettering van de PvdA,  toen deze het in 2010 waagde om een coalitie te sluiten waar Leefbaar Rotterdam niet in zat. Allerhande zelfverklaard politiek deskundigen haastten zich te verklaren dat de stad Rotterdam ernaar snakte om bevrijd te worden uit de beklemmende sfeer van polarisatie. Dat de PvdA de hand niet reikte naar Leefbaar Rotterdam vond men een grote schande. Uiteindelijk bedacht men dat het wel de allochtone PvdA- raadsleden zouden zijn geweest, die een stokje voor een coalitie met Leefbaar hadden gestoken.

Niets is minder waar. Leefbaars voormannen hadden geen moment onbenut gelaten om PvdA-politici als onbetrouwbaar neer te zetten. En dat was geen normale verkiezingsretoriek. Zo zette Leefbaars fractievoorzitter Ronald Sørensen de burgemeester weg als een Ajacied met dubbel paspoort. Ook inhoudelijk waren er grote verschillen. In haar verkiezingsprogramma zette Leefbaar de hele cultuursector weg als een verzameling leeglopers, werden uitkeringsgerechtigden allemaal bestempeld als nietsnutten en werd de Islam-kaart maar wat graag  gespeeld. Dát waren de redenen waarom de PvdA een coalitie met Leefbaar afwees.
De eendracht waarmee de Rotterdamse politiek, van de SP tot het CDA, nu verklaren dat Leefbaar Rotterdam en de PvdA hun harten reeds aan elkaar hebben verpand, wekt dan ook bevreemding. De inhoudelijke overeenkomsten zijn er namelijk niet bijster veel groter op geworden. Ook de afgelopen periode hebben we uit hun voorstellen mogen opmaken dat Leefbaar het armoedebeleid fors wil versoberen en de cultuursector flink wil laten verschalen. En wat vindt leefbaar ook al weer van Islamitisch onderwijs?
Leefbaar vindt een coalitie tussen VVD, CDA, D66 en Leefbaar inhoudelijk veel meer voor de hand liggen dan met de PvdA. Dat weten wij. Dat weten zij. Leefbaar Rotterdam concurreert inhoudelijk en programmatisch het meest met de VVD om de kiezersgunst. Leefbaar is alleen wat rabiater rechts, dat weer wel.

Vanwaar dan die enorme drang van Hugo de Jonge om te verklaren dat de PvdA en Leefbaar bij elkaar de bedstee in willen? Het kan slechts verklaard worden uit het strategische inzicht dat een tweestrijd tussen Leefbaar en PvdA ook potentiële CDA-kiezers dwingt een keuze te maken: met wie wil ik wakker worden de ochtend nadat ik gestemd heb? En het verleden bewijst dan dat Rotterdammers die een college met Leefbaar niet zien zitten beter op de PvdA kunnen stemmen dan op de partij van De Jonge.