Liever een mond vol mening dan een mond vol bitterbal tijdens de vrijmibo? De Beste Stuurlui helpt u met prikkelende gespreksstof het weekend in. Stuurvrouwe Van der Wall windt zich op over de ronkende marketingmachine die Rotterdam in zijn greep houdt.
Pas geleden was ik een paar dagen in Sarajevo, hoofdstad van Bosnië. De oorlog die daar in de jaren ’90 woedde is voorbij, en tijdens mijn bezoek lag de stad er in de voorjaarszon bij in een schoonheid alsof er nooit iets gebeurd was.
Op het eerste gezicht tenminste. Want sla een hoek om, kijk wat beter, en je ziet de kogelgaten in de gevels. Ik liep over een begraafplaats waar op iedere grafsteen een sterfdatum tussen 1992 en 1995 stond. Ik zag foto’s van de meer dan 8000 doden die er in Srebrenica vielen, en een film met de verhalen van hun nabestaanden. Ik realiseerde me dat bijna alle mensen om mij heen een oorlog hadden meegemaakt. Een oorlog waarin je voormalige buurman, vriend of klasgenoot opeens je grootste vijand was. Zo dicht bij een oorlog was ik als verwende West-Europeaan nog niet eerder geweest, en dat maakte diepe indruk.
Toen ik weer thuis kwam in Rotterdam, viel ik midden in het campagnegeweld voor de gemeenteraadsverkiezingen. Er hingen posters die voorschrijven welke taal wij op straat dienen te spreken. Er werd gehamerd op immigratiequota voor mensen uit bepaalde landen. Op mij kwam het plotseling achterlijk angstig over. Angst voor mensen die even goed je buurman, vriend of klasgenoot kunnen zijn.
‘We learn from history that we do not learn from history.‘ Dat citaat van Hegel kwam ik recentelijk tegen in een artikel, en deed me afvragen of dat echt zo is. Tuurlijk, Rotterdam is geen Sarajevo en Nederland is niet de Balkan. Maar wie naar de geschiedenis van alleen al de twintigste eeuw kijkt, kan zien dat angst zo vaak heeft geleid tot haat en geweld. Niet zelden aangewakkerd door mensen die op macht uit zijn, en dat over de ruggen van onschuldige mensen proberen te bereiken.
Het is absoluut niet mijn intentie om hier te vertellen op welke partij je moet gaan stemmen op 19 maart (eerlijk gezegd ben ik daar zelf ook nog niet uit). Maar ik wil wel een dringend advies geven: Laat angst geen argument zijn in het bepalen van je stem. Want als we nu toch één ding mogen leren van de geschiedenis, dan is het wel dat angst geen goede raadgever is.
Al 11 reacties — discussieer mee!
Samengevat en de suggestie voorbij: stem geen Leefbaar Rotterdam of VVD want anders krijgen we Bosnische toestanden hier. Vooral die laatste alinea “ik wil niks suggereren, maar….” is beschamend zo suggestief.
Als ik naar Spanje zou willen emigreren dan zou ik het volstrekt normaal vinden als de Spanjaarden van mij verwachten dat ik Spaans spreek. In Nederland vinden dat dan weer racistisch.
De angst zit hier vooral bij links Nederland dat bang is ergens voor uitgemaakt te worden wat het niet is.
Amen.
Ik zeg dit nog niet eens omdat ik Christenunie stem, maar die vrolijke protestanten zijn wel de enige die hardcore op het positieve inzetten, en niet constant aan bangmakerij doen over Help De Polen Komen!/Kinderen Leven in Armoede!/Ik Kan Nergens Mijn Bakfiets Kwijt!/Nog Twee Dagen Aan De ’s Gravendijkwal Wonen En Je Gaat Dood! Als je de gemiddelde campagne moet geloven, dan is het the worst of times ten tijde van the best of times.
Ook ergeniswekkend, trouwens, is de pr-campagne van de gemeente om te gaan stemmen, met van die ja-nee-keuzes. Ik wil dat mijn kinderen veilig in de wijk kunnen spelen, ik wil dat de wijk veilig wordt, ik wil miljonair worden, dat soort dingen. En dan maar de mensheid aanpraten dat als je niet stemt, je kinderen ook niet veilig kunnen spelen.
Nog drogredenerig is de campagne dat het stemmen ditmaal twee keer zo belangrijk is, omdat je zowel voor de gemeente als de gebiedscommissie stemt. Alsof je vier jaar geleden ook niet dubbel stemde, maar dan voor de deelgemeente en de gemeente.
Afijn. Ik zal wel niet de doelgroep zijn.
En om positief te besluiten: het is verrot lekker weer vandaag joh!
Hiermee ben ik het niet eens – althans, zo interpreteer ik de column niet. Juist Karakus slaat in dit interview van vanochtend vol op de bangmakerijtrom door Leefbaar als de PVV weg te zetten omdat hun achterban overeenkomsten zou vertonen. Juist daarin zie je elementen van bangmakerij en uitsluiting terug.
Beste Joop,
Zoals Ties al zegt, zo bedoel ik het oprecht niet. En zoals Inge hier onder ook zegt: bijna alle partijen spelen in op angst in hun strijd om onze stem. Dat is hetgeen waar ik mijn punt over wilde maken. Wel is het zo dat de voorbeelden die ik noem inderdaad van Leefbaar en de VVD afkomstig zijn. Dit vond ik nu eenmaal de sterkste voorbeelden, die ook nog eens sterk vertegenwoordigd geweest zijn in de media.
Ik vermeld ook duidelijk dat Rotterdam geen Sarajevo is, en Nederland niet de Balkan. Voor Bosnische toestanden hoeven we mijns inziens dan ook niet te vrezen. Daarnaast haal ik voor het gemak ook nog eens de hele geschiedenis van de twintigste eeuw van stal als mogelijke leerschool in een poging alles in een wat breder kader te plaatsen. Maar dit is een column waarin ik mijn persoonlijke visie en ervaring beschrijf, en die zijn nu eenmaal beïnvloed door een recent bezoek aan Sarajevo.
Ik hoop dat je een weloverwogen stem uit brengt volgende week, gebaseerd op jouw persoonlijke idealen, en op welke partij je dat zelf wenst te doen!
Je roept op om je niet te laten leiden door angst, maar zet wel de Bosnische toestanden als schrikbeeld naast een poster dat oproept om Nederlands te spreken (en dat dan zogenaamd “voor het gemak”). Wat jij doet is hetzelfde als wat Wilders doet, alleen met het verschil dat Wilders wel duidelijk is in het benoemen van wie hem niet bevalt, terwijl jij door er suggestiviteit omheen te zetten denkt er netjes mee weg te komen. Als iemand zich laat leiden door conservatieve angst, dan ben je dat zelf wel.
Beste Joop,
Volgens mij ben ik heel duidelijk in het benoemen van wat mij niet bevalt: namelijk de tactiek van het inspelen op angsten om stemmen te werven. In de column probeer ik dat uit te leggen aan de hand van een persoonlijke ervaring en historische context. Maar ik krijg het idee dat je mijn intenties hier in niet gelooft, of wantrouwt. In dat geval heb ik daar niks tegen in te brengen, want niet de illusie dat ik daar op deze manier iets aan kan veranderen.
Als ik een poster zie met als tekst “In Rotterdam spreken we Nederlands” dan denk ik meteen aan het standpunt dat wie hier zich voor lange tijd wil vestigen of iedereen die hier een uitkering komt aanvragen, dat het dan normaal is dat van zo iemand verwacht wordt dat die Nederlands leert en spreekt.
Wat jij doet is die poster uitleggen als een eerst stap op weg naar Bosnische toestanden. Daar ben je heel duidelijk in. Ik herken die angst helemaal niet, en zie die oproep van jouw dan ook vooral als een vorm van angstaanpraterij. Iets waarvan je zelf zegt dat je je daar niet door moet laten beïnvloeden.
Comprende?
Ik ben enkel maar bang dat ik (weer) spijt krijg van de partij waar ik op stem. Wat nu?!
Zeker nog nooit aan de Spaanse kust geweest?