Liever een mond vol mening dan een mond vol bitterbal tijdens de vrijmibo? De Beste Stuurlui helpt u met prikkelende gespreksstof het weekend in. Stuurman Bart van der Zande betoogt dat de herontwikkeling van De Kuip de stad meer oplevert dan een gaaf opgeknapt voetbalstadion.
Als Rotterdammer word ik enthousiast van de toekomst. De keren dat ik de stad heb staan promoten met een gebouw dat er nog niet stond, een winkel die er nog niet was of een evenement dat zijn eerste editie nog moest beleven, zijn al lang niet meer op twee handen te tellen. In mijn ervaring was nieuw altijd beter en klonken argumenten uit de toekomst altijd harder door. Het is ook zeker niet toevallig dat we de afgelopen tijd de internationale media haalden met gebouwen die nog maar net of zelfs helemaal niet af zijn.
We zijn nou eenmaal een wederopbouw stad, correctie, een opbouwstad. Want vier dagen na het bombardement is ervoor gekozen om niet alles weder op te bouwen, maar te gaan voor helemaal nieuw. Deze ene keuze lijkt diep in ons DNA te zijn gaan zitten, aangezien de stad sindsdien zonder al teveel protest en in een razend tempo nieuw heeft gebouwd, jong en oud heeft gesloopt en weer door is gegaan met nog meer nieuwbouw. Want nieuw is altijd beter.
Daar lijkt nu een einde aan te komen. Gyz la Rivière liep voorop in zijn queeste tegen de eeuwige stadsvernieuwing en leerde ons dat niet alleen de fascisten maar (juist) ook de modernisten en de stadsvernieuwers de stad hebben vernietigd. En hoewel La Rivière mij zeer aansprak, was het voor mij nog vooral inspiratie. Het keerpunt kwam dit jaar pas, toen De Kuip werd gered.
Als Feyenoord-fan voel je je nauw verbonden met De Kuip. Toch hoorde ik lange tijd bij de mensen die voor nieuwbouw gingen. Want nieuw is altijd beter, en als Feyenoord-fan wilde ik toch vooral het beste voor de club. Ook de directie en bouwconcern Volker Wessels leken te leunen op de Rotterdamse vernieuwingsdrift met hun plannen voor een geheel nieuw stadion. Een kritische houding van het nostalgische deel van de fans hadden ze nog wel verwacht, maar dat een serieuze tegenbeweging zoals Red de Kuip zou opkomen, was toch wel wat anders. Een beweging die zowaar een zeer serieus alternatief wist te bieden, met als uitgangspunt de herontwikkeling van het oude.
Inmiddels gaat de nieuwbouw niet meer door en wordt er gekozen tussen twee plannen die, voor een aanzienlijk lager bedrag, voortbouwen op het oude. Met vernieuwende ambities en innovatieve oplossingen. De als protestbeweging gestarte Red de Kuip staat nu, inmiddels gesteund door Besix, in de ‘finale’ tegenover BAM. Beiden met een mooi plan. Of het plan van Red de Kuip nou wint of niet, het is voor mij ook het toonbeeld geworden van een nieuw bewustzijn in Rotterdam. En hoewel ik me nog steeds blind kan staren op de toekomst van onze stad, begint mijn respect voor het verleden te groeien.
Nog geen reactie — begin de discussie!