De komende twee weken illustreert Seb Ikso het nieuws. Deze week: het wijkprofiel vervangt de veiligheidsindex.
De veiligheidsindex, een Rotterdamse uitvinding waarmee de veiligheid in de stad het afgelopen decennium nauwkeurig in kaart gebracht werd, is niet meer. Afgelopen januari werd de laatste index gepresenteerd.
Het instrument lijkt zijn vruchten afgeworpen te hebben: van een 5.6 in 2001 is de stad inmiddels bij een comfortabele 7.2 beland. Toch had de index ook tekortkomingen. Het cijfer dat een wijk of de stad als geheel kreeg, is namelijk een combinatie van de objectieve veiligheid (aantal diefstallen, inbraken et cetera) en de subjectieve veiligheidsbeleving van de bewoners (onderzocht door middel van een enquête). Wat bleek: hoewel de stad de afgelopen jaren aantoonbaar veiliger geworden is, daalde de subjectieve veiligheidsbeleving van de bewoners. Een vreemde paradox, die met de cijfers uit de veiligheidsindex niet te verklaren was.
De gemeente vermoedt dat deze daling te wijten is aan de stijgende werkloosheid en gebrek aan sociale perspectieven. In de hoop dit inzichtelijk te maken is het wijkprofiel in het leven geroepen: nog steeds een combinatie van objectieve en subjectieve metingen, maar behalve gegevens over veiligheid is het profiel uitgebreid met gegevens over de sociale en fysieke staat van de wijk. Hierdoor kunnen er andere verbanden worden gelegd. Misschien ontstaat een gevoel van onveiligheid doordat de buitenruimte verloedert, of voelen wijkbewoners zich door het heropenen van de buurtbibliotheek weer een stuk veiliger.
Voorlopig doemt uit het eerste wijkprofiel een overwegend positief beeld op. 76 % van de ondervraagden is tevreden met de eigen buurt en 37 % verwacht een verbetering van de leefsituatie (de groep pessimisten is met 9 % een stuk kleiner). Dit eerste wijkprofiel is echter de nulmeting. In 2016, wanneer het volgende wijkprofiel verschijnt, weten we meer.
tekst: Sereh Mandias
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al één reactie — discussieer mee!
Hmm, of misschien heeft met ook met de sensatiedrang van de berichtgeving over misdaad te maken waarom we ons onveilig voelen. Zetten we het nieuws aan, dan is de kans groot dat je iets leest wat van de Telegraaf Media Groep is (Geenstijl, Spits, Nu.nl, De Telegraaf, etc Powned kun je hierbij toevoegen als de belastinggeld-vangende tak van Geenstijl), wat best sensationeel is allemaal. Als ik enkel dat zou kijken is er in Nederland een soort raciale oorlog aan de gang waarin niet-blanke mannen het voor het zeggen hebben op straat en onschuldige Nederlandse vrouwen systematisch worden misbruikt.
Combineer dit dan met de fascinatie voor politie/detective shows zoals CSI, Law & Order, etc waarin in elke aflevering weer een gruwelijke moord wordt uitgelicht, en je creert een beeld van de maatschappij dat best grimmig is.
Gooi hier nog de etnische spanningen bovenop, die verder versterkt worden door berichtgeving (als een Antiliaan bijvoorbeeld een misdaad begaat wordt deze in media een ‘Antiliaan’ genoemd, maar zodra deze iets goeds doet is het ineens een ‘Nederlander’) en socio-economische onzekerheid (een moment wanneer het makkelijk wordt om minderheden de schuld te gaan geven voor problemen), en het al grimmige beeld wordt nog erger.
Geen wonder dat iedereen hier bang zit en dat de eerste reactie op het zien van de nieuwe stukken van de Luchtsingel is: “oh, dit wordt vast een verkrachtingsbrug”.
Maar ok, het is niet zo dat het ‘de schuld’ is van de media dat dit beeld gevormd is. Deze willen ook enkel kijkers/lezers/etc binnenhalen, en mensen kicken nou eenmaal op dit soort sensationeel nieuws.