Stuurvrouw Lambert leidt een groepje toeristen rond uit enthousiasme voor haar stad, maar voelt zich een onbegrepen kunstkenner die abstracte kunst probeert uit te leggen. Zij ziet in de Erasmusbrug een mooie zilveren zwaan, zij zien grijze dikke strepen en een asfaltweg.
Als ik vanaf Eendrachtsplein naar ons nieuwe Centje loopt, valt het me opeens op door hoeveel hoopjes toerist ik me moet wringen. Als een kind op de zaterdagmarkt word ik opgeslokt door drommen mensen en backpacks. Ik denk aan de kranten en boekjes die Rotterdam recent hebben aangewezen als nieuwe hippe stad, the place to be. Rotterdam is door de massa ontdekt!
Ik voel een tikkende vinger op mijn schouder. “Hi! Are you from here? Do you want to show us around?” Ik denk een paar seconden na en besef dat ik mijn trots voor Rotterdam eigenlijk best wel met hen wil delen. Enthousiast door mijn nieuwe rol als reisleidster neem ik de drie toeristen, elk met superdeluxe Canon camera en praktisch buiktasje, op sleeptouw.
We lopen langs de Euromast, de Lijnbaan, de Kubuswoningen en de markt. Overal wordt keurig netjes een foto van gemaakt, maar mijn passie lijken ze, met name als ik lachend vertel over Kabouter Buttplug en het onlangs teruggeplaatst kunstwerk Anita, niet volledig te begrijpen. “Yes, we’re ready, what’s next?”
Als klap op de vuurpijl neem ik ze mee naar de Erasmusbrug. “This is the Erasmusbrug, look at the beautiful details in this bridge, and the view,” zeg ik stralend terwijl ik vol overtuiging verder vertel over onze mooie Zwaan. “Oh, cool,” zegt één van de toeristen. Ik word niet begrepen. Het groepje neemt nog een aantal foto’s terwijl ik leunend op de brugbalustrade over de Maas tuurde.
Ik voel me een kunstenaar die zijn eigen kunstwerk bekijkt. Rotterdam is abstracte kunst, concludeer ik. Er zit emotie in, zonder dat het er te dik bovenop ligt. Tot voor kort wisten met name de kenners hoe waardevol het is. Nu de verzamelaars de ‘abstracte stad’ ook officieel hebben bestempeld als ‘mooi’, willen steeds meer mensen zien waar de ophef vandaan komt.
Terwijl ik maar doorratelde over de schoonheid en de onderliggende gedachte, leken de toeristen vooral een paar, weliswaar indrukwekkende maar toch, grote grijze lijnen op een doek te zien. Kijkend naar de kubistische rauwe vormen ziet een leek met het verkeerde verwachtingspatroon misschien niet die diepgaande emotie. Die is maar matig enthousiast. “Leuk, maar ik zou het niet in mijn slaapkamer hangen.”
“Tomorrow we go to Amsterdam.” De toerist staat ineens naast me en kijkt met mij mee over de Maas. “Can’t wait to see the canals and the old houses. Before I forget, could you show us where we could buy some ‘smokey smokey’ here?” Hij lacht terwijl hij zijn dure camera aan mij geeft. “Make a picture please on this bridge, all together?”
Al 10 reacties — discussieer mee!
Dank voor dit stukje. Draagt precies bij aan mijn ‘die toeristen mot ik hier niet, pleurt op naar Amsterdam waar jullie thuishoren’ gevoel.
Ja, of in Oud-Delfshaven 🙂
Misschien snap jij de toeristen nog niet goed. Voor Nederlanders is de moderne architectuur van Rotterdam bijzonder – maar niet voor een Amerikaan uit Chicago of een Chinees uit Shanghai. Daarom willen ze liever oudhollandse grachten en koffieshops zien. En, als jouw toeristen Amerikaans waren, moet je wel begrip met hun culturele verschillen ten opzichte van seksualiteit hebben. Praten over Kabouter Buttplug was voor hen misschien heel erg gênant.
Laat ze de volgende keer dingen zien die ze thuis niet hebben en die ze ook niet in Amsterdam kunnen vinden: guerillatuinen in het Oude Westen, de recyclingarchitectuur van WORM, designwinkels in het Schieblock, pop-up-stores op de Nieuwe Binnenweg; vertel hen over gabber en kapsalon, informeer ze over de Spido-havenrondvaart, de watertaxi en de amfibiebus…
Martin van Waardenberg is ook een prima stadsgids:
http://www.youtube.com/watch?v=DBmdKFTLKYI
Hoi Florian,
Het waren geen Amerikanen of Chinezen en geloof me, seksualiteit was echt het probleem niet. Ik heb ze meer laten zien dan wat ik hierboven heb vermeld en heb zelfs nog even met hen in een watertaxi gezeten!
Maar als ze in Rotterdam slechts een stad zouden zien met moderne architectuur, dan vind ik dat ze Rotterdam sowieso niet goed hebben begrepen.
Ja, dat kan ik echt niet overtreffen.
Hoi Florian,
Het waren geen Amerikanen of Chinezen en geloof me, seksualiteit was echt het probleem niet. Ik heb ze meer laten zien dan wat hierboven staat vermeld en heb zelfs nog even met hen in een watertaxi gezeten!
Maar als zij Rotterdam zien als ‘een stad met moderne architectuur’, dan vind ik dat ze Rotterdam sowieso niet goed hebben begrepen.
VS toeristen en nog wat van dat ongeregeld goed ze weten nog geen eens waar ze zijn van de boot de bus in naar Delft en nog wat van die nederzettingen laat maar gaan de echte toerist met echte belangstelling en historisch besef haal je er zo uit op straat lopen niet mee in een groep zijn alleen of mer zijn twee en bekijken echt dingen en lezen echt en komen echt om de Wereldmetropool Rotterdam te bezoeken dagen rond te dwalen;welkom dit soort toeristen.Wij in eigen huis hoeven toeristen niet te snappen laten ze maar is moeite doen om ons te snappen ze zijn te gast en meer niet.
Ja hoor, stuur ze maar weer naar mij toe 😉 Ik woon naast de Pelgrimvaderskerk (en zit daar ook regelmatig als vrijwilliger), dus wij nemen onze verantwoordelijkheid al in het ontzien van de binnenstad door Amerikanen deze kant op te lokken 🙂
Precies Adriaan. Ik werk zelf bij de VVV en veel toeristen snappen de stad prima. Moeten ze het wel willen. Als ze grachtenpanden, tulpen en makkelijk vermaak willen dan zijn ze naar de verkeerde stad gekomen. Gelukkig hebben de meesten dat van tevoren al door en komen dus niet.
@ Florian Cramer
Ook Chinezen en Amerikanen die daar zelf in grote moderne metropolen wonen kunnen Rotterdam vaak prima waarderen. Sterker nog, ik denk dat die de stad juist beter op waarde kunnen schatten dan Chinezen en Amerikanen die niet uit een stad komen.