Joost Eerdmans: wethouder van Stedelijk Onbehagen

De portefeuille van Joost Eerdmans lijkt een allegaartje met onder andere veiligheid en buitenruimte. Wie beter kijkt ontwaart echter een duidelijke politieke agenda, stelt Sereh Mandias. Eentje die vooral haar onbehagen voedt.

Sinds een week heeft Rotterdam met Joost Eerdmans een wethouder Veiligheid, Handhaving en Buitenruimte. Op het eerste gezicht een wat eclectische portefeuille (hoewel Financiën, Binnenstad, Cultuur en Sport wat dat betreft natuurlijk ook een leuke is). Wie beter kijkt ontwaart in de koppeling van veiligheid en buitenruimte echter een duidelijke politieke agenda. In Rotterdam is de publieke ruimte namelijk al langer de inzet van het streven naar een veiliger stad.
Zo kun je onder het mom van burgerparticipatie tegenwoordig op allerlei plekken geconfronteerd worden met mogelijke criminaliteit. ‘Ziet u iets verdachts, bel 112!’ en ‘Let op, inbrekers actief!’ knipperden de nietsvermoedende Rotterdammer afgelopen jaar op centrale plekken in de stad vanaf grote lichtkranten agressief tegemoet. Ook werden digitale schermen op de Lijnbaan opgesierd met beelden van gezochte verdachten en wordt de Coolsingel op koopavond voorzien van uitklapborden waarop in niet mis te verstane taal gewaarschuwd wordt voor zakkenrollers en ander gespuis.
Geen wonder dat de afgelopen editie van de Rotterdamse veiligheidsindex, waarin zowel de subjectieve als de objectieve veiligheid van de stad gemeten wordt, een merkwaardige paradox liet ziet: de Rotterdammer voelt zich onveiliger, terwijl de stad aantoonbaar steeds minder gevaarlijk is.
Van een iets andere orde is het samenscholingsverbod. Dit geldt sinds 2003 voor de gehele stad: wie met meer dan twee personen op straat rondhangt, mag hier door de politie op aangesproken worden. Tamelijk ontluisterend, want hoe publiek is een ruimte waarin niet meer doelloos rondgehangen mag worden?
Bottom line: de fixatie op veiligheid tast op steeds meer manieren het vrije en zorgeloze gebruik van de publieke ruimte aan. En nu heeft Rotterdam dus een wethouder veiligheid en buitenruimte. Zeker, in het licht van bovenstaande maatregelen een praktische koppeling, maar voorlopig voedt deze combi vooral mijn stedelijk onbehagen.