Anniek Tijmes illustreert wekelijks het Rotterdamse nieuws. Deze week: Odfjell. Het geplaagde bedrijf gooit nog maar eens mensen op straat. Zij zijn het niet eens met hun sociaal plan, en stappen naar de rechter.
Onderste uit de kan
Personeelsleden van het tankopslagbedrijf Odfjell staan vandaag tegenover de directie en de vakbond in de rechtbank. Zij hebben een kort geding aangespannen tegen de directie, omdat ze hun mogelijke ontslagvergoeding zien verdampen tijdens de onderhandelingen.
Odfjell gaat voor de tweede keer reorganiseren, 112 mensen verliezen hun baan. Bij de eerste reorganisatie werd iedere werknemer die vrijwillig zou vertrekken een riante ontslagvergoeding geboden. Bij deze tweede ronde steken de vakbonden een stuk lager in. De ontslagvergoeding voor mensen die in de eerste ronde 200.000 euro zouden krijgen, is nu nog maar 50.000 euro.
De toekomst van Odfjell is dan ook een stuk wanhopiger dan hij leek in 2012. Toen werd de tankterminal stilgelegd vanwege het verzwijgen van incidenten en problemen op het gebied van veiligheid. Controleurs vonden achterstallig onderhoud; er was sprake van mismanagement.
Een groot deel van de klanten liep weg. Waaronder Shell, hun grootste klant. Een makkelijk besluit: de hoeveelheid tankterminals in de haven kent een overcapaciteit. En er is meer op komst, door de verwachte toestroom van Russische olie. Odfjell heeft daar alleen weinig aan: de Russen bouwen hun eigen terminals.
Terug naar de werknemers. De leden van de vakbond kunnen nog tot 1 juni stemmen over het sociaal plan. Het kort geding lijkt te vroeg aangespannen. Volgens de vakbondsdirecteur is het voor het eerst in de geschiedenis dat dit nog tijdens de onderhandelingen voorvalt. Het tekent de schrijnende vraag voor de werknemers: zijn ze het onderste uit de kan aan het halen, of proberen ze van een kale kip te plukken?
Tekst: Anneke Kortleve
Al 2 reacties — discussieer mee!
Op zich is dat ontslag bij Odfjell niet zo heel gek. Ze zijn bezig het bedrijf van de grond op op te bouwen, en gebruiken daarom maar een beperkt aantal opslagtanks. Ondertussen is de organisatie ingeregeld op veel meer activiteit, en daarom wordt een percentage door heel de organisatie heen boventallig verklaard. Dat is zuur voor de werknemers, maar anders valt deze vestiging in ieder geval, en daar wordt niemand beter van (er vanuit gaande dat ze tegenwoordig beter werk leveren dan vroeger, natuurlijk).
Deze mensen halen zeker niet het onderste uit de kan ze
willen waar ze recht op hebben na vele jaren trouwe arbeid
de klappen vallen op de werkvloer. En daar kunnen ze niets aan mismanagement doen..