Beeld: Joke Schut
Volkstuintjes kwamen eind negentiende eeuw in Rotterdam in zwang als middel om ‘den arbeider’ te verheffen. Het doel was het besteedbaar inkomen van arbeiders te vergroten en vooral in oorlogstijd en crisisjaren werd hier dankbaar gebruik van gemaakt. De vakbeweging stimuleerde hun leden om toch vooral een stukje grond te bebouwen met groente en fruit, om zo zaken als tbc en alcoholisme tegen te gaan. Alles voor de gezondheid. De meeste tuiniers zien hun tuintje als een fijn tijdverdrijf en steken er aardig wat centen in om de boel toonbaar en bloeiend te houden. Dat ze er onbespoten, zelf geteelde groente en fruit aan over houden, lijkt bijzaak.
