Beeld: Joke Schut
Volkstuintjes kwamen eind negentiende eeuw in Rotterdam in zwang als middel om ‘den arbeider’ te verheffen. Het doel was het besteedbaar inkomen van arbeiders te vergroten en vooral in oorlogstijd en crisisjaren werd hier dankbaar gebruik van gemaakt. De vakbeweging stimuleerde hun leden om toch vooral een stukje grond te bebouwen met groente en fruit, om zo zaken als tbc en alcoholisme tegen te gaan. Alles voor de gezondheid. De meeste tuiniers zien hun tuintje als een fijn tijdverdrijf en steken er aardig wat centen in om de boel toonbaar en bloeiend te houden. Dat ze er onbespoten, zelf geteelde groente en fruit aan over houden, lijkt bijzaak.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Volkstuinen zijn niet meer te betalen. Hun eigenlijke doel enkele generaties terug was om armere mensen zonder tuin te kunnen voorzien van eigen groenten en daarbij ook gelijk wat ontspanning te genieten. Tegenwoordig is het voor de meeste (zelfs zittende) tuinders niet meer op te brengen juist ook omdat een aantal jaar geleden onder leiding van Karakus de grondhuur schrikbarend verhoogd is. Tevens is er zo’n grote vraag dat de prijzen bij overname van de huisjes en tuintjes niet normaal zijn en echt alleen te betalen zijn voor de yuppen en bakfietsers. Laten we wel wezen ik gun het hen van harte hoor ze werken tenslotte ook keihard voor hun centen maar het eigenlijke doel van de volkstuinen is niet meer.
Niet mee eens