Deze week staat Vers Beton in het teken van armoede. Met de beleidsmakers die naarstig handen en voeten geven aan alle coalitieafspraken in het achterhoofd, vonden we het zinnig eens te kijken naar de huidige stand van zaken in Rotterdam.
Hoewel de economie voorzichtige tekenen toont van herstel is de hamer die armoede heet nog lang niet uitgedreund. De échte klap van de crisis, die in 2008 begon, kwam in 2011 aan, toen meer en meer mensen in het hokje ‘arm’ pasten. In de jaren die volgden, bleef het aantal armen stijgen, en hard ook.
Met de nieuwe Rotterdamse coalitie op het pluche – wankel weliswaar, maar toch: het zit – krijgen ook de ambities van het college langzaam maar zeker vorm. Het mag geen verrassing zijn dat armoedebestrijding ook voor de komende beleidsperiode hoog op de prioriteitenlijst is geëindigd. Rotterdam is een armeluisstad, althans, dat blijkt jaarlijks uit de CBS lijstjes. Toch denkt dit college met minder geld die armoede tegen te kunnen gaan.
Armoedebestrijding volgt een tweesporenbeleid. Op links: bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen. Van 8,4 miljoen in 2015 naar een besparing van 12,8 miljoen euro in 2018. Op rechts: werk loont. Een (laag)betaalde baan moet een beter alternatief worden dan bijstand ontvangen.
De weg ernaartoe is er eentje van ‘maatwerk aan de keukentafel’, gekoppeld aan hoge inzet op armoedebestrijding voor kinderen en ouderen.
Nu de Rotterdamse raad binnenkort bericht ontvangt waarin de verantwoordelijke wethouder licht werpt op de praktische uitwerking van deze plannen, duikt Vers Beton in de huidige stand van zaken van arm Rotterdam. De vangst was verrassend.
Zo ontdekte Barbara van Straaten dat de stad in 2012 in één keer 13.000 armen ‘kwijt’ raakte doordat de gemeentelijke inkomensgrens voor armoedebeleid op Haags bevel teruggeschroefd werd. Doordat Haagse wetgeving die grens verlaagde van 120 naar 110 procent van het wettelijk minimumloon was in één klap niet een kwart van de stad arm, maar ‘slechts’ eenvijfde ervan. Het complete plaatje lees je later vandaag.
Nog zoiets: maar liefst 21 procent van de Rotterdammers onder het wettelijk minimum zit niet in de bijstand, maar heeft werk. Laagbetaald, dat wel, of net genoeg opdrachten uit de eigen onderneming om rond te komen.
De twee belangrijkste doelgroepen waarop onze bestuurders hun beleidspijlen richten, zijn kinderen en ouderen. Zij moeten uit de penarie geholpen worden. Het is waar dat Rotterdam landelijk gezien het hoogste percentage kinderen telt dat in armoede opgroeit – lees later deze week het verhaal van Vincent om te weten hoe dat voelt, opgroeien in armoede.
Het zijn echter de Rotterdamse vrouwen die deze kinderen opvoeden. Maar liefst 31 procent(!) van alle vrouwen in deze stad staan aan het hoofd van een huishouden dat niet meer dan ‘niet veel maar toereikend’-criterium ontvangt of verdient.
Feyza Albayrak is zo’n vrouw die, tot haar eigen schaamte naar het loket van de Sociale Dienst toog. Ze had zich schrap gezet voor een Big Brother-achtige, wantrouwige ambtenaar. Toen ze eenmaal voorbij de eerste horde en door het digitale woud was, ontmoette ze tot haar eigen verrassing meer welwillendheid dan ze verwacht had.
Stille armoede is overal. Ook in een rijke wijk zijn genoeg mensen in financiële nood, zoals Karin Koolen beschrijft in haar reportage uit Terbregge en Hillegersberg. Geestelijk en praktisch moeder van de Voedselbank, Clara Sies kan daar ook over meepraten. Davine Lambrecht interviewde Clara over haar ‘hands on’-mentaliteit met armoede. Woensdag lees je haar kijk op onze ‘armeluisstad’ en waarom zij het nodig vond voorzitter te worden van het Expertisecentrum Armoede.
Is het een compleet dossier? Welnee. Over armoede zijn boeken vol geschreven en we hebben hier bij Vers Beton niet de illusie dat we Het Complete Verhaal Over Armoede In Rotterdam Door De Eeuwen Heen kunnen vastleggen. Hopelijk zet deze week u, beste lezer, aan het denken. Maakt wat u in de beelden over het gezicht van armoede ziet, u kwaad of verdrietig. En ziet u, net als wij, dat Rotterdam misschien arm is, maar niet armoedig.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.
Al 12 reacties — discussieer mee!
Prima Margot, zo is ie wel duidelijk en idd dat was ook zo bedoelt want zo kwqm jouw zin ook over naar mij. Nu ik verneem dat die zin niet op mij slaat neem ik die twee woorden terug maar had het handiger geweest te antwoorden bij Adriaan en niet bij mij dan krijg je makkelijk verwarring toch en je aanhaf was Beste Henry. Als je dan iets aan Adriaan wilt
duidelijk maken dan moet je dat onder zijn reactie plaatsen. Mijn vraag ik trouwens nog steeds, wat doe jij voor onze armen behalve typen?
Maakt dat wat uit dan? Wordt die special beter als ik zelf twee dagen in de week voedselpakketten sta uit te delen? Vergeet niet dat het een artikel uit het Rotterdams Dagblad was dat de Voedselbank twaalf jaar geleden in de lift kreeg, zie het interview met Clara Sies. Een goede publicatie op het goede tijdstip kan heel wat teweeg brengen.
Inderdaad, mijn reactie had ik wat handiger kunnen plaatsen.
Beste Margot, nee de special zal er niet perse beter van worden. Maar jij als individu wel nog beter maar je moet mijn reactie ook lezen in de context dat ik mij ook aangevallen voelde door dat ene zinnetje die je nu aangeeft beter anders had kunnen plaatsen. Maar goed hetbis nu uitgepraat. Succes met de special 🙂
Rotterdam is zo arm dat elke dag de cafe,s over vol zitten de eethuizen goedkoop of duur vol zitten en er met grote regelmaat eethuizen goedkoop en duur en cafe,s bij komen enz enz enz.
Voorts wie met geld om kan gaan is niet arm en maakt van een euro twee euro.Voorts mensen die het niet breed hebben zijn niet direct arm.
Een de echte arme zal geholpen moeten worden;het wordt ze daarbij niet gemakkelijk gemaakt door die zogenaamde hulp gevende gemeentelijke instanties.
Echte armoede is niet alleen financieel. Mijn gezin van 5 hebben een rekening moeten openen bij de voedselbank. Zwemlessen via Stichting Meedoen in Rotterdam en gestraft worden voor mijn participatie in de gebiedscommissie door gekort te worden op de WW uitkering waar ik nu ook al zo’n 9 maanden in zit. Gelukkig door de bescheiden bijdrage kan ik zo rond augustus stoppen met de VB omdat ik nu geen boodschappen meer hoef te kopen met mijn credit card en deze tot een betaalbaar maandelijks bedrag is afbetaald. En nee ik schaam mij niet dit zo openbaar bekent te maken ik ben inmiddels ervaringsdeskundige. Stond al dicht bij de armere bewoner en weet nu ook persoonlijk wat het is. En dat zo weinig mensen willen participeren met bv bewonerd initiatieven komt doordat deze bewoners bezig zijn met overleven en niet met feestjes, muurschilderingen of plantenbakken. En waarom ik toch rijk ben? Er zijn (helaas) altijd mensen die het veel slechter hebben. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en voor het uitzicht op betere tijden maar voor hen die nog gebukt gaan onder deze zware lasten en in de vicieuze armoede cirkel zitten. Lieve mensen het is voor mij makkelijk praten aangezien ik al wat licht aan het eind van de tunnel begin te zien maar zie het zo…je kunt in de shit zitten en blijven treuren of het laten zijn en opgewekt doorknokken. Nogmaals ik weet dat er echt schrijnende gevallen zijn maar die zal de gemeente echt niet in de kou zitten mits de persoon bereid is om even offers te brengen. Of denk ik nu veeeel te rooskleurig? Ik lees graag uw reacties zonder gevloek en gescheld aub ik sta aan uw kant.
Beste Henry,
Als ik één ding geleerd heb in al die jaren dat ik andermans verhalen opteken, is het wel dit: er hoeven maar een paar dingen tegelijkertijd de mist in te gaan, eigen schuld of niet, en je bungelt ineens aan onderaan de maatschappelijke ladder. Zonder vangnet is dat een behoorlijk eenzame plek. Een beetje meer compassie met mensen in die situatie is wat mij betreft meer dan welkom. Ik hoop dat deze armoedeweek op Vers Beton daar iets aan bijdraagt.
Go Margot go! 😀
Helemaal mee eens Margot.
Margot, bedoel je met je laatste zin dat ik geen compassie zou
hebben? Even een toontje lager zingen dame. Je kent mij helemaal niet en als er iemand bewogen is door de schrijnende armoede in veel gezinnen ben ik dat onder andere wel. Ik probeer juist mensen die in zware depressies en agressieve situaties zitten te motiveren niet de oor te neiden naar ht negatieve maar dankbaar te zijn dat ze niet nog verder in de shit zitten dat mensen in landen waar er geen of minder vangnetten zijn sterker nog vaak zelfs hun eigen land van herkomst. Ik erger me dood dat mensen maar vinden dat men overal maar recht op moet hebben door zielig te doen. Voor mij geld dat ider mens in Nederland moet voorzien zijn van onderdak, eten, energie, kleding en gezondheidszorg. Alles wat daarbij komt is luxe. Helaas bestaan bij te veel mensen de gedachte dat zij het RECHT hebben op geheel verzorgde vakanties, playstations en nog meer. Wees blij dat je te eten hebt. En ja nogmaals er zijn schrijnende gevallen maar ook heel veel profiteurs en als dat nu eens eerst wordt gezuiverd blijft er meer geld over voor de eerste groep.
Maar zet me alsjeblieft niet neer in een bepaalde hoek want je kent mij niet en je weet niet hoe ik ook pijn voel voor echte arme mensen ongeacht hun afkomst of situatie maar wees dankbaar voor wat je tenminste nog krijgt. Miljoenen mensen zijn wereldwijd ontheemd, vervolgt en sterven van de honger dus daarom zijn er nog altijd hen die het slechter hebben.
Meestal en misschien ook in uw geval bekt het heel makkelijk en komt het idee dat in het Rijke Westen geen armoede hoort te bestaan. Dat zijj dan vooral de mensen met genoeg geld op de bank en baanzekerheid die dit roepen.
Nogmaals ik ben ervaringsdeskundige, weliswaar geen schrijnened geval, God zij geprezen daarvoor. Trouwens vanuit mijn armoede zijn mijn gezin en ik al meerdere malen en waar mogelijk gul en gastvrij door hen die voor hulp aankloppen een bord eten te verschaffen. Wij hebben al in huis gehad, een Braziliaans gezin van oma, moeder en twee zonen, twee vrijgezelle Brazilianen maar ook een Marokaan die ik zelfs mijn baan had gegeven (toen ik een andere baan aangeboden kreeg en hem had geintroduceert) echter deze meneer vertrok met de noorderzoon met zakelijke laptop, telefoon en spaarpot van mijn zoontje en Portugese dame met haar zoon die vertrok met al onze draagbar electronische aparatuur, huishoudgeld en de paar sierraden die mijn vrouw had gekregen voor een huwelijksjubileum.
Nochthans blijf ik helpen alleen niemand meer in huis.
Henry, dat bedoel ik helemaal niet. Ik vind dat de meeste mensen te snel oordelen over mensen die in een situatie als de jouwe of erger zitten. Zie reactie van Adriaan hierboven. Dat is alles en dat is de reden dat ik deze special op poten heb gezet. En ik stel het niet op prijs dat je me aanspreekt met Margootje en dame. Dat is denigrerend.
wat heeft u gedaan voor uw naaste vanuit uzelf en niet vanuit uw beroep Margootje
https://youtu.be/6w0x1yulp_M