Nul euro te besteden en dat een jaar lang, dat was het doel toen Isabel Rupschus (28) op 1 april haar euroloze experiment begon. Op Vers Beton schrijft Isabel over haar bestaan. Dit is aflevering drie.
Op 1 april sprong ik enthousiast in een avontuur, zonder te weten waar het me naartoe zou brengen. Terugkijkend denk ik dat het de beste keus is die ik in 2014 genomen heb. De Dam, de virtuele ondernemersmunt, heeft mij uitgedaagd nieuwe keuzes te maken die ver buiten mijn comfortzone liggen. Daardoor heb ik mijn leven bewust een andere wending gegeven. Ik ben er trots dat ik eigenlijk heel licht kan leven, zonder spullen, zonder geld.
Vrijheid
Ik heb de uitdaging veranderd van leven zonder geld, naar leven in vrijheid. En dan vooral ontdekken wat vrijheid voor mij betekent. Het gaat om de intentie waarmee je je geld uitgeeft, ondervond ik. Geld gaf ik altijd de schuld van alle zorgen die ik had. Zorgen om mijn huur te betalen, zorgen of ik alle spullen die ik wilde hebben wel kon betalen, zorgen omdat ik in bepaalde kringen enkel mee kon doen met geld.
Geen geld betekent niet dat alle zorgen uitgewist zijn. Mijn bedrijfje aan de Coolsingel wil ik langzaam gaan overdragen aan iemand met net zoveel passie en liefde voor het concept. Pas dan ben helemaal vrij om te gaan en staan waar ik wil en kan ik eindelijk mijn wens in vervulling laten gaan om te gaan reizen met bijna niets (klein beetje geld en een rugtas). Kijken waar de wind me brengt, genieten van de natuur en het avontuur aangaan.
Zonder zekerheden
Nog verder uit mijn comfortzone, dat is wat ik eigenlijk wil. Met de koffietent had ik toch weer zekerheden ingebouwd, terwijl ik zo graag juist zonder zekerheden wil leven en wil leren volledig te vertrouwen op het leven. Dát geeft mij een gevoel van rijkdom.
Vroeger dacht ik altijd dat armoede synoniem stond aan geen geld hebben. Nu kijk ik daar heel anders tegenaan. Op financieel vlak heb ik rijkdom gekend, maar van binnen was ik arm en voelde ik me vaak leeg. Nu ik zonder spullen en zonder huis leef, voel me innerlijk steeds rijker worden.
Rijkdom betekent voor mij: er voor elkaar zijn, elkaar weer zien. Hoeveel ouderen zitten er niet weggestopt in een bejaardentehuis? Als ze geluk hebben, komen hun kinderen één keer per week langs. Dat is pas armoede.
Door te leven in ogenschijnlijke armoede ben ik juist op weg naar innerlijke rijkdom.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Mooi geschreven
Beste Isabel,
Ik vind je experiment moedig, en zeker ook oprecht. Wel heb ik ernstige bedenkingen bij je perceptie van arm en rijk. Ik denk dat je met zinnen als Nu ik zonder spullen en zonder huis leef, voel me innerlijk steeds rijker worden dicht de grens aan het benaderen ben waarin armoede geromantiseerd wordt.
In mijn optiek heeft jouw ‘jaar zonder geld’ eigenlijk niets van doen met arm of rijk. Niet eens met geld. Volgens mij is dit soul searching, die ik redelijk exemplarisch vind voor de generatie waar we allebei onderdeel van zijn. In een wereld die onzeker is, een crisis doorstaat en overloopt van de keuzes is het moeilijk te bepalen wie je bent en waar je voor staat. Door die keuzes drastisch te verminderen, ontstaat er misschien een meer heldere blik op de toekomst.
Succes met alles!