Vers Beton maakt in samenwerking met Rotterdamse Nieuwe een interviewreeks met jonge beeldbepalende ondernemers in Rotterdam. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom kozen ze voor Rotterdam? In deel veertien: Dore van Duivenbode ontmoet Mahasin Tanyaui, eigenaresse van blog Bnet el Maghreb en evenementenbureau Dreamers Inc.
Ze heeft een kantoor aan huis. In Rotterdam-Oost, waar zij samen met man en twee zoontjes het enige Marokkaanse gezin in de straat is. Mahasin herformuleert haar woorden: “Het enige Nederlands-Marokkaans-Rotterdamse gezin. In die volgorde.”
Wat betekent Bnet el Maghreb?
“Meiden van Marokko. Het is een kijkje in het leven van ambitieuze Marokkaanse vrouwen. Achteraf bezien kan het door die naam als een gesloten gemeenschap worden ervaren. Alsof anderen niet welkom zijn. Dat is dus niet zo, het blog is voor iedereen.”
Wat doe je?
“Ik heb een evenementenbureau, werk als pr -en social media adviseur, geef trainingen en heb een blog met bijna tienduizend volgers. Zij komen voor een groot deel naar de evenementen die ik organiseer.”
Waarom ben je hiermee begonnen?
“Ik werkte als accountmanager. Alleen miste ik de verbondenheid met mijn roots. Zodoende ben ik het blog begonnen. Mijn doel is de Marokkaanse vrouw van nu te triggeren. Velen zijn hoogopgeleid. Zodra deze meiden zijn afgestudeerd, trouwen ze, komen er kinderen en worden zij huisvrouw. Niet allemaal natuurlijk, maar vele hebben dromen waar zij niets mee doen. Het is moeilijk om aan een baan te komen wanneer je een hoofddoek draagt. Eigen baas worden is voor vrouwen geen logische stap binnen de Marokkaanse cultuur. Toch kiezen steeds meer Marokkaanse meiden juist voor het ondernemerschap. Ze krijgen vaak niet de publiciteit die ze verdienen. Ik wil hen helpen en een platform bieden.”
Hoe Rotterdams is jouw bedrijf?
“Ik woon hier twaalf jaar, ben opgegroeid in Houten. Wij waren daar lange tijd, net zoals in deze straat, het enige Marokkaanse gezin. Blijkbaar voel ik mij thuis tussen de Hollanders. Ik ben een kameleon, behoor tot beide culturen. Maak grappen over onze verschillen. Die twaalf jaar hebben mij Rotterdams gemaakt. Ik draai niet om mijn mening heen. Bam, bam, bam in plaats van bla, bla, bla. Ook werk ik veel met Rotterdamse vrijwilligers. Meiden die via Facebook aanbieden te helpen. Ik bouw een band met hen op, ben hun rolmodel. Terwijl ik juist wil zeggen: jij kan dit óók!”
Hoe ben je begonnen?
“Ik ben begonnen door aan ondernemerswedstrijd The Enterprize mee te doen. De eerste keer met een project dat ik op den duur afblies. Het paste niet bij mij. Daarna met mijn evenementenbureau. De doorbraak kwam vorig jaar toen ik, tijdens het World Food Festival, Djemaa el Fna-Eetplein Rotterdam hielp organiseren. Mijn taak: de Marokkaanse gemeenschap zover krijgen te komen. Als bezoeker én als standhouder. Ik was groen als gras, had nog niet het vertrouwen en heb moeten bikkelen om iedereen te overtuigen. Heb honderden telefoontjes gepleegd, persoonlijk met mensen gesproken. Mijn social media stond op tilt. Uiteindelijk waren er twaalfduizend bezoekers. Ik liep daar rond en moest echt met mijn ogen knipperen. Iedereen was er.”
Slimste zet?
“Ooit was ik anti-Facebook. Ik dacht dat het een hype was en ik het niet nodig had. Harold Smits, coach bij The Enterprize, adviseerde mij een pagina te starten. Ik bestudeerde hoe anderen dat deden en zag alleen foto’s van wat mensen die dag gingen eten. Dat leek mij niks, ik wilde het zakelijk inzetten. Op mijn pagina plaatste ik foto’s van Marokkaanse vrouwen. Daar schreef ik quotes bij om te empoweren. Dat sloeg in als een bom. Simpel, maar niet eerder gedaan. Eíndelijk iemand die namens en tot deze groep sprak. Ik werd gezien als brug tussen beide culturen. Laatst zette ik er een plaatje van Jip en Janneke op. Vierduizend keer gedeeld!”
Beginnersfout?
“Te veel willen in te korte tijd. Het evenement DreamParty heb ik in zeven weken bedacht, gepland en uitgevoerd. Ik ben zo’n controlefreak dat zelfs de dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was, toch allang gedaan bleken. Het ging perfect. De dag erna zat ik met een big smile op de bank. De dag dáárna was ik gesloopt. Om te groeien, zal ik moeten leren loslaten.”
Wat frustreert?
“Soms klagen startende ondernemers dat ze geen subsidie krijgen en niet aan de slag kunnen. Zonde! Je laat je toch niet weerhouden door subsidie? Er zijn zoveel manier om zelf geld te verdienen.”
Zoals?
“Als je een evenement organiseert, genereer je inkomsten door entreekaarten, door standhouders. Als dat niet genoeg is, ga met sponsoren aan de slag. Tijdens DreamParty konden bezoekers reisjes naar Marokko winnen. Dan gaat de kaartverkoop ineens hard, hoor! Wees inventief.”
Op de muur achter je staat Nobody can destroy your dreams. Wat is jouw droom?
“De dingen blijven doen die ik leuk vind en daar mijn geld mee verdienen. Iedere dag opstaan met kriebels in mijn buik. Niet mijn leven dromen, maar mijn droom leven. Dat betekent dat ik Dreamers Inc. tot een bekende naam wil uitbouwen. De eerste editie had ik vierhonderd bezoekers. Over vijf jaar een uitverkocht Ahoy – dat zou heel cool zijn.”
Over deze serie Deze interviewreeks met jonge beeldbepalende ondernemers in Rotterdam is tot stand gekomen in samenwerking met Rotterdamse Nieuwe. (Wat betekent dit?) R’damse Nieuwe is een community van ondernemende Rotterdammers tussen de 18 en 35 jaar die zich inzetten om de stad bruisend en aantrekkelijk te maken. Rotterdamse Nieuwe adviseert de Economic Development Board Rotterdam en het college van B&W. Wil je op de hoogte blijven van de activiteiten van Rotterdamse Nieuwe, meld je dan hier aan.
Rotterdamse Nieuwe en Vers Beton zijn altijd op zoek naar inspirerende jonge ondernemers en initiatieven om over te publiceren. Ben of ken jij een interessante Rotterdamse ondernemer die aandacht verdiend? Mail dan naar: [email protected].
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 5 reacties — discussieer mee!
in één woord. TOP!
Op het strand zag ik twee groepen Marokkaanse vrouwen – sommige met hoofddoek – die zich kostelijk amuseerden.
Zingen, kletsen, picknicken en de kinderen die lekker poedelden in een binnenzeetje. Eigenlijk niets bijzonders dus.
Op de dijk die aan het stran grenst, zat de hele middag een man. Merkwaardig omdat je binnen tien stappen naar beneden kan om op het strand te komen.
Bij het verlaten van het strand reed ik even op mijn electrische scooter voorbij; nieuwgierig als ik ben.
Man bleek – net als de vrouwen – zo te zien van Noordafrikaanse afkomst.
Zat hij te controleren?
Dank je Henry Koster!
Aan R. Sörensen: Als je het graag wilde weten, dan had je een gesprek kunnen starten om erachter te komen, toch? De meerderheid spreekt gewoon Nederlands…Tip voor de volgende keer! 🙂
Met vriendelijke groet,
Mahasin Tanyaui
Klopt. Maar hoe begin je zo’n gesprek?
“U zit hier nu al uren op de dijk, mag ik vragen waarom?'”
“Gaat dat niet hard worden zo’n dijk?”
“Het strand is toegankelijk voor iedereen. Waarom blijft u hier zitten?”
“Waarom voetbalt u niet met de jongetjes mee?”
Allemaal een beetje bemoeizuchtig Mahasin, vandaar dat ik niets gevraagd heb. Trouwens, zou ik een eerlijk antwoord hebben gekregen? Ik ben ervaringsdeskundige (30 jaar)
beste R. Sörensen,
Ik vraag me af…Als het iemand was met een niet Noord Afrikaans uiterlijk, die daar de hele dag had gezeten…Was u dan ook zo ‘nieuwsgierig’geweest? U heeft daar ook de hele dag gezeten, zou raar zijn als iemand anders hier had geschreven: “Die Ronald Sorensen heeft daar de hele dag gezeten, wat deed hij daar? Zat hij de Marokkaanse vrouwen te controleren?” Ik vraag t me gewoon af…