Nog meer gespreksstof nodig voor de vrijmibo? Stuurvrouw Tara Lewis verbaast zich over de expositie van topschilderijen, allemaal nep.
De 200 greatest paintings ter wereld zijn sinds vorige week verzameld in Rotterdam. Gewoon in de Fenixloods op Katendrecht, alsof het niets is. Deze aankondiging bevreemdt mij: “Dit kan nooit kloppen?!” Klopt, ze zijn hartstikke nep, op ‘bijzonder precieze wijze gereproduceerd’, namelijk op ware grootte.
Kan het nog kneuteriger? Dan ben je een heuse wereldstad, heb je laatst nog een joekel van een kunstroof gehad, en dan krijg je dit. Een greep uit de als wervend bedoelde begeleidende tekst: “Een canon van de Westerse kunstgeschiedenis die bij iedereen een belletje doet rinkelen. (..) De werken zullen er nagenoeg hetzelfde uitzien als het echte werk en worden museaal tentoongesteld en belicht. De werken worden echter wel veel speelser gepresenteerd en er is veel meer duiding dan in het museum.”
Nuffigheid
Ik ben helemaal voor de notie dat kunst minder elitair moet zijn, maar zo’n aankondiging maakt alle nuffigheid in mij los. Zouden de meesters hier nu blij van worden, vraag ik me af. Lekker zij aan zij, geprint op foamboard, canvas, hout of spaanplaat. De organisatie zoekt nog mensen met affiniteit met kunst en ervaring in de cultuursector, om mensen te informeren over de aanwezige ‘kunst’ en een oogje in het zeil te houden.
Wat een geruststelling. Is dit de toekomst van kunst en cultuur in Rotterdam? Voorgesneden hapklare brokken kunst die in ons in een loods worden opgediend? Of is dit soms bedoeld voor toeristen, zodat ze recht van het cruiseschip af even wat cultuur kunnen opsnuiven?
Organisatie profiteert
Misschien is dit een commerciële goudmijn, maar de enige die daarvan profiteert is de organisatie. Of musea gebaat zijn bij dit soort projecten betwijfel ik ten zeerste, en of het de naam educatie mag hebben al helemaal. Het bijzondere moment wanneer je voor het eerst oog in oog staat met een meesterwerk, wordt op deze manier finaal uitgehold.
Misschien dat de bezoekers van deze expo nooit de kans krijgen om de stukken in een museum te bekijken. Maar volgens mij is dát nu juist een elitaire beredenering. ‘Art is therapy’ staat er in neonletters op het Rijksmuseum. Jammer dat deze tentoonstelling het therapeutische vermogen van een dosis Prozac heeft.
Al 17 reacties — discussieer mee!
Vind de toon van dit artikel bijzonder negatief. Nu hoort dat natuurlijk wel een beetje bij de Beste Stuurlui. Maar het perspectief op deze tentoonstelling had mijn inziens breder kunnen zijn.
Leuker is de positieve insteek van MJ, een kunstboek doorlopen. Bovendien krijg je veel informatie die je in een museum niet krijgt en heeft Rotterdam er een tijdelijke attractie bij. Daarbij vind ik het juist wel een origineel idee!
Nog 1 quote dan:”life is beautiful” – Teddy AKA Mister Brainwash
😀
http://youtu.be/WZ1qMltbBkA
Ik was dit voorjaar bij de tentoonstelling van die dinosauriër in het oude postkantoor en wat denk je? Hartstikke nep, alleen maar replica’s.
Gisteren mocht ik een gezin uit Rotterdam Zuid ontvangen die met tranen in hun ogen Picasso’s Guernica op ware grote en niet van echt te onderscheiden mochten bewonderen.
Ik sprak ze aan en ze vertelde mij dat ze dit werk altijd hadden willen zien, maar dat een reis naar het buitenland er niet inzat vanwege de financiële situatie ontstaan door de handicap van hun dochter en de werkeloosheid van vader. Ik vertelde ze dat in Boymans ook zeer mooie werken hangen, maar dat vonden ze veel te hoogdrempelig. Onze expositie heeft ze overtuigd nu ook naar Boymans te gaan.
Alleen daarom al is ons project interessant.
Voor wat betreft je twijfels over het educatieve gehalte. De eerste week dat we open zijn heb ik met tientallen bezoekers gesproken. Als die mij vertellen dat ze in 1 bezoek meer geleerd hebben dan in de rest van hun leven in het reguliere museum, dan denk ik dat je zelfs eens moet komen kijken. Ik geef je heel graag een gratis rondleiding………..
Het is maar maar waar je mee wilt vergelijken. Ben zelf een liefhebber van moderne kunst en lees en kijk vaak kunstboeken of laat me inspireren op internet.
En dat is precies wat deze expo doet, het laat je rondlopen in een kunstboeken met 200 illustraties op ware grote. Hoe te gek is dat!
Toegegeven, de eerste 15 minuten is het even wennen, maar daarna wordt het een immersive storytelling ervaring die ik nog niet via een ander medium heb ervaren. Een enorme aanrader en aanwinst voor Rotterdam.
Wat een elitair gezeik, zeg. Op deze manier komt ook de man van de straat een beetje in aanraking met kunst. En dat het geen originele kunstwerken zijn, who cares? Moeten we dan maar een pindakaasvloer aanleggen?
Beste Mart,
Als mensen tranen in hun ogen krijgen van een gereproduceerd kunstwerk, is dat mooi, maar ook treurig. Hoe zit het dan met de kunstenaars, de musea en alle anderen die hun brood (vaker niet, dan wel) in de kunsten verdienen? Als we ons vergapen aan deze geprinte werken, wat is dan nog de waarde van échte kunst?
Jij staat daar dus iedereen naar het Boijmans door te verwijzen. Aha. Dat is inderdaad een enorme geruststelling. En krijgen ze ook een deel van de opbrengst, mochten de mensen niet twee keer geld willen uitgeven aan het zien van ‘kunst’? Of blijft het bij je goede bedoelingen?
Als je écht zo altruïstisch bent, waarom dan überhaupt nog entree vragen?
Beste Joey,
De ‘pindakaasvloer’, wat je mening daar verder ook over is, is ten minste wel een origineel idee geweest, en geen manier om een slaatje te slaan uit de prestaties van anderen. Ik denk dat het mensen die hun geld verdienen met werk wat ze zelf hebben gemaakt uitmaakt of het echt is of niet. Dat zou jij toch zeker ook doen?
Wat je precies bedoelt met ‘de gewone man’ is me volstrekt onduidelijk.
Minima in Rotterdam kunnen voor vijf euro een Rotterdampas kopen, waarmee ze zo vaak naar het Boijmans kunnen als ze willen, net zoals zo ongeveer alle andere musea die Rotterdam rijk is.
Jheronimus Bosch, wiens schilderijen ik laatste zaterdag bij 200 Greatest Paintings heb mogen bewonderen, zou dolblij zijn geweest dat zijn werk door een zo breed mogelijk publiek gezien konden worden. Niet iedereen heeft namelijk het geld of de vakantiedagen om even naar het Prado museum in Madrid te reizen en daar de originelen te zien. Dat je het Boijmans van Beuningen museum kunt bezoeken gaat niet op, de collectie originele schilderijen daar is niet zo uitgebreid en breed als deze.
Bosch is al een paar honderd jaar dood, maar zelfs al zou hij nog leven en hij had toestemming gegeven voor de reproducties, dan is er toch helemaal geen probleem? Als ik het goed heb rust er geen copyright meer op werk dat zo oud is, en voor de nieuwere werken mogen we er van uitgaan dat de organisators toch gewoon toestemming hebben? Schilderijen reproduceren en de Fenixloods afhuren is ook niet gratis en risicoloos, dus daar mogen ze toch best wat entree voor vragen.
Het enigste wat ik niet leuk vond waren de schilderijen van Barnett Newman en Kazimir Malevich en dat de audio gids app niet werkte. Voor de rest niets dan lof voor deze expositie.
Beste MJ,
Als de expositie zo was aangeduid, als een levensgroot kunstboek, had ik er minder problemen mee gehad. Aankondigen dat je de ‘200 greatest paintings’ ter wereld exposeert vind ik een ander verhaal.
Triest?
Het Escher museum in Den-Haag vertoont alleen maar reproducties.
Duchamp’s fountain, wat als 1 van de landmarks van de 20e eeuw wordt beschouwt, bestaat alleen als replica.
Museum Van Bommel van Dam in Venlo heeft replica’s opgehangen van vier gestolen kunstwerken.
Zomaar een aantal voorbeelden.
Of kunst echt of niet echt is, dat is volgens mij de echte discussie niet.
Musea blijven hoogdrempelig en ontoegankelijk voor velen.
Dat sommige mensen gratis of met korting naar binnen kunnen is niet relevant als ze überhaupt niet gaan.
Ik zou dolgraag mensen met de Rotterdam-pas of de museumjaarkaart gratis naar binnen laten, maar misschien begrijp je. Gratis bestaat niet. Boymans krijgt gewoon de reguliere vergoeding, de rest wordt bijgepast uit subsidie.
Wij doen dit geheel uit eigen middelen en moeten dus wel toegang vragen.
Als er vervolgens mensen naar het ‘echte’ museum gaan, dan snap ik slecht dat je dit niet als winst beschouwt voor het museum.
Beste Tara, dat is toch juist een typische titel voor een kunstboek? Elvis snapte dit al met zinn 50,000 Elvis fans can’t be wrong.
Jij vraagt je af of het de naam educatie mag dragen. Wanneer je per werk een korte beschrijving van de maker, van de context en het belang krijgt, inclusief verwijzingen onderling dan noem ik het juist educatief.
Ook heb ik mijn lijst met musea waar ik heen wil weer geupdate. Binnenkort in Berlijn wil ik sommige stukken in het echt zien in de GemäldeGallerie. Op deze manier draagt 200 mooi bij aan mijn constructuvistische manier van leren over kunst.
Daarbij is het blijkbaar toch een inspirerende expo, zie reactie hierboven. Waarom zou je deze ervaring afdoen met een economisch argument (dat je notabene zelf al weer te niet doet door te zeggen dat de Rotterdamse musea €5 per jaar kosten – voor mij trouwens €65 maar nog steeds een relatieve peuleschil.) Misschien heb je per ongeluk wel de beste cross-selling tip van de maand gegeven: Geinspireerd door deze 200 werken? Bekijk nog meer mooie werken in Rotterdam voor maar €5 per jaar. Lijkt me iets voor Rotterdam.info, maar dat terzijde.
Mijn grote vraag is: wat zit jou, Tara, nu echt dwars bij deze expo dat je steeds zo lelijk regeert? 😉
De Rotterdampas is 5 euro voor minima, zoals ik schreef. Voor dat geld kun je vervolgens naar echte schilderijen kijken.
Mijn ‘economische argument’ heb je denk ik ook niet helemaal begrepen. Mijn punt is dat er geld wordt verdiend met werk wat niet zelf gemaakt, gekocht of gekregen is. Een oneerlijke concurrentiepositie ten opzichte van musea.
Met jouw idee over educatie hebben we ook geen universiteiten meer nodig, we hebben ten slotte Wikipedia. De reactie hierboven is van de organisator van de tentoonstelling, dus of dit het bewijs is dat het een ‘inspirerende tentoonstelling’ is, weet ik niet.
Ten slotte, als we toch aan het quoten zijn, “There is no such thing as bad publicity.”
Dat is een interessante discussie idd Wat is de waarde van kunst. En ook wat is echte kunst. En ook nog wat is educatie? Over dat laatste kan ik iig zeggen dat leren volgens mij echt verder gaat dan Wikipedia. Ik denk dat 200 een mooi voorbeeld is van informal learning en dat de uitbouw van ons weten en begrijpen verder gaat in de vorm van invisible learning oa door dit platform en onze discussie. Het formele trainingsgedeelte hoort daar ook bij, dus laat de unieke nog even open aub.
De waarde en de echtheid van kunst is alleen wat lastiger. Neem nu hedendaagse kunst zoals videokunst, installaties of digitale kunst. Wanneer is iets nog echt waneer een kopie? Zeg het maar.
Wat wel meespeelt bij 200 is de vorm van de getoonde kunst nl. schilderkunst. Hierbij is de textuur, de verfsoorten, etcetera erg belangrijk. Zelfs conceptueel zoals bij het abstract expressionisme. Ik vind het veel mooier om een echte Pollock te zien dan het kopie op deze expo.
Een mooi opstapje naar het echte werk dus. En dat iemand de repro kosten wil terug verdienen is niet meer dan terecht. En als er dan winst overblijft dan is dat de beloning voor het ondernemersrisico. Ik neem aan de auteursrechten netjes zijn verwerkt in de p&l. Zo werkt ook de kunsteconomie. En zo zou ik dat ook doen ja.
Lol unieke moet universiteit zijn.
hahah kop, spijker, raak
Ik zou naar de reclamecodecommissie stappen als het je, gezien je opmerkingen in de comments, zo hoog zit.
Wees blij, grootse kunstwerk verzameld en bereikbaar voor een groot publiek.
Weet je wat ik ook zo ‘kneuterig’ vind, Tara? Van die kunsthistorische boeken vol met illustraties van schilderijen die NEP zijn! Als ik een boek doorblader, dan wil ik natuurlijk wel een echte Van Gogh voor mij hebben, om het te snappen en te beleven.
‘Triest’ is een geforceerd provocatief stukje schrijven en dan vervolgens geen partij zijn voor de respondenten.