Prikkelende gespreksstof nodig voor de vrijmibo? Stuurvrouw Fay van der Wall bepleit een Rotterdamse variant van een media event als het WK, dat zorgt voor verbroedering.
Hoewel ik van voetbal niet zo veel verstand heb, heb ik intens genoten van het massale kijken naar het WK. Waar ik namelijk wel verstand van heb, is de collectieve beleving van media events. In de televisiewetenschap wordt het begrip media event aan de hand van een aantal punten gedefinieerd. Zo moet het onder andere live uitgezonden worden, voorzien zijn van een ceremonieel element en vooral een massaal publiek trekken.
De maanlanding van 1969 is het eerste wereldwijde voorbeeld hier van. Ook de televisie-uitzendingen van het WK zijn zulke media events. De afgelopen weken lag het land plat als Oranje speelde. Plotseling had je met iedereen iets gemeen en had je altijd een onderwerp om over te praten bij de koffieautomaat. De hier eerder gepubliceerde foto’s van de Hofpleinfontein lieten het mooi zien: het gezamenlijk meeleven zorgt voor verbroedering, dwars door bevolkingslagen, rangen en standen heen.
Nu de WK-pret met een teleurstellende sisser is afgelopen, vraag ik me af of het niet goed zou zijn om zo iets vaker te ervaren. Juist Rotterdam, waar de verdeeldheid tussen mensen soms zo groot lijkt en zo hard kan worden uitgesproken, kan wel wat extra verbinding en gemeenschapszin gebruiken.
In het Italiaanse Siena wordt sinds de Middeleeuwen twee keer per jaar de Palio gehouden. Een race met paarden op het centrale plein van de stad, waarin de jockeys hun wijk vertegenwoordigen. De dagen rondom de race zijn doorspekt met tradities en rituelen, een optocht en festiviteiten.
In Rotterdam zijn er natuurlijk ook evenementen te over, maar geen daarvan staat in het teken van de stad zelf. Niet eentje heeft de potentie om op lokaal niveau voor die WK-achtige verbroedering te zorgen. Een Rotterdamse Paliovariant moet er dus komen. Een toernooi waarin de wijken met een flinke dosis gezonde competitiedrang tegen elkaar strijden. Een evenement waar alle Rotterdammers naar kijken en aan deelnemen.
Maar dan niet met paarden, dat is wat ingewikkeld en middeleeuws. Voetbal lijkt de meest passende optie. Het zal een eer moeten zijn in het wijkelftal te mogen spelen en jaarlijks de trots van Delfshaven, de Afrikaanderwijk, het Oude Noorden of Vreewijk te verdedigen. Wie niet zelf kan of wil voetballen, kan broodjes smeren, tenues wassen, of een clublied componeren.
RTV Rijnmond zal het toernooi integraal uitzenden, de finale moet plaatsvinden in de Kuip. De winnende wijk mag zich een jaar lang de beste noemen. De titel en de eer, daar moet het om gaan. En altijd iets om over te praten bij de koffieautomaat, bakker of groenteboer om de hoek. Ons eigen lokale media event; het zou een mooie nieuwe stedelijke traditie zijn. Nu eerst de oranje vlaggetjes maar opruimen.
Al 3 reacties — discussieer mee!
Gelukkig is de manifestatie van grote geestelijk armoede weer voorbij de zogenaamde eenheid rondom een bal en de kleur oranje.Als men over binding in eenheid wil spreken is het altijd nog zo dat de Hollander/Nederlander ongeacht rang of stand(want dat bestaat nog steeds)is trots op zijn land daar is geen WK of het kleurtje oranje voor nodig;voor de Rotterdammer is het groen wit groen.De Rotterdammer ongeacht rang of stand is trots op de WereldMetropool Rotterdam.De wijken van Rotterdam zijn al steden op zich en zitten niet te wachten op vechten tegen elkaar in sportverband een provinciale gedachte en laat de WereldMetropool nou een Metropool zijn van vele werelden en die werelden moeten gewoon met rust gelaten worden.De man/vrouw uit Hillegersberg zit niet te wachten om een pintje te gaan drinken met de man/vrouw uit de Tarwewijk en zo ook andersom.Niets is mooier in een Metropool als dat al die werelden naast elkaar bestaan ieder met zijn gebruiken sfeer en levenswijze en met zijn allen Rotterdammer zijn!!!
Misschien een schapenrace over de coolsingel? Met de schaapjes van de stadsherder? Het winnende schaap wordt (buiten beeld) geofferd? Verbindend zeker! Jong en oud geniet van de lieve schaapjes op onze ‘mainstreet’ en voor onze islamitische broeder een lekker iftar schaapje…achteraf.
Leuk idee, ook in Konstantinopel deden ze dit een lange tijd, maar dan met ‘gekleurde’ teams (rood, blauw, groen, geel)