Ga naar de inhoud

Feyenoord-Beşiktaş, de schaamte voorbij

Trouw Feyenoorder Tara Lewis bezocht woensdagavond de Champions League wedstrijd Feyenoord-Beşiktaş. Ze schaamde zich om Feyenoorder te zijn. Niet vanwege het spel, maar vanwege het legioen.

90-Rotterdam-Image-Bank
 
Tot vandaag schaamde ik me nooit om Feyenoorder te zijn. Integendeel. Dit getuigt op zich van een zekere behendigheid in de struisvogeltechniek. Ik verzon altijd smoesjes voor hooligans. Groepsdruk, drugs en meer van dat alles. Vanavond ging die vlieger niet op. Misschien dat ik iets heb geconcludeerd waar de rest van de wereld allang achter was, maar er zit een rotte kies in het legioen, en hij is infectiegevoelig.
Een greep uit het repertoire dat gister door zeker een paar duizend man gescandeerd werd. “Kankerturken.” en “Allah, Allah, je moeder is een hoer.” Naast mij zaten twee Turkse jongens. Ze fluisterden Turks met elkaar, maar hielden zich de rest van de wedstrijd muisstil. Af en toe slaakten ze een kreet als Feyenoord een kansje had, daarna klapten ze bemoedigend met de rest mee. Ze waren voor Feyenoord, zoveel was duidelijk.
Halverwege de tweede helft liep een jongen naar de wc, hij zag er buitenlands (voor mij ondefinieerbaar) uit en had een baard. Een biertje vloog rakelings langs zijn hoofd, gegooid vanuit het vak voor ons. Hij haalde zijn seizoenskaart uit zijn portemonnee en zwaaide ermee. “Kameraden, toch? Zijn jullie mijn kameraden?” Er volgde nog een biertje, en twee fluimen. Ik, en met mij anderen schreeuwden nog wel iets in verontwaardiging, maar het mocht niet baten. In de rust ontstonden er opstootjes en tien minuten voor tijd maakten mijn twee buurmannen zich ineens vliegensvlug uit de voeten. Ze voelden zich bedreigd, door de spreekkoren en de steeds grimmiger wordende sfeer. Ik gaf ze groot gelijk. Wie weet of zo’n doorgesnoven leipo hen nog kon onderscheiden van de tegenstander.
Ik verliet de Kuip met een ongekende frustratie. Niet over het verdiende verlies van mijn club, maar over het stuitende gedrag van mijn clubgenoten. Eigenlijk kan ik nauwelijks geloven dat deze mensen in Rotterdam wonen. Ik houd mezelf voor dat dit schuim der aarde een keer in de week uit hun randgemeente kruipt om de frustratie over hun mislukte bestaan eraf te schreeuwen. Dat is zoveel geruststellender dan de gedachte dat dit mijn buren en stadsgenoten zijn. Was dit altijd al zo? Is een groot deel van Nederland gewoonweg stilletjes racist? Of was dit een incident? Ik hoop dat iemand het me kan vertellen, want ik weet het niet meer. Een ding weet ik, en dat is dat ik me vandaag schaam om Feyenoorder te zijn.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • In memoriam Jan Oudenaarden: “Rotterdam is een geheugen verloren”

    • In Memoriam

    “Een betrokken Rotterdammer, waarvan je wil dat er meer zouden zijn.” Onlangs overleed Jan Oudenaarden, Rotterdammoloog, schrijver en ambassadeur van Rotterdam-Zuid. Vers Beton sprak vrienden en bekenden over zijn leven en nalatenschap.

  • Twee jaar na de White Lives Matter-projecties hebben de daders de politieke wind mee

    • Politiek

    Zes maanden cel eist het Openbaar Ministerie tegen de twee mannen die tijdens de jaarwisseling van 2022-2023 racistische leuzen op de Erasmusbrug projecteerden. Nigel van Schaik woonde de rechtszitting bij en ontdekte dat we anno 2025, met de PVV als grootste politieke partij, misschien wel moeten geloven aan een nieuwe werkelijkheid.

  • Niet lullen maar luisteren met filosoof Miriam Rasch

    • Kunst en Cultuur

    Filosoof Miriam Rasch vroeg zich af: wat betekent luisteren precies? Hoe luister je goed? Ze onderzocht het in haar boek Luisteroefeningen. Met een typisch Rotterdams klanklandschap op de achtergrond – een graafmachine, sirenes, optrekkende auto’s – pleit Rasch voor aandachtig luisteren, naar elkaar én naar de stad. “Als je al tien jaar in Rotterdam woont en je hebt nog nooit een racende auto gehoord, heb je dan wel echt een relatie met de stad?”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Wil jij werken in het politieke hart van de gemeente Rotterdam voor de leukste fractie van het stadhuis, dan willen we graag met je kennismaken. GroenLinks staat voor een cultuur waarin iedereen zich welkom en thuis voelt, met oprechte aandacht voor de Rotterdammer en voor elkaar. We erkennen en waarderen ieders unieke achtergrond en we werken samen om Rotterdam groener, eerlijker en inclusiever te maken. We doen dat samen met een sterk en divers team van medewerkers en raadsleden.

  • De gemeenteraadsfractie van de Partij voor de Dieren in Rotterdam zoekt een
    bevlogen social media medewerker. Als lid van ons team krijg je de kans om met jouw creativiteit het verschil te maken. Jouw doel is om onze partij zo goed mogelijk te profileren op onze social media kanalen. Een baan in het hart van de Rotterdamse politiek waar je het verschil kunt maken voor dieren, natuur en het milieu.

  • Heb jij visie en zakelijk inzicht, en een groot hart voor muziek, Rotterdam en jong talent? Music Matters zoekt een directeur die richting geeft aan onze missie om jonge Rotterdammers via muziek te inspireren en te verbinden.

  • Bekijk alle vacatures