NieuwsBeeld: Tour de France

Anniek Tijmes illustreert wekelijks het Rotterdamse nieuws. Deze week: de Tour keert volgend jaar terug naar Rotterdam.
PRESENTATOR: “En dan nu over naar onze speciale reporter ter plaatse, Julius Spekkoper. Julius – jij hebt al wat Tourpassages meegemaakt he?”
SPEKKOPER: “Jazeker Reinbert, dat kun je wel stellen. Ik was er als kleine jongen in 1903 al bij. Ik zag Maurice Garin zijn bidon, wat toen meer een veldfles was, tot de rand vullen met cognac en de rest was geschiedenis. Een paar jaar later won Rene Pottier, maar het geluk was niet met hem. Daags na zijn zege bedroog zijn vrouw hem. Ik stond erbij toen ze het touw rond de keel van zijn levenloze lijf sneden.
En zo heb ik er meer zien gaan. De jongens van het peloton. Oh, wat gaven en geven ze ons een vreugde. Langs de kant van de weg, in een bijkeukentje met de oren tegen een transistorradio en later via de televisie en nu via internet: de mensen willen de Tour volgen, en vice versa. Ik zag de strijd tussen de vrome Bartali en de stoute Fausto, mooie jongen met een zwakke ruggengraat voor nectar en andere roesmiddelen. Wim van Est stopte zijn voet tussen de spaken om te remmen en maakte een tuimelperte in het ravijn van de Tourmalet. Jan Janssen klopte Van Springel, het godenkind Merckx kwam en Joop won zowaar ook een keer de Tour. Daarna werd alles anders. Knollen werden renpaarden. Zie de stille van Pamplona.
En nu zijn we weer in Rotterdam. Vijf jaar geleden was het ook bal. Nederland vierde het WK 2010 maar onderwijl reden de mannen door de Rotterdamse regen. Hij-wiens-naam-we-niet-meer-noemen was er ook. Hij viel en viel en nam kleurloos afscheid van de Ronde die hem al zijn fortuin bracht, en later zijn afgrond bleek te zijn. En toch, ik was er ook in de Daniel den Hoedkliniek toen hij buiten het zicht van de camera’s zomaar een paar uur van zijn tijd gaf aan tal van gezinnen, getroffen door dezelfde ziekte als degene hij overwon. Ik ken mensen die er nog stil van zijn. Soit.
Nou, ze komen er aan hoor. Daar gaan ze, ze draaien hun ronde over het Hofplein, het water spuit vrolijk mee de hoogte in. Als ik dat zo zie Reinbert, dan kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat het altijd zo zal zijn – het peloton fietst en de mensen staan erbij. Dat we ook net weer vreselijke valpartijen hebben gezien omdat de organisatie per se over de moeilijkste wegen wil rijden – we vergeten het even. Geen telraam nu. Geen commercie. Slechts fietsen. Vive le Tour!
Terug naar de studio.”
Tekst: Vincent Cardinaal