Ga naar de inhoud

Schrijver in de stad: Een verloren vriend

Columnist Vincent Cardinaal trakteert op Vers Beton wekelijks op een stadse observatie. Deze week: de doodsteek van een vriendschap.

Schrijver in de stad: metro Slinge
Vincent Cardinaal beeld: Tom Slegtenhorst

Staand op het platform van metrostation Slinge, denk ik aan mijn verloren vriend Marko. Dit is tenslotte ‘zijn’ buurt. Hij groeide er op en vluchtte er weer naartoe, als een dief in de nacht, nadat de verwijdering tussen hem en de rest van onze vriendengroep ontstond. Hij nam weer intrek in zijn voormalige jongenskamertje. Een keer zag ik hem nog. We keken samen de Bob Dylan documentaire ‘No Direction Home’ en lachten om de tegendraadsheid van de meester. Daarna nam hij afscheid. Hij reageerde nooit meer op mails en telefoontjes. Hij werd een schim.

Zelf had ik weinig aandeel in de verwijdering. Het liep veeleer fout tussen hem en een andere vriend. Ze deelden een huis en irritaties werden langzaam halszaken. Er kwamen akkefietjes. Een tripje naar Genève werd last minute afgezegd, een niet voor de huisgenoot bestemde mail werd abusievelijk toch bij hem afgeleverd. De doodsteek was gedoe over geld: dan weet je het doorgaans wel. Hij gleed langzaam weg en ik deed niets. Soms voel ik me daar schuldig over, andere keren kwaad. Bovenal mis ik een vriend met wie ik ruim tien jaar een levensvisie deelde die voelde als thuiskomen.

Wat ons bond? Ik denk een gedeelde zwarte humor over de absurditeit van het bestaan. Lachen met de aanstellerij van anderen en die van onszelf. God, wat vind ik het jammer dat ik het huidige ‘hippe’ Rotterdam niet mede door zijn ogen kan beleven. Soms, als ik in de Biergarten sta en iemand met pilotenbril een deugend biertje zie bestellen, kan ik hem bijna horen. Zijn sardonische lach, gevolgd door een geamuseerd handgebaar. We zouden dan eerst meewarig rondkijken, en ons dan verbazen dat niemand anders de slappe lach krijgt van zijn eigen rol in het toneelstuk.

Staand op het platform van metrostation Slinge denk ik aan de twee keren dat ik voor zijn deur stond, na de verwijdering. De eerste keer durfde ik niet aan te bellen, de tweede keer wel, maar deed er niemand open. Beide keren frommelde ik een kaartje in de brievenbus. Geen reactie.

Eigenlijk zou ik geen genoegen moeten nemen met mijn eigen lafheid. Ik zou direct het perron moeten verlaten en naar zijn ouderlijk huis moeten marcheren. Deze keer laat ik me niet wegsturen. Ik trap zijn deur in, en ga voor hem zitten. Over wat geweest is, hoef ik niet te praten. Het is vergeven en vergeten. Ik wil van hem weten of hij de nieuwe lp van Swans ook zo goed vind. Wat hij denkt van de rol van Messi op het WK. En of hij die brunette al achter de bar bij Rotown heeft zien staan. Dude, ze lijkt op Claudia Cardinale!

Maar ik doe het niet. Ik stap in de metro en laat Zuid langzaam achter me. Waar hij ook is, ik hoop dat hij rust kent. En ik weet ook: mensen moeten zelf de uitgang in hun hoofd vinden. Ooit zal het moment komen. Zeg ik tegen mezelf. Tot die tijd wacht ik.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Activist Benji de Levie: “Juist Rotterdam moet zich uitspreken tegen de waanzin in Gaza”

    • Human interest

    Activist Benji de Levie zat ooit tweeëneenhalve maand in een Israëlische gevangenis. Hij maakt zich al bijna vijftig jaar hard voor de Palestijnse zaak. “Als je wegkijkt heb je een bepaalde schuld. Ik ga die niet dragen.”

  • De langzame wederopstanding van een probleemstraat

    • Misdaad

    Ooit waren het chique winkelstraten, de afgelopen decennia hadden de Beijerlandselaan en de Groene Hilledijk een minder goede reputatie. Tot 2019, toen Alliantie Hand in Hand startte met een make-over en 63 winkelpanden kocht om meer grip te krijgen op de straat. Vers Beton maakte de tussenstand op.

  • Fotograaf Stacii Samidin: “Ik kom niet als fotograaf, maar als persoon”

    • Human interest

    Stacii Samidin heeft zijn eerste fotoboek gepubliceerd. Met rauwe, eerlijke beelden geeft hij outsiders een stem. Hij vertelt over zijn jeugd, levenswerk en eerste fotoboek. “Mijn fotografie is een spiegel van mezelf.”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

  • Een feestelijke openingsavond vol performances, installaties, films, muziek — en onverwachte ontmoetingen met afval, kunst en transformatie.

    Venue: Nieuwe Instituut
    Datum:
  • Lieve Rotterdammers, kom meehelpen om wonen weer van onszelf te maken en ook betaalbaar!

    Venue: Festivalhart Schiemond
    Datum:
  • Hoe zorgen we dat wetenschap echt wérkt voor de volgende generatie kinderen en jongeren in de stad? Hierover gaan we op 8 juli in gesprek met zorgprofessionals, jongerenwerkers, beleidsmakers, onderzoekers en ervaringsdeskundigen in een stadsdialoog in Rotterdam, georganiseerd door onderzoekscollectief Healthy Start (Erasmus Universiteit Rotterdam, Erasmus MC en TU Delft).

    Venue: Blue City
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Wil je bijdragen aan het vergroten van het publieksbereik door slim gebruik van digitale systemen, data en technologie en door het uitvoeren van markt- en impactonderzoek?

  • Wij zijn op zoek naar een nieuw lid voor de RvT. We zoeken een toezichthouder met aanvullende competenties van de zittende leden, en daarom bij uitstek iemand uit de culturele sector zelf en bovendien de diversiteit van de raad vergroot. Ervaring is ondergeschikt aan de bereidheid om te leren en ontwikkelen als toezichthouder.

  • Ben jij op zoek naar een fijne werkplek waar jouw creativiteit en marketing skills ruim baan krijgen? Kun jij je strategische blik combineren met een hands-on mentaliteit? Dan is Casa Cadanza de plek voor jou!

  • Bekijk alle vacatures