Iedere week illustreert Anniek Tijmes het Rotterdamse nieuws. Deze week: een artikel in De Groene Amsterdammer heeft de soap rondom het Wereldmuseum nog maar eens een nieuwe dimensie gegeven.
Topstukken in de ramsj. Dat kopte de Groene Amsterdammer vorige week boven een artikel over het Wereldmuseum. Directeur Stanley Bremer zou maar liefst 90% van de collectie willen ontzamelen. Al hoewel al langer bekend was dat Bremer de collectie wil downgraden, bleek zijn ronkende persbericht over een boetiekhotel in het museum de druppel. ‘Een doodsstrijd’, volgens de Groene, ‘pure laster’ aldus Bremer.
Beeldend kunstenaar Olphaert den Otter liet het er niet bij zitten. Met een facebookactie poogde hij het tij in Bremers ‘reclamebureau’ te keren. “Het Wereldmuseum Rotterdam werd winkel, werd lunchroom, werd restaurant. (…) Het enige dat het Wereldmuseum straks niet meer is, is een volkenkundig museum…,” schreef hij strijdvaardig. In zijn engagement bediende hij zich vervolgens van een prijzenswaardig staaltje onderzoeksjournalistiek. “Wie heeft voor mij een helder organigram van het Wereldmuseum? (…) Ik weet dat er nu nog 9 mensen werken in het museum (waarvan twee met de naam Bremer: Stanley en Stanleydottir….),” aldus Museumleaks.
Ook was daar in VPRO’s Nooit meer Slapen Sjarel Ex, Bremers collega van Boijmans. Die haalde graag een nachtje door voor het netelige dossier. Hij rakelde ook direct een berucht RTV Rijnmondfilmpje op. Daarin loopt Bremer flamboyant door zijn depot en spot Ex veel te weinig rode stippen. Die geven namelijk aan dat een object mag blijven. Ex meende op basis hiervan waar te nemen dat het af te stoten gedeelte van Bremers collectie nog groter is dan De Groene liet doorschijnen.
Twee tegenovergestelde verhalen, en heel wat onrust. Gelukkig maakt de kersverse wethouder Adriaan Visser zich weinig zorgen. Want het museum houdt zich aan de LAMO, waarin netjes staat genoteerd waar een ontzameling aan moet voldoen. Verder heeft het museum een commissie van wijzen aangewezen. Vier zwaargewichten buigen zich over elke speer (ruim 20.000 stuks!), trommel en kalebas zonder sticker of in de woorden van Bremer: ‘het resultaat van een jarenlange anale fixatie’.
Over het dossier Wereldmuseum is het laatste woord dus nog niet gezegd. Bij elk spiritueel mandje ligt er namelijk een nieuw dispuut op de loer. Het ‘goede’ is klaarblijkelijk alleen via strenge protocollen geborgd. Op naar speer 4321 dus maar.
Tekst: Anne de Haij
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.
Al één reactie — discussieer mee!
Dit is wel erg kort door de bocht. Het gaat niet om een uitgebreide discussie over ‘elk spiritueel mandje’, maar over wat zo’n bijzondere collectie de stad Rotterdam waard is. En hoe die het beste ten toon gesteld kan worden. Niet alles hoeft bewaard te worden, maar de vraag is in hoeverre er op inhoudelijke gronden gronden geselecteerd wordt. Dat een groep bezorgde Rotterdammers dat proces in de gaten houdt, is alleen maar goed.