Politicus van het Jaar Maarten Struijvenberg mijmert ter abdicatie

Vanavond raakt Leefbaars wethouder Maarten Struijvenberg zijn titel als Politicus van het Jaar kwijt, als tijdens de politieke talkshow Draad in Arminius zijn opvolger gekozen wordt. Net als zijn voorganger Maarten van de Donk (VVD) schrijft Struijvenberg voor Vers Beton een mijmering ter abdicatie. 

“Wat heb je eigenlijk aan je titel gehad?” is een vraag die mij de afgelopen dagen af en toe gesteld wordt. Eigenlijk niets, antwoord ik dan, al was het aardig om positief op te vallen en in het zonnetje gezet te worden. Maar verder waren er geen verplichtingen of extraatjes, geen linten knippen of opspelden, geen voorrang bij het spreken in de gemeenteraad, zelfs geen stoplicht dat eerder op groen sprong.
Op zij die de lokale politiek van dichtbij volgen na, zoals politici en journalisten, weten slechts weinigen dat deze verkiezing bestaat. Laat staan dat men weet en onthoudt wie hem gewonnen heeft. De winnaar van de Oscar van de Rotterdamse politiek, zo weet ik nu, leeft in relatieve rust.
Zelfs heb ik niets te zeggen gehad over de keuze van dit jaar. Politici praten niet mee over wie er worden genomineerd, ook de regerend Politicus van het Jaar niet. Zulk een zelfbevlekking acht men voor publieke functies minder gepast. Het zijn lokale journalisten die bepalen wie wint, waardoor de titel zijn waarde behoudt, al heb je er verder niets aan.
Wat overblijft, is dus die blijk van waardering. Ik vind het daarom ergens wel jammer dat ik de titel slechts één jaar heb mogen dragen, waar mijn voorgangers hem om diverse redenen twee jaar droegen. Het is een groot onrecht eigenlijk, waar ik me niettemin eroverheen heb gezet. Voornamelijk omdat ik nog wel een aantal aansprekende Rotterdamse politici ken, die dezelfde waardering verdienen als die mij ten deel mocht vallen.
Vanaf de zijlijn beschouwd zie ik overigens dat de jury het zich dit jaar niet gemakkelijk heeft gemaakt. Ze zal een keuze moeten maken tussen Hugo de Jonge (CDA), Nourdin El Ouali (Nida) en Ronald Buijt (Leefbaar Rotterdam). Lastig! De Jonge won in 2011 al eens de publieksprijs, en om dat nou dunnetjes over te doen… El Ouali won vanuit het niets twee zetels met zijn nieuwe partij, maar wat hij daarmee doet moet deze raadsperiode nog grotendeels blijken. Je staat maar mooi voor paal als jury, als dat ineens blijkt tegen te vallen. En Buijt leidde een zeer goede verkiezingscampagne, maar is van dezelfde partij als de winnaar van vorig jaar. Je moet als jury je lauwerkransen natuurlijk wel een beetje eerlijk over de troepen verdelen, al was het maar om de schijn van partijdigheid te voorkomen. Aan u om te bepalen wat de politiek correcte keuze zou zijn, waarbij het me niets zou verbazen als de jury zich daar niets van aantrekt. Dan hadden ze het zichzelf wel makkelijker gemaakt.
Hoe dan ook, ik feliciteer mijn opvolger alvast met de titel. Geniet van de waardering!