Ga naar de inhoud

Schrijver in de stad: de bodem

Iedere week trakteert columnist Vincent Cardinaal op een stadse observatie. Deze week: de pathos van opgestroopte mouwen in het postsorteercentrum.

Vincent Cardinaal
Vincent Cardinaal

 
En toen viel de bodem eruit. Echt een verrassing was het ook weer niet. Jaren leefde je als een stormram – alle kalk moest van de muur. Consequenties? Nooit van gehoord. Je flirtte liever nog wat verder met de zeven hoofdzonden. Het kostte je studies, vrienden, goodwill en een godsvermogen aan geleende studiefinanciering. Tja, zelfs toen je dat in zag, ging je er nog van uit dat je onaantastbaar was.
Tot het moment deze zomer dat je de kamer van een deurwaarder binnenstapte. De uit de kluiten gewassen vent achter het kogelvrij glas keek jou aan en je wist direct: einde oefening. Gelukkig ontdooide hij nog wat gaandeweg het gesprek. Je ging naar buiten met een alleszins redelijke overeenkomst. Het cliché dat waar één deur sluit, een ander opent is waar. Maar wat doe je met de hoop ellende die opgeslagen ligt in de ruimtes achter je?
Zo vind je jezelf deze week terug op de fiets, onderweg naar een baantje. Een bijbaantje. Dat is even geleden. Het is vroeg en nog donker. De dramaturg in je heeft er een soundtrack van Bruce Springsteen bij opgezet. Working class, weetjewel. Al rijdend glimlach je om deze opgestroopte-mouwen-pathos. Je maakt jezelf maar wat wijs. Dit is de inspanning die je zonder zeuren moet gaan verrichten. Je woont niet in New Jersey, dit is het Kralingse Bos. In de verte flonkeren de lichten van de post.
Aangekomen val je in een ruimte druk als een bijenkorf. Vakken, bakken en zakken zo ver het oog reikt. De een is gevuld met post, die tijdelijk naar een tweede moet worden overgeheveld om definitief in de ander te eindigen. Ergens is er iemand die de complexe choreografie volledig begrijpt.
Je wordt verzocht aan een tafel te gaan zitten. Normaal ga je dan schrijven, maar daarvoor is nu geen plaats. Althans niet op papier. In je hoofd heb je de knop omgezet. Er is veel te observeren. Terwijl je met je handen poststukken, tv-gidsen en pakjes rangschikt, kijk je naar je collega’s. Eenvoudige mensen door de band genomen, vriendelijk. Geen gedoe. Ze helpen je door de ochtend heen, maken grapjes, zijn oprecht geïnteresseerd in wie je bent. Je voelt je welkom, helemaal geen onderdeel van een machine zoals je vreesde.
Als je een stapel rouwkaarten uit een krat haalt komt een collega met een ernstige blik naar je toe. “Daar moet je altijd heel goed voor zorgen, geen fouten maken.” Ze spreekt de woorden traag uit, om ze nog wat extra lading te geven. Je voelt vertedering en neemt haar verantwoordelijkheidsgevoel zonder morren over. Later in de kantine toont een ander teamlid je trots de boterhammen die zijn vrouw heeft gesmeerd – in plaats van eenmaal snijdt ze de casinoboterhammen twee keer. Zo eet hij verlekkerd vierkantjes bruin brood met kaas.
Aan het einde van de ochtend fiets je terug. De hele dag ligt nog voor je open. Die bodem eruit is misschien wel een van de beste dingen die je is overkomen.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Activist Benji de Levie: “Juist Rotterdam moet zich uitspreken tegen de waanzin in Gaza”

    • Human interest

    Activist Benji de Levie zat ooit tweeëneenhalve maand in een Israëlische gevangenis. Hij maakt zich al bijna vijftig jaar hard voor de Palestijnse zaak. “Als je wegkijkt heb je een bepaalde schuld. Ik ga die niet dragen.”

  • De langzame wederopstanding van een probleemstraat

    • Misdaad

    Ooit waren het chique winkelstraten, de afgelopen decennia hadden de Beijerlandselaan en de Groene Hilledijk een minder goede reputatie. Tot 2019, toen Alliantie Hand in Hand startte met een make-over en 63 winkelpanden kocht om meer grip te krijgen op de straat. Vers Beton maakte de tussenstand op.

  • Fotograaf Stacii Samidin: “Ik kom niet als fotograaf, maar als persoon”

    • Human interest

    Stacii Samidin heeft zijn eerste fotoboek gepubliceerd. Met rauwe, eerlijke beelden geeft hij outsiders een stem. Hij vertelt over zijn jeugd, levenswerk en eerste fotoboek. “Mijn fotografie is een spiegel van mezelf.”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

  • De Pulitzer Prize-winnende journalist en bedenker van The 1619 Project, Nikole Hannah-Jones, keer terug naar De Dépendance voor een gesprek over de erosie van democratie, de instrumenten voor verzet en de politiek van wat we ons herinneren.

    Venue: Kantine Walhalla
    Datum:
  • Waste Simmers is a series of collaborations and events organised by artist, gardener and avid composter Kate Price at the Afrikaanderwijk Coöperatie’s Grondstoffenstation to explore possibilities of their collected ‘wastes’. Join us for Waste Simmers #1 Digestive Press – a temporary, low-fi paper factory transforming food scraps, market waste, and ideas into new forms.

    Venue: Het Grondstoffenstation
    Datum:
  • Hoe zorgen we dat wetenschap echt wérkt voor de volgende generatie kinderen en jongeren in de stad? Hierover gaan we op 8 juli in gesprek met zorgprofessionals, jongerenwerkers, beleidsmakers, onderzoekers en ervaringsdeskundigen in een stadsdialoog in Rotterdam, georganiseerd door onderzoekscollectief Healthy Start (Erasmus Universiteit Rotterdam, Erasmus MC en TU Delft).

    Venue: Blue City
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Jij weet met jouw spark en gevoel voor gastvrijheid onze bezoekers te betoveren en bezorgt iedereen graag een warm welkom. Je houdt van servicegericht werken en wilt graag bijdragen aan een goed kaartverkoopproces voor onze bezoekers.

  • Wil je bijdragen aan het vergroten van het publieksbereik door slim gebruik van digitale systemen, data en technologie en door het uitvoeren van markt- en impactonderzoek?

  • Wij zijn op zoek naar een nieuw lid voor de RvT. We zoeken een toezichthouder met aanvullende competenties van de zittende leden, en daarom bij uitstek iemand uit de culturele sector zelf en bovendien de diversiteit van de raad vergroot. Ervaring is ondergeschikt aan de bereidheid om te leren en ontwikkelen als toezichthouder.

  • Bekijk alle vacatures