Er is kritiek op het nieuw te bouwen Collectiegebouw van Boijmans van Beuningen. Volgens cultureel ondernemer Eric Dullaert durven we niet trots te zijn op ons culturele klimaat. Hij pleit vóór de komst van het collectiegebouw in het Museumpark.
Het stedelijke en culturele klimaat van Rotterdam is […] ingrijpend veranderd. Over de vraag wat de belangrijkste veranderingen zijn geweest en wanneer die hebben plaatsgevonden, lopen de meningen uiteen. […] Was Rotterdam in 1970 nog een stad met een identiteitscrisis die niet groot maar klein wilde zijn en gezellig in plaats van zakelijk, rond 2000 presenteerde de stad zich als de meest grootstedelijk van alle Nederlandse steden. […]Dit nieuwe Rotterdam [ontleent zijn identiteit] aan het Rotterdam van de negentiende eeuw, het interbellum en de wederopbouwperiode.
Tot zover enkele zinsneden uit de inleiding van de publicatie Dromen van een Metropool. De creatieve klasse van Rotterdam 1970 – 2000 van Patricia van Ulzen, uitgegeven in 2007. Er is nog niets veranderd in de dynamiek van Rotterdam. Ontwikkelen zit in het DNA van de stad. De stad is nooit af. De ontwikkeling van Rotterdam is rauw en incidenteel en juist daarom zo interessant.
Grootsteeds denken in Rotterdam kent zo zijn uitersten. Enerzijds zijn we er trots op dat de stad op lijstjes als één van de grotere havensteden ter wereld of de grootste van Europa wordt genoemd. Op andere terreinen echter gedragen we ons als een dorp, terwijl er ook buiten de haven genoeg is om trots op te zijn. Rotterdam staat ver buiten de stadsgrenzen bekend om haar culturele evenementen, zoals het IFFR of Poetry International.
Ondergewaardeerd
Met enige regelmaat zijn er de afgelopen decennia artikelen en essays verschenen over architectuur, vormgeving en beeldende kunst in Rotterdam. Cees Doelman, kunstredacteur van het NRC in de jaren zestig, schreef over het “Mirakel van Rotterdam” in Rotterdams Accent van 1961. Buitenlandse deskundigen gaven tot zijn verbazing hoog op over het culturele klimaat in Rotterdam. Hein van Haaren schreef een schitterend essay in Het culturele leven in Rotterdam in elf spiegels (1993) over architectuur en vormgeving. Dromen van een metropool van de al eerder genoemde Patricia van Hulzen borduurt hierop voort. Art in public, een uitgave over de 500 mooiste beelden ter wereld in de openbare ruimte, noemt Rotterdam maar liefst elf keer! De unieke kanten van de Rotterdam worden buiten de stad wél opgemerkt, zoals recent in de Rough Guide en New York Times, en deze mogen ook wel hun aandacht in de stad zelf krijgen.
Die Rotterdamse onderwaardering voor het eigen culturele klimaat uit zich nu in de discussie over het te bouwen Collectiegebouw van museum Boijmans van Beuningen. Iedere nieuwe ingreep leidt per definitie tot discussie. De Erasmusbrug, de Rotterdam, de Kuip en de Markthal hebben dat laten zien. Dat is een goede zaak als de discussie breed wordt gehouden en in context tot de hele stad en haar ontwikkelingsgeschiedenis. Maar niet als die zich verengt tot enkele tientallen vierkante meters, zoals we eerder dit jaar zagen bij de discussie over de Kuip, waar geen sprake meer was van een plan om een gebied te ontwikkelen, maar slechts een keuze tussen verschillende gebouwen gemaakt werd.
Datzelfde dreigt nu ook te gebeuren bij het Collectiegebouw. De context is breder dan – zoals debatleider Francisco van Jole onlangs de discussie in Arminius samenvatte – bomen of een gebouw. Het Collectiegebouw moet gezien worden in samenhang tot de discussie over cultuur, en de financiering daarvan, en tot de ontwikkeling van het culturele hart van de stad.
Omgeving
Het Collectiegebouw past prima in de traditie van architecten als Rietveld, van der Steur, Koolhaas en Coenen. De Rotterdamse architectuur kent een enorme verscheidenheid. Dan is het niet onlogisch als je een contemporaine architect daar een gebouw laat ontwerpen; dat hoeft zich niet te conformeren aan de omgeving.
Tegenstanders van de komst van het Collectiegebouw laten verschrikkelijke beelden zien, waarop de hoogte en de breedte vooral worden benadrukt, gewaarschuwd wordt voor slagschaduwen, en de verhoudingen met de omgeving buiten beschouwing worden gelaten. Als je het Museumpark als geheel bekijkt en de afmetingen van het gebouw afzet tegen de ministad van het Erasmus MC, moet je echter concluderen dat het wel meevalt. Het Collectiegebouw zal juist het contrapunt tussen het museumcluster en het Erasmus vormen.
Ten koste van het park gaat het evenmin: de voet van het gebouw is smaller dan de top, en omdat de straat vanaf de Westersingel tot het NAI voetgangersgebied wordt, wordt het park verder doorgetrokken. Daarnaast wordt het dakterras van het Collectiegebouw voor iedereen toegankelijk om te genieten.
Democratisering
Door de eeuwen heen was privaat-publieke financiering van kunst en cultuur één van de krachtige punten van Rotterdam. Boijmans van Beuningen heet niet voor niets zo: de naamgevers waren particuliere verzamelaars. Het mecenaat speelt een grote rol in de Rotterdamse kunst- en cultuursector, en ook in dit geval. Het is stuitend dat families die al jarenlang investeren in de stad en bijdragen aan het bereikbaar maken van kunst en cultuur uitgemaakt worden voor profiteurs vanwege hun betrokkenheid bij het Collectiegebouw.
Cultuur is van ons allemaal, volgens Barbara Visser, voorzitter van de Akademie van Kunsten: “Het is onmogelijk om geen onderdeel te zijn van de cultuur waarin je leeft. Je hoeft maar een zoute haring te bestellen of je zit er al middenin. De HEMA, Deltawerken, Mondriaan, Marlene Dumas of een ijzige politieke wind: het is allemaal cultuur”, zei zij bij het Paradisodebat op 31 augustus j.l.
Als dat zo is, is het toch uniek als we het bezit van die cultuur, particulier én collectief, wat nu niet zichtbaar is, samenbrengen in een gebouw waar het wel zichtbaar wordt. Het is de ultieme democratisering van het toegankelijk maken van cultuur.
Kloppend cultureel hart
Het Collectiegebouw versterkt de aansluiting van de Witte de Withstraat op het Museumpark en is gunstig voor het hele culturele cluster in het hart van de stad: het zal zorgen voor meer aanloop en voor meer levendigheid. Daar is veel behoefte aan, want op dit moment wordt het park maar weinig gebruikt, buiten de evenementen die er worden georganiseerd. En zelfs dan, want de Rotterdamse versie van de Parade trekt de minste bezoekers van alle Parades.
Ook het spiegelende karakter van het gebouw zal een grote bijdrage leveren aan de levendigheid van het park. Er zijn talloze voorbeelden te bedenken van kunstwerken in andere steden die dit laten zien, zoals Norman Fosters Le Vieux-Port in Marseille, of de sculptuur Cloud Gate van Anish Kapoor in het Millenium park in Chicago. Mensen zien zichzelf weerspiegeld, wat leidt tot reacties en interactie.
Een plein is pas een plein als het een sociale functie heeft en er mensen over bewegen. Een nieuw Collectiegebouw met een publieksfunctie zal nieuwe bezoekers trekken, wat ook goed is voor de omliggende musea, de reputatie van Rotterdam, de sociale veiligheid en het toerisme. Het legt de basis voor een dynamisch en bruisend museumplein, waar ruimte is voor een aantrekkelijke programmering.
De discussie over Het Collectiegebouw dient dus te worden geplaatst in een brede context van historische en culturele ontwikkelingen van Rotterdam. Bovendien is er moed voor nodig om in een tijd waarin het collectieve geheugen dreigt te worden vernietigd – denk aan de Tropenbibliotheek of het Wereldmuseum – een beslissing te nemen die indruist tegen deze tendens. Laten we niet vergeten dat ons nu zo bejubelde werelderfgoedgebouw de Van Nelle fabriek, 10 à 15 jaar geleden op de nominatie stond om gesloopt te worden. Rotterdam verdient het Collectiegebouw!
Al 24 reacties — discussieer mee!
De hele biografie van de auteur (onder het stuk) gaat over zijn passie voor de ontwikkeling en visie op Zuid. Ik had het geloofwaardiger gevonden als hij een betoog had geschreven om het collectiegebouw daar te plaatsen.
Hear, hear!
Wat heb jij toch een wonderlijke manier van redeneren Robin. Ik bevestig je punt niet nee. En jij herhaalt alleen je punt zonder te zeggen wat voor interactie je dan precies verwacht. Ik ga er dus maar vanuit dat je het zelf eigenlijk ook niet weet.
Wonderlijk? Jij noemt allerlei zaken op die het gebouw dankt aan het park. Maar benoemt niet wat de meerwaarde voor het park zou zijn.
Het is inderdaad lastig te bedenken wat voor interactie het gebouw met het park zou moeten hebben, maar dat komt doordat dit gebouw met de bedachte functie misschien wel niet op de juiste plek staat? Dat is het hele punt.
Het is ook niet aan mij om dat te bedenken, ik ben tenslotte niet diegene die dat gebouw wilt neerzetten.
Maar als je dan toch wat moet bedenken, zou dit misschien wat kunnen zijn, maar dan buiten tegen de plint van het gebouw aan en gericht op het park.
COLLECTIEGEBOUW IN HET MUSEUMPARK? NEE, DANK U. ZEER.
Het ontwerp voor het Collectiegebouw is net zo ijdel als de ijdele museumdirecteur Ex en zijn dito maatje Maas.
Het voorstel om dit gebouw in het Museumpark te bouwen lift mee met het succes van de markthal, door Maas zelf uitgeroepen tot Kathedraal en Nieuwe Icoon.
Nog zo’n Icoon (met dezelfde afmetingen!!) moet volgens de door dit duo aangestuurde kongsi in het enig stadspark(je) van Rotterdam gebouwd worden. Met een verleidelijke campagne –die door en op kosten van de gemeente(-schap) gevoerd wordt- belazeren zij je waar je bij staat: van al hun kleurige artist-impressions blijft weinig over als je ze op werkelijkheidsgehalte scant..
En wie in dit geval schermt met de Rotterdamse architectonische/stedenbouwkundige faam weet niet waarover hij/zij praat: de meeste gebouwen zijn gebouwd uit noodzaak, door mensen voor mensen, voor hun gebruik en met respect voor de omgeving en waarden.
Wat is een collectiegebouw? Een gebouw waar kunst aangevoerd, opgeslagen, verpakt, afgestoft, hersteld, bestudeerd wordt. Een opslaggebouw, waar vrachtwagens voor de deur staan: in dit ontwerp is 80% van de begane grond ontoegankelijke laad- en losruimte. Niet erg publieksaantrekkelijk dus.
In tijden dat kunst en musea op alle fronten wegbezuinigd wordt, talloze prachtgebouwen leegstaan (bv. Postkantoor Coolsingel, Haka-gebouw) en Rotterdams de armste stad van Nederland is, durven het dua Ex-Maas dit nieuwbouwplan met alle macht door te drukken: zie http://collectiegebouw.boijmans.nl/adhesiebetuiging. En zo natuurlijk een aardige bom duiten in de wacht te slepen. Die bakfiets-met-maquette gezien? Je staat erbij en je kijkt ernaar terwijl je ingepakt en belazerd wordt.
Heeft Ex in “zijn”museum ooit een spraakmakende tentoonstelling met “zijn”o zo nodig goed te conserven Collectie laten zien? Ik dacht van niet.
Kom op Rotterdammers, denk even na voor je je met kralen en glitters om zijn tuin laat leiden!
Dit gebouw dient alleen het prestige. Van MBVB. Maar met name van genoemde heren. Plus dat van de rijkste meneer Van Der Vorm, die Rotterdam via Stichting de Verre Bergen gouden bergen belooft, en zich met een gulle gift van 15 mln voor 10% vloeroppervlakte in dit gebouw tot in lengte van jaren toeëigent.
Wie de kleurige verkoopfolders –een serieus museum onwaardig- met de werkelijke maten en beelden wil vergelijken (en zelf zien hoe hij/zij belazerd wordt) kan me mailen: ik heb namelijk alles bekeken, doorgemeten en in beeld gebracht in een simpel pdf-je. Ik stuur je dat dan zonder commentaar toe. Je ziet maar.
Maar je kan natuurlijk ook even de petitie tegen ondertekenen: http://www.vriendenvanhetpark.nl
Voor toezending van Meten=Weten: mailto: [email protected]
Dan weet je ook meer over het prachtplan voor een ondergronds collectiegebouw. Met een waterdak. Want onder de vijver in de Museumtuin. Daarvan zijn veel spectaculaire beelden, die bovendien ook nog betrouwbaar zijn. Ze worden gratis meegeleverd.
Graag zou ik de discussie wat willen verdiepen. Echter, dit artikel is zowat de
meest zinnige visie omtrent dit onderwerp
wat ik überhaupt heb gelezen.
HULDE !
Dit is toch een gelopen koers? Volgens mij is de vraag niet of ie er komt, maar hoe die komst georganiseerd gaat worden. Oftewel alle procedures op de rails zetten. Onderdeel daarvan is inspraak door omwonenden, maar die procedures zijn er enkel om die omwonenden gelegenheid te geven stoom af te blazen, ze aan het idee te laten wennen en ze het idee te geven dat er naar ze geluisterd wordt.
Dus ik begrijp de reden voor dit pleidooi niet zo goed. Dat heeft het project niet meer nodig. De komst is al verzekerd.
Onzin natuurlijk. Dat de schrijver toevallig bezig is met Rotterdam Zuid hoeft toch niet te betekenen dat alles wat er gebeurt in de wereld ineens naar Rotterdam Zuid zou moeten? Dat zou juist getuigen van enorme navelstaarderij en oogkleppen. We hebben in deze stad al genoeg culturele instellingen over de stad verspreid. Het mooie van het plan voor het collectiegebouw is juist dat die het bestaande culturele cluster daar versterkt. Hierdoor gaan de culturele instellingen rond het Museumpark en in de Witte de With elkaar nog meer versterken. De te verdelen koek zal groter worden en daar zullen ze allemaal van profiteren. Dichtheid is waar deze stad behoefte aan heeft en met dit pand neemt de culturele dichtheid in dit gebied toe. Kan niet wachten tot men kan beginnen!
Als buurtbewoner ontving ik laatst een uitnodiging voor een inspraakavond. De uitnodiging was 5 dagen voor het event en ik kreeg nog precies 1 dag om eventuele vragen van tevoren in te dienen, maar het was nadrukkelijk niet de bedoeling dat er een debat of discussie ontstond. Oftewel: stuur je vraag van tevoren, dan bedenken we van tevoren een leuk antwoord en daarmee is de kous af. Dus dat gebouw komt er gewoon, hoe hoog of laag je ook springt.
Een fantastisch ontwerp hoor, maar volgens mij is de ophef vooral gericht op de vraag ‘waarom’ ipv een waarde-oordeel over het ontwerp. Waarom moet het uitgerekend daar staan? En waarom moet er een nieuwbouw komen als er zoveel ruimtes in de stad leeg zijn (die Marconi-torens lijken me een prima plek.) en je mag van een museum wel een wat duurzamere oplossing verwachten. Maar vooral ook: waarom moeten doodzieke mensen straks naar een spiegel kijken in plaats van naar een beetje groen? Sowieso kun je het woord ‘park’ achter ‘museum’ weglaten, want dat slaat inmiddels nergens meer op. Over die spiegel trouwens: als gaandeweg de bouw voor goedkopere materialen wordt gekozen dan krijg je hetzelfde effect als het Station of de Wolk achter het Stadhuis: prachtig in artist impression, maar lang niet zo mooi in het echt. En als het dan wel een echte spiegel wordt, dan loop je het risico dat je eindigt als de Walkie Talkie in Londen. Daar hangt nu al een paar jaar een foeilelijk gordijn voor, omdat ze even waren vergeten dat een spiegel ook de warmte van het zonlicht weerkaatst en dus de lak van auto’s en gebouwen in de straat afbladderde. Dan kun je het ziekenhuis en de ramen van de omliggende musea dus ook gelijk afplakken.
Kortom: waarom?!?!
Het is een prachtig ding om te zien, maar die artist-impression is bij lange na niet wat het gaat worden; hoezeer ik ook zou willen geloven in dat prachtige plaatje.
Toch een vreemde argumentatie en wending. Boijmans had een depot nodig, omdat ze niet genoeg ruimte meer hadden om kunst veilig op te slaan. Hier voor zou er een ondergrondse gang komen, zodat de kunst niet over straat vervoert hoeft te worden. Die gang is vervallen, dus de noodzaak om het gebouw naast Boijmans te zetten (in deze vorm) is daar mee vervallen.
Ik vind het vreemd dat we dan nu ineens dit gebouw zouden ‘verdienen’ vanwege de culturele toevoeging en het terras bovenop het gebouw. Gezochte argumenten vind ik dat, dit was nooit het doel van dit project.
Bovendien moeten we nou niet gaan doen alsof deze omgeving cultuurarm is en deze verrijking nodig zou hebben, met NAI, Boijmans en Kunsthal lijkt me dat kunst/cultuur al ruim aanwezig is.
Van mij mag er een collectiegebouw komen, maar gezien de oorsprong en het doel waar dit project mee begonnen is vraag ik me sterk af of het huidige plan niet herzien moet worden.
De genoemde argumenten in dit pleidooi pleiten daar ook enigszins voor: Ontwerp een gebouw dat meer interactie heeft met het park en de omgeving, zodat er ook een wisselwerking kan plaatsvinden met activiteiten die daar nu gehouden worden (parade, pleinbios). Het huidige ontwerp lijkt daar boven te willen staan, door straks de hoogste boom in het bos te zijn.
Is dit ontwerp achteraf niet het betere ontwerp?
Even voor de goede orde, maar meer interactie met de omgeving dan dit ontwerp kan ik me zo 1, 2, 3 niet indenken…
Interactie is meer dan spiegelend glas… Wat is de meerwaarde voor bijvoorbeeld een Parade-bezoeker, behalve dat er een restaurant (vind ik geen meerwaarde) in zit en dat hij/zij kan kijken of zijn haar goed zit? Er zit niks in dat functioneel inzetbaar is voor een evenement. Indien je daar anders over denkt, hoor ik graag wat deze toevoeging dan moge zijn?
Waarom moet een gebouw interactie met de omgeving hebben?
Is een omgeving van zichzelf dan niet al interactief genoeg?
Ben het met Robin eens dat er nu naar argumenten wordt gezocht om dit ontwerp op deze locatie goed te praten. Maar vooralsnog lees ik weinig steekhoudende argumenten.
“een groot gebouw is niet erg want er staat al een groot gebouw naast” Zo lust ik er nog wel een paar.
Persoonlijk zou ik de kiezels die er nu liggen vervangen door wat vriendelijker en toegankelijker materiaal. Verder is het een evenementenplein en die functie vervult ze aardig goed.
Buiten de evenementen om is het nogal doods en daar gaat een groot gebouw weinig aan veranderen. Omdat er op het plein nou eenmaal weinig te doen is.
Overigens wordt van het park er achter wel degelijk gebruik gemaakt.
alleen hoef je niet zo bang te zijn voor eventuele death-rays door reflectie. Het is een divergerende spiegel , dus het licht wordt alleen maar meer verspreid.
Dat hele stuk is een groot stuk melodramatische quatsch en dan is mijn reactie onzin?
De stad staat helemaal leeg. Duizenden vierkante meter voor niks gebouwde onzin van Karakus. En dan moeten we ook nog het park volbouwen? Je zegt zelf al dat er een sterk cultureel aanbod is rond de Witte de With en het park (zo lang er nog een park is). Waarom dan niet uitbreiden naar Zuid? Daar is namelijk nog helemaal niks. Het is een grote woestijn aan armoe en niksigheid. Het is zelfs zo erg niks, dat de gemeente Rotterdam het bewust links laat liggen bij het Stadsinitiatief.
Het zou een enorme misser zijn om een van de twee (2!) parkjes die het centrum van Rotterdam heeft vol te bouwen. Vergelijk voor het gemak eens met het grote voorbeeld New York waar ze in de negentiende eeuw al begrepen dat er een stuk groen moest blijven liggen, zodat de bewoners eens uit konden puffen van al het harde gewerk.
En dan komt natuurlijk de reactie, ja maar het is maar ene klein stukje… Ja,. en de volgende keer is het weer een klein stukje, en daarna weer, en dan is er geen park meer over.
Nee, stel nu een grens op. Tot hier en niet verder. Sloop maar een jaren ’60 gedrocht op de Blaak – staat toch leeg – en bouw daar je depot. EN niet van mijn geld aub.
Nee, ik woon niet in de buurt van het park.
Wow ik wist niet dat je kwaad werd…
1. Ik zeg niet dat je reactie onzin is, ik zeg dat het onzin is om dit ineens naar Zuid te halen. Waarom wel? Omdat Zuid zielig is? Zuid is niet zielig! Schiedam is zogenaamd ook zielig. Zullen we het in Schiedam zetten? Of Prinsenland, over een culturele woestijn gesproken… En hoe treurig is Zoetermeer? Misschien maar daar dat depot bouwen? Of nog beter, we zetten dan depot in een krottenwijk in Sao Paulo! Daar zal het wonderen doen! Nee, er is maar 1 logische plek, in het culturele cluster naast het Boijmans.
2. De stad staat niet leeg, en al helemaal niet helemaal. De leegstand neemt zelfs al zo af dat er krapte kan gaan ontstaan. En dan heb ik het over winkels en kantoren. Bij kantoren is er vooral leegstand van verouderde kantoren. Er is een tekort aan hoogwaardige kantoorruimte in bijvoorbeeld het RCD. Maar die discussie zullen we hier maar niet verder gaan voeren want je zal toch zien wat je wilt zien ipv de feiten.
3. Er wordt geen park volgebouwd. Er komt een klein gebouw op een klein deel van het Museumpark. Overigens leuk dat je Central Park NYC erbij haalt. Daar hebben ze het grootste museum van de stad in gebouwd. Het MET.
4. Wat heeft jouw geld er mee te maken trouwens?
5. Ik woon niet in de buurt van het park. En ook niet op Zuid trouwens.
Het gebouw krijgt veel bezoek, mensen die dus het gebouw in het uit wandelen: interactie. Het gebouw weerspiegeld de omgeving: interactie. Mensen kunnen vanaf de dak van het gebouw de omgeving bekijken: interactie. Mensen in de omgeving zien mensen op het dak staan: interactie. Voor zover ik weet komt er zowel onderin als bovenop ook horeca: interactie. Dus nogmaals, hoeveel meer interactie wil je hebben? Ik heb geen idee wat een depot van een museum zou kunnen hebben wat volgens jou “functioneel inzetbaar is voor het evenement”. Ik zou ook niet weten waarom een depot van een museum dat zou moeten hebben. Dat gebouw wordt neergezet voor eeuwen. De Parade kan er volgend jaar mee stoppen of verhuizen naar een andere plek in de stad.
Ad 2- klopt dat wel, wat je hier stelt?
Zie: http://www.rotterdam.nl/Clusters/RSO/Document%202014/OBI/Publicaties/4076%20Kantoren%20bericht%20regio%20Rotterdam%202014.pdf
Ja dus. Zoals ik aangeef kan je niet alle leegstand op 1 grote hoop gooien. Er is nauwelijks leegstand onder oude (historische) kantoren en in kantoren die de laatste 15 jaar zijn gebouwd. De problemen van leegstand zitten vooral in kantoren uit de jaren 60, 70 en 80 zoals ook te zien in die link. Precies zoals ik zei. Dat zijn verouderde kantoren die niet meer aan de eisen van deze tijd voldoen en waar bedrijven die zich wel in Rotterdam zouden willen vestigen dus niet willen huren. Voor winkels zit de leegstand in het centrum nog altijd onder de ‘frictieleegstand’ (leegstand die nodig is voor het mogelijk maken van gezonde doorstroming). Wel is het even afwachten wat er met het oude Donner pand gaat gebeuren maar daar worden nu plannen voor gemaakt om het te upgraden.
Maar wat betekent het dat die leegstand voor een groot deel geldt mbt panden van voor 1990? Die constatering gumt die leegstand niet uit. Wat moet er gebeuren met die panden opdat ze niet meer meetellen bij de leegstandscijfers? Renoveren, nieuwbouw (is daar vraag naar?) of gewoon slopen en gras er over?
Als ik je goed begrijp voldoet een kantoor tegenwoordig na 20 jaar gebruik niet meer aan de eisen. Wat dat betreft zijn kantoorpanden nu net als auto’s. Maar dan stel ik wel voor om ze na 20 jaar ‘van de weg’ te halen. Oftewel sloop (-nieuwbouw). Want je krijgt in Rdam steeds meer het idee door een decor te lopen.
Is het trouwens zo dat die panden van voor 90 niet aan de eisen voldoen? Zijn ze in strijd met het Bouwbesluit oid? Of werkt het idd net als met auto’s en iPhones, namelijk dat bij beschikbaar komen van een nieuw model, de oude afstands aandoet, zonder dat die oude daadwerkelijk niet meer aan de eisen voldoet. Want als dat het geval is, dan is die constante stroom nieuwbouw de oorzaak van de leegstand onder die ‘oude’ panden.
Hier: DTZ over medio 2014 (pag. 30 e.v.): https://view.publitas.com/dtz-zadelhoff/factsheets-kantoren-en-bedrijfsruimtemarkt-medio-2014/page/30-31
Dat is toch een behoorlijk leegstandsprobleem hoor. Eigenlijk is het niet zo’n gek idee om musea, studenten en andere programma’s in oude panden onder te brengen.
Nee, specifiek kantoren uit de jaren 60, 70 en 80 hadden een beperkte levensduur. Die bieden gewoon te weinig kwaliteit. Kwaliteit die kantoren van zeg na 1990 en van voor WOII wel bieden. Kantoren die nu gebouwd worden worden dan ook voor langere tijd neergezet. De Rotterdam staat er over 100 jaar nog wel hoor!
Het is wel een belangrijke vraag wat je dan met die verouderde kantoren doet. Veel zijn al omgebouwd naar hotels, studentenwoningen, of luxe appartementen (calandstraat). Maar je kan ze ook een flinke upgrade geven zodat ze wel weer aan de eisen van deze tijd voldoen. De gemeente voert hier actief beleid op. Mooi voorbeeld is natuurlijk de Hofpoort (voormalige Shell toren). In de huidige staat zal die grotendeels leeg blijven staan.
Dat je door een decor zou lopen is ‘in the eye of the beholder’ denk ik. In het centrum van de stad staat 15% leeg. Ofwel 85% vol. Behoorlijk vol voor een decor.
Waarom moet je overal interactie hebben? Een park heeft zo zijn eigen unieke vorm van interactie. Een vorm die in een grote stad best gekoesterd mag worden.
En genereert het gebouw niet op elke willekeurige locatie diezelfde interactie?
Het gaat erom dat het gebouw een deel van het park afsnoept. Zowel fysiek als visueel. En dat gaat ten koste van de functie van het park. Dat is volgens mij de reden waarom het depot niet uitgerekend daar moet komen, maar liever elders.
@tim: Nu bevestig je toch heel mijn punt? Het gebouw heeft geen meerwaarde voor de omgeving. Maar de omgeving en park heeft vooral een meerwaarde voor het gebouw. In andere woorden: Het gebouw is vooral een parasiet van het park.
Hoeveel interactie ik wil hebben? Veel meer dan een restaurant, een spiegel en een dakterras. Het gebouw zou als het op deze locatie moet komen multifunctioneel moeten zijn, zodat de omgeving er ook wat aan heeft. Nu ben ik het dus volledig met Diego eens: Het snoept fysiek en visueel wat af van het park. En dat is precies de reden waarom dit dus niet de juiste locatie is voor dit gebouw.
@Robin Bovendien moeten we nou niet gaan doen alsof deze omgeving cultuurarm is en deze verrijking nodig zou hebben, met NAI, Boijmans en Kunsthal lijkt me dat kunst/cultuur al ruim aanwezig is.
Dit was, in 2009 al, een van mijn argumenten om te pleiten voor de vestiging van het Boijmans Depot in het Pakhuismeesterenpand op de Wilhelminapier. Daar lijkt mij eerder behoefte aan een interessante toevoeging aan het rijtje Luxor, Lantaren/Venster, Fotomuseum en Las Palmas. ik stelde mij een Hermitage effect voor: een prikkelende programmering van exposities vanuit de schoot van het moedergebouw aan de Mathenesserlaan, voorzien van een dakterras als dat van het MOMA met chablis, latte, waldorf salad en een decor van strakke torens.
Nu lijkt er (nog) een hotel in te komen met (waarom ook niet?) een exotische versmarkt. Het leek mij nu juist zo aardig als de hotelgast die bij Rem Koolhaas heeft gelogeerd gelijk weet dat er er ook goed voor zijn culturele lafenis wordt gezorgd. Ook aan de andere kant van die mirakelse brug, in het Museumpark…
Geen enkele relevante instantie die ik deze suggestie deed heeft serieus gereageerd, want tussen droom en daad bleken praktische bezwaren te bestaan. Story of my futile life.
Wat is dat toch, dat tegenstanders van dit soort projecten altijd meteen komen met schreeuwerige reacties? En waarom spelen ze alleen toe op onderbuik emoties? En waarom worden er onwaarheden aangehaald om de boel te onderbouwen (enige stadspark…? Armste stad…?(als het al waar was, wat heeft dat met dit plan te maken?)). Misschien omdat echte argumenten ontbreken en de reden van hun tegenstand eigenlijk alleen angst voor de toekomst is?
Ofwel, wil je belazerd worden, stuur dan vooral bovenstaande reageerder een mail. Dan weet je tenminste zeker dat je om de (museum-)tuin geleid wordt. 😉