Prikkelende gespreksstof nodig voor de vrijmibo? Stuurman Bart van der Zande is trots én kritisch op Rotterdam. Hij vindt daarom alleen maar bedenkingen hebben tegen het gejubel over de stad en de marketing onzin.
Rotterdam is een rauwe arbeidersstad. We hebben niet veel, zijn laagopgeleid, stropen onze mouwen op en werken allemaal in de haven. We doen normaal en blazen niet hoog van de toren. Niet lullen maar poetsen. En zo is dat.
Een stad vol met problemen, armoede en werkeloosheid, vooral ‘op Zuid’. Daar zijn pas problemen. En die problemen pak je aan door allemaal je mouwen op te stropen en hard te werken. Gewoon allemaal, stuk voor stuk, handen uit de zakken en in de modder die knuisten. Het liefst tot aan Aboutaleb aan toe. Want dat is Rotterdam.
Zoals Zihni Özdil in zijn vernietigende stuk over de Markthal al schreef: “Rotterdam heeft het hoogste aantal lage inkomens en de meeste werklozen. Dat zijn de echte Rotterdammers.” Echte Rotterdammers hebben lage inkomens en zijn werkloos! Het artikel wist één dag na de opening wie de komende tijd in de Markthal zouden komen (hipsters only) en om welke reden de Markthal slecht is voor de stad.
Ook Vers Beton’s finest, Vincent Cardinaal, bood een stok om alle positieve aandacht over de stad van tafel te kunnen slaan. Zie je nou wel, Rotterdam is een stad met vooral heel veel problemen. Al die lijstjes die moeten wel gekocht zijn. Of nog erger, Rotterdam heeft ‘city marketing’ bedreven.
Vincent roept de stad dan ook op om te stoppen met marketing en de problemen aan te pakken. Het wordt tijd dat de twee dames die verantwoordelijk zijn voor de Rotterdamse pr achter hun bureau vandaan komen en ‘arme’ en werkloze mensen gaan helpen! De echte Rotterdammers.
Schamen voor trots zijn op stad
Het moge duidelijk zijn: het nieuwe optimisme dat heerst in de stad wordt niet door iedereen met gejuich ontvangen. Sterker nog, ik zou me eigenlijk moeten schamen dat ik elke dag trotser word op mijn stad. Misschien mag je het wel voelen, maar spreek het niet uit! Die tijd had je immers ook kunnen besteden met echte problemen aankaarten en aanpakken.
De huidige anti pro-beweging gaat naar mijn idee aan een aantal dingen voorbij. Ten eerste, marketing van een stad kan ook bijdragen aan de ontwikkeling. Een aantrekkelijke stad trekt meer mensen aan, creëert meer economie, meer banen en dus minder ‘echte werkloze Rotterdammers’.
In de tweede plaats wordt er vanuit gegaan dat het kiezen is: kritisch blijven en op problemen blijven richten óf wat al goed gaat promoten. Als je het ene bejubelt, betekent dat niet per definitie dat je het andere negeert. Volgens mij kan het prima samen gaan. Laten we dan ook niet stoppen met de marketing. Laten we met zijn allen ongegeneerd trotse ambassadeurs zijn van onze stad met de New York Times onder de arm én laten we kritisch blijven op de topklasseringen in de negatieve lijsten.
Al 12 reacties — discussieer mee!
Hear hear, Bart. Ik vind het ook een valse tegenstelling: óf trots óf kritisch.
PS Niks mis mee, trots zijn. Kijk maar:
Het gejubel in de stad is vooral gejubel voor eigen parochie. Hetzelfde geldt over alle verhalen over hip-Rotterdam. Het zijn vooral stadsgenoten die iedereen vertellen hoe hip Rotterdam wel niet is. Kijk, als je over jezelf moet vertellen dat je hip bent dan ben je het dus per definitie niet.
Of dachten jullie werkelijk dat de hele wereld het nu heeft over Rotterdam omdat ze het afgelopen jaar enkele keren in lijstjes hebben gestaan?
Ik ben het volledig eens met Mike.
“Doe normaal, dan doe je al gek genoeg” zegt men altijd……
Bart van der Zande, ‘connector’ bij Rotterdamse Nieuwe, onderdeel van Rotterdam Partners. Je verwacht het niet.
Geef die jongen een WC Eend-prijs!
Nogal een ad hominem Karin. Dit is een opiniestukje, logischerwijs schrijft iemand dan over iets waarbij hij/zij zich betrokken voelt. Om dezelfde reden vragen we vaak architecten te schrijven over architectuur, mensen uit de kunstwereld om een opinie over een cultureel evenement en politici over politicidingetjes.
@Ties Het is niet zozeer het preken voor eigen parochie dat mij tegen de borst stuit, maar de manier waarop. Vanwege het totale gebrek aan diepgang/visie in deze column vond ik een sneer gerechtvaardigd 🙂
Fake it till you make it.
Schijnbaar zitten er hier ook die niet goed tegen positiviteit kunnen. Nou weet ik dat Rotterdammers nogal veel kunnen zeiken, maar sommigen slaan echt door. Niet alles moet kut zijn lieve mensen.
Mike, denk jij nou echt dat mensen het niet over Rotterdam hebben omdat jij het ze niet persoonlijk verteld hebt? Wat een redenatie… Als Rough Guide, New York Times, Huffington Post, BBC, Die Zeit, El Pais, CNN en dat soort kanalen over Rotterdam berichten gaan er heus wel wat mensen over babbelen hoor.
Ja dat klopt. In Rotterdam wordt er veel over gebabbeld. Voor de gemiddelde buitenlander valt het nauwelijks op. Rotterdam staat weliswaar in een paar lijstjes (het aantal moet ook niet overdreven worden als je het vergelijkt met andere steden), de gemiddelde Amerikaan of andere buitenlander ziet er waarschijnlijk maar 1, misschien 2. En binnen die lijstjes is Rotterdam er maar 1 van de 10. Weet jij nog wie de andere steden waren in die lijstjes? Waarschijnlijk niet. Zo zal een Amerikaan de lijstjes voor kennisgeving aannemen en daarna doodleuk weer vergeten. Rotterdam zal bij buitenlanders gewoon nauwelijks blijven hangen, net zoals de anderen op de lijst van Rough Guide waarschijnlijk bij jou ook niet zijn blijven hangen. Laat staan dat er in het buitenland massaal over Rotterdam gesproken wordt.
Nee, dit lijstje is vooral leuk voor ons zelf, om onze ego een boost te geven. En daarom zal er vooral in Rotterdam zelf over de lijstjes en de positie van Rotterdam daarin gesproken worden.
Noem jij het maar negativisme, ik noem het realisme.
Spreek voor jezelf alsjeblieft. Ik had zelf al een aantal steden uit die Rough Guide lijst op mijn lijstje staan om te gaan bezoeken voor dat hele boekje het schreef. Steden als Marseille, Leipzig, Sarajevo en Glasgow staan al een tijdje op mijn lijstje, geen doorsnee bestemmingen.
Je doet aan een sterk staaltje voor anderen denken. Geluiden die ik hoor van mensen in de Rotterdamse horeca en toeristen industrie is namelijk dat er wel degelijk veel mensen door alle aandacht speciaal naar Rotterdam komen. Zat laatst nog naast een Spaanse in het vliegtuig die door de vermelding in een Spaans blad was komen kijken.
Misschien wat minder je eigen wereldbeeld aan anderen opleggen.
Eens met Stijn. Mike heeft natuurlijk gelijk dat 1 lijstje geen wonderen doet. Het is de kunst van herhaling. Als je stad elke keer terug komt in de spotlights in verschillende media dan is dat goed voor je bekendheid als stad. Uiteindelijk blijft het bij mensen hangen.
Vijftien jaar geleden kende ‘niemand’ Vancouver. Maar die stad is jarenlang internationaal de hemel in geprezen en kreeg de winterspelen. Nu kent ‘iedereen’ die stad.
Ik leg geen wereldbeeld op, dat doen anderen voor mij. Door me dagelijks te vertellen hoe hip en happening het hier allemaal is. Maar ik zie weinig verschil met een jaar geleden, behalve in en rond de Markthal. Het hernieuwde ‘zelfbewustzijn’ doet mij sterk denken aan de Amsterdamse arrogantie. Nee, Amsterdam is niet het middelpunt van de wereld, maar Rotterdam is dat ook niet. En daar schijnt men hier tegenwoordig heilig van overtuigd te zijn.