In Rotterdam hanteren we steeds vaker de stok in plaats van de wortel om mensen weer aan het werk te krijgen. Helpt dat? Hoogleraar Economie Robert Dur zocht het uit.
Rotterdammers die de afgelopen twee jaar een beroep hebben gedaan op de bijstand, hebben aan den lijve ondervonden dat de voorwaarden voor een bijstandsuitkering in onze stad aanzienlijk zijn aangescherpt: van hen wordt nu een ‘significante tegenprestatie’ verwacht. Deze tegenprestatie kan verschillende vormen aannemen: zo moeten werklozen werk verrichten voor de gemeente of zich verplicht netter kleden. Anders volgt er een sanctie.
Online medium De Correspondent uitte enkele maanden geleden in een uitgebreide reportage stevige kritiek op de Rotterdamse aanpak: die zou mensen buitenproportioneel straffen en onnodig vernederen.
Uit een rapport van de Rotterdamse Rekenkamer bleek verder dat de ‘wachtperiode’ de enige maatregel is die aantoonbaar effect heeft gehad: om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering moeten werklozen aantonen dat ze vier weken op zoek zijn geweest naar werk of scholing, wat de gemeente voor iedere nieuwe uitkeringsgerechtigde weer een maand bijstand scheelt. Mede vanwege deze maatregel uitte ook de gemeentelijke ombudsman onlangs haar zorgen.
Ondanks de controverse heeft het kabinet veel van de Rotterdamse maatregelen opgenomen in de nieuwe Participatiewet, die 1 januari aanstaande in zal gaan. Vers Beton vond het hoog tijd voor een wetenschappelijk commentaar en nodigde daarom Robert Dur, hoogleraar Economie aan de Erasmus Universiteit, uit om in te gaan op de vraag ‘Helpt straf mensen uit de bijstand?’
Met behulp van gedragseconomische inzichten analyseert professor Dur in zijn minicollege de beschikbare studies naar de effecten van sancties op uitkeringsgebruik. Sancties werken, blijkt uit een studie met Rotterdamse data: een sanctie verhoogt de uitstroomkans met maar liefst 140 procent. De afschrikwekkende werking van dergelijke sancties is dan nog niet eens meegenomen. Méér sancties dus? Nou… er blijken nogal wat kritische kanttekeningen te plaatsen bij het onderzoek. Als je wilt weten welke, bekijk dan hierboven de videoregistratie van zijn minicollege.
(tekst: Giorgio Touburg)
Al 9 reacties — discussieer mee!
Ik heb ooit vernomen dat wanneer je mensen dreigt echt heeeeuul hard te straffen, je ze zelfs 20 uur achter elkaar katoen kunt laten plukken zonder dat je ze daarvoor hoeft te betalen.
een onderzoek van 20 jaar geleden waar de automatisering inmiddels toch echt veel over heeft genomen is blijven hangen in de waan dat je moet meewerken een zinkend schip drijvend te houden en hoe langer we dit blijven ontkennen hoe moeilijker het wordt. want alles is te duur waar eerder het werk veel van de prijs bepaalde en het werk is bezigheidstherapie om je hoofd boven water te houden. laten we nog een onderzoek doen hoe we de rijken kunnen verrijken en de armen het leven zuur kunnen maken. wat een onzin dat het helpt, het helpt echt niets wanneer je de technische evolutie niet eerlijk bekijkt, collectief naar deeltijd gaat en mensen eens niet als loonslaven behandelt
Wat doet het als mens wanneer je heel graag wilt maar geen kans krijgt. Dat je moet in plaats van mag, anders een opgelegde straf.
Banen worden verdrongen door “verplichte” vrijwilligers.
Voor de gemeente een goedkoop alternatief, een bijstandstrekker aan het werk dan zorgen voor betaald werk.
Is dit het vooruitzicht?
hahaha!
Sancties werken dus.
In het hele stuk hoor ik niet wanneer er sancties worden opgelegd.
Werkweigering, sabotage, niet verstrekken van gegevens zijn b.v. redenen voor sancties, die makkelijk vermeden kunnen worden als geluisterd wordt naar de waarschuwingen die van te voren al gegeven worden.
Al het geld dat aan bijstand wordt uitgegeven wordt opgebracht door mensen die wel de moeite nemen om ook soms onaantrekkelijk werk te doen.
Iedereen die kan moet meedoen en anders sorry, dan krijg je minder.
Je hebt zelfs het recht je hele leven in de bijstand te zitten. Alleen accepteer je dan minder dan de mensen die wel werken.
Overigens is de grens tussen werkenden en niet werkenden m.i. veel te klein.
Ja ook leuk.
Of mensen die bezwaar hebben tegen het stelsel van voortdurende bijstand heel hard laten werken in de Goelag Archipel of in Stasikampen.
Bijstandsuitkering wijzigen en uitgeven als een voedselpas waarmee men voor een bepaalde bedrag per maand eten kan kopen bij een supermarkt dat in aanmerking komt voor desbetreffende voedselpas.
Postorderbedrijven straffen bij bestellingen van bijstandsgerechtigden, zodat deze bedrijven preventieve maatregelen gaan treffen tegen bestellingen door bijstandsgerechtigden.
Er is vast wel een minder domme grap te verzinnen, zodat ik met Eeva mee kan lachen.
Komt een beroepswerkeloze bij het arbeidsburo, die verplicht moet solliciteren.
“Heb je een baan” vraagt ie geeuwend. ” Ambtenaar “Ja , je kan kiezen. Grootvizier van de Koning, directeur van de Shell of voorzitter van de PvdA”
“Je maakt een grapje”zegt werkloze. “Ja” zegt ambtenaar”maar jij bent begonnen”.