Twee enorme opengewerkte wereldbollen. Dat wordt het nieuwe kunstwerk op het plein voor Rotterdam Centraal. ‘Kissing Earth’ wordt gemaakt door Olafur Eliasson, een bekende Deens-IJslandse kunstenaar.
Het beeld doet denken aan ‘Unisphere‘, de stalen wereldbol die symbool staat voor de Wereldtentoonstelling van 1964 in New York. Momenteel staat deze globe in Flushing Meadows, Queens.
Eerder was er discussie of het beeld ‘De Verwoeste Stad’ van Zadkine naar het Centraal Station verplaatst moest worden. Volgens Cees de Bruin, voorzitter van de commissie die onderzoek deed naar een geschikt beeld, moest het kunstwerk op het stationsplein juist een tweede Zadkine worden. Een toonaangevend beeld dus, zoals ‘The Bean’ in Chicago.
In deze video geeft Olafur Eliasson zelf uitleg bij het werk:
Hebben deze twee kussende wereldbollen het in zich om een iconisch beeld voor Rotterdam te worden? Wat vind jij?
Al 32 reacties — discussieer mee!
Prachtig kunstwerk maar te groot voor deze plek. Het ontneemt de blik weg van het prachtige station. Misschien iets voor bij de havens? Mooi welkom voor alle scheepvaarders en cruisegasten.
Het imposante, aandachttrekkende nieuwe NS station is plotsklaps gedegradeerd tot een nietig Whatsup- vinkje door die strandballen. Laat een plein alsjeblieft een plein zijn en bedwing de Rotterdamse ziekte om er zonodig weer iets zinloos neer te zetten
Die zijn groot.
De vraag of het kunstwerk ‘Kissing Earth’ van Olafur Eliasson iconisch kan worden, lijkt me minder van belang dan de snoeiharde opdracht die het, wanneer het is gerealiseerd, maar eigenlijk nu ook al, aan zowel stad als politiek geeft: “Live Up To The Kiss!” Ofwel: zorg er dan ook voor dat er in Rotterdam sprake kan zijn van robuuste en veerkrachtige, zowel natuurlijke als sociale, ecosystemen die elkaar kussen, omhelzen, liefhebben… Alleen al daarom is Eliassons’ voorstel – en de keuze van de commissie – hoopgevend!
De grote vraag is volgens mij: snapt 90% van het publiek, zeg de goegemeente, dit werk zonder iets van de context af te weten?
Kabouter Buttplug is gewoon tof, hup, een kabouter met een buttplug, indrukwekkend groot, solide materiaal, dat werk. Hetzelfde geldt voor De Verwoeste Stad, dat grijpt je ook in één keer bij de keel (zelfs op de vreemde plek waar het staat).
Ik heb net de video gekeken met uitleg van Eliasson, en dacht: wat een boel uitleg, wat een boel thema, wat een boel context. Werkt het ook zonder dat alles?
(let op, dit is een open vraag, ik ben erg benieuwd en ben er zelf nog niet over uit, dit is geen retorische truc om mijn gelijk te halen in de vorm van een retorische vraag ofzo.)
https://www.youtube.com/watch?v=ptmjQPQWjBE
Inge, ik denk dus dat het in principe niet uitmaakt. Ik heb heel veel Eliasson gezien, en altijd is de magie instant aanwezig. Ik denk echt dat het vakmanschap van hem en zijn team om zo’n werk al was het maar bevredigend in verhouding tot het nieuwe CS neer te zetten onderschat wordt.
Volgens mij wordt het schitterend.
Ik denk dat 90% van de mensen gewoon een selfie maken, hun favoriete continent opzoeken en dat kinderen erin gaan klauteren, dat we afspreken bij ‘de bollen’: de meeste mensen hebben geen context nodig.
Maar het biedt wel stof tot meer: wanneer zie je nou de aarde dubbel afgebeeld? Plus: als je iets langer kijkt zal iedereen zien dat de aardes elkaar bij Rotterdam kussen. Die symboliek is wel heel duidelijk. (ook wel een beetje.. eh… Rotterdam-centrisch)
Ik ben hier nog niet over uit. Ik ben niet extreem tegen, maar ook niet flabbergasted vóór. Het is wel mooi dat je erin kunt lopen (volgens mij) en dat de 2e aarde van spiegelglas is. Ik krijg er alleen wel een erg jaren ’50 gevoel bij. Ik weet niet of dat nou zo vooruitstrevend is. Het had wat mij betreft wat abstracter, meer high-brow gemogen 😉
Ik zag op facebook de term “Rotonde-kunst” voorbij komen. Auw.
Ha, laat de mensen nou maar eerst eens geduldig wachten. Wel mooie poetische combi met John Kormeling die binnen hangt met zijn wolk – die heeft mucho problemen gehad met zijn draaiende huis op een rotonde in Tilburg.
Ik mag hopen dat je er doorheen kan lopen, want anders staat ‘ie gigantisch in de weg.
geniale bewerking door Maartje Aben
en ja hoor, daar is ‘ie, 3, 2, 1: de pleurt op met je beeld facebookpagina
Het ziet er naar uit dat de wereldbollen het zicht op de mooie letters Centraal Station zullen versperren. Ik kan helaas geen video nu zien, maar als ik de letters op een afstandje niet meer kan zien, dan doe je het fout.
Vanmorgen schreef ik dit epistel: https://myjour.nl/a/tjeerd-langstraat/rotterdamse-kloten
Ergo van het stuk: ‘De ruimtelijkheid, weidsheid en de rode loper naar de stad worden volledig aan het zicht ontrokken als dit kunstwerk daadwerkelijk zo wordt geplaatst zoals het nu gepresenteerd is.’
Verder onderschrijf ik wat Inge zegt; ik vind het een boel uitleg, symboliek, thema en verhaal. Geeft wat mij betreft aan -en is mijn antwoord op de vraag of 90% van de goegemeente ‘de kunst’ snapt- dat het veel blabla is voor twee enorme wereldbollen.
Enne, 90% van de goegemeente zal nog nooit van Eliasson gehoord hebben, gok ik zo. De 5 cultuurbobo’s uit de commissie en de fans (hoi Vincent! 🙂 ) zullen enorm blij zijn met zo een grote kunstenaar, de rest zal het aan de reet roesten wie die dingen daar neerrolt.
In dezelfde categorie zal er ook wel 3, 2, 1 een anti-petitie van Bogue komen volgens het stramien van ‘poten af van ons [vul hier een object in dat een positief sentiment heeft bij de gemiddelde burger]’
Inclusief dikgedrukte letters die krachttermen bezigen en in aparte paragrafen zijn opgenomen!
(en dan hier nog iets met een vileine opmerking richting Adriaan Visser, omdat ie altijd zo leuk reageert op Twitter, of anders richting Aboutaleb, omdat je zeker weet dat ie nooit reageert en het dus veilig schelden is)
Oja! In Hendrik-Ido-Ambacht!
haha!
Waarom voelt men überhaupt de noodzaak om het stationsplein te vullen met kunst? Eliasson zegt dat zijn ontwerp de relatie tussen ’the local environment’ en de globale samenleving verkent maar wordt dit niet al gedaan door de Rotterdammers zelf? Loop eens met open ogen en oren door het centrum en je zult alleen door de verscheidenheid aan mensen al aan het denken worden gezet over die relatie.
Het prachtige uitzicht vanuit het centraal station wordt zo behoorlijk beperkt, dat was toch niet de bedoeling als entree van de stad?
Ook is het een sta-in-de-weg als je naar de architectuur van het station wilt kijken. Onbegrijpelijke beslissing!!
Helemaal mee eens!
Het station zelf is al iconisch genoeg qua beeld, daar nog een kunstwerk van dit formaat voor plaatsen is echt heel erg zonde.
Aan de andere kant: een stel rubber tegels eronder en je heb een geweldig klimrek.
Goede wijn behoeft geen krans. Sterker: hoe het ene kunstwerk/icoon het andere zwaar ontkracht.
Hoe het idee van de ontwerpers van de view op de stad vanuit het punt van de arriverende reiziger wordt dichtgetimmerd.
Dit kan de kunstenaars toch niet willen?
Of kunnen ze rollen?
Grappig dat je dat zo zegt. Ik hoop dat er een kunstwerk komt, dat ook als klimrek gebruikt kan worden door kinderen. De vier objecten die op het grasveld tussen de Markthal en de Hoogstraat staan, zijn bijvoorbeeld ook erg populair bij jonge Rotterdammertjes en dat is heerlijk om te zien. Als het deze aardbollen worden, hoop ik van harte dat ze beklimbaar zullen zijn.
Wordt volgens mij vanzelf een succes. Maar inderdaad Michel, er zijn nog wat veiligheidsprobleempjes. Want een kunstklimrek mag natuurlijk weer niet (veiligheid op straat, rubbertegels niet genoeg, want te hoog). Dus hek er omheen (kan niet want je moet er in kunnen lopen). Stroom op het staalframe lijkt me ook geen optie …
Olaf heeft nog een aardige ontwerpkluif te verorberen.
Geduld mensen. Het is een krachtig schetsontwerp en ik vind het gebaar en symbool mooi: rond, bindend, kwetsbaar, mulitcultureel en internationaal. Eliasson erkent ook dat het nog tijd en inspanning vergt om het precies goed te maken. Ik kijk uit naar een mooie toevoeging aan de al spannende en rijke Rotterdamse beeldencollevtie!
Doen dus! maar zorg ook dat het goed onderhouden blijft. Wie gaat dat doen?
De gemeente? Prima, dan ook het mplastiek van Naum Gabo voor de Bijenkorf herstellen, want dat verdient Rotterdam ook, het behoud daarvan.
Volgens Eliasson zelf kan je er straks dus doorheen lopen en doorheen kijken.
Daarmee is een deel van de klacht “zicht op het station, en zijn letters” enigszins opgelost.
Ik ben ook een groot voorstander van een vrij zicht op het station, als een baken aan het einde van een zichtas (Westersingel – Kruisplein), en inderdaad, deze twee bollen zouden dat zicht enigszins versperren.
Maar ik wil dan toch nog even wijzen op de al bestaande sta-in-de-wegs van de heren en dames van West8 – de parking ingangen bovenop het Kruisplein. Ook wel bekend onder de naam GNIKRAP’s.
Dan heb ik liever twee bollen waar je doorheen kan kijken en lopen, het gebouw en daarmee de zichtassen erin weerspieglt ziet, dan twee quasi station-miniatuurtjes die daar ‘mooi’ staan te wezen en het gebruik van de auto aanprijzen. (oh, goh, kom ik net met de trein aan in Rotterdam zie ik daar opeens een Parking (wat een woord trouwens!): ik had beter met de auto kunnen gaan!)
Het beeld bij de Bijenkorf krijgt eens in de twintig jaar groot onderhoud. Laatste keer was in ’97. (http://www.sculptureinternationalrotterdam.nl/archief/Images/Gabo/BeeldGabonadriemaandenuitdesteigers.php)
De uitwerking kan prachtig zijn, maar de essentie is wereldbollen als symboliek voor global awareness/ concience gebruiken?! Je hoeft geen kunstenaar te zijn om dat te bedenken of te begrijpen. Het is net zoveel zeggend als een diplomatiek antwoord. Moeten achter zoiets onorigineels het mooie station en het plein worden begraven? Ik kan er niet over uit.
Ik vind het beeld niet Rotterdam waardig. Maar dat niet alleen. Hoe kan je nou zo’n beeld neerzetten voor een station en op een plein waar je niet mee moet gaan concurreren.
Een verbazingwekkende slechte keus van de kunstcommissie.
ik ook: helemaal mee eens!
Nog steeds, ook na de vele discussies, meningen en FB-kretelarij, blijf ik het een prachtig monument vinden. Het station en plein zijn zo groot en kunnen wel een blikvangertje gebruiken. Effe wat intiemer zicht na het imposante gebouw en tegelvlakte. Inderdaad een leuk afspreekplekkie, selfieachtergrondje, noem maar op. Symbool van twee werelden die scheiden of bijeenkomen: een kus van afscheid of een welkom. Gauw plaatsen!