Ga naar de inhoud

Rotterdam, kick toch niet zo op al die lijstjes

Vorige week werd bekend dat Rotterdam Europees ‘city of the year’ geworden is. De MTV Awards komen wellicht naar Rotterdam, de New York Times is verliefd en afgelopen weekend werd de RET tweede op het European Tramdriver Championship in Barcelona. Vincent Cardinaal heeft genoeg van al die zelfbevlekking en roept de gemeente op: ga nu eens echt aan het werk!

Feestje in Rotterdam
Feestje in Rotterdam

Lijstjes. Rotterdam is de stad van lijstjes geworden. Iedere week lijkt er wel weer een nieuwe hitnotering bij te komen. Staan we niet in de Rough Guide, dan is de New York Times wel verliefd. Met dank aan de specialiteit van het huis: het creëren van iconen van glas en staal. In dat opzicht was 2014 een ontzettend rijk jaar. Er was de opening van Rotterdam Centraal door koning Willem-Alexander. Niet lang daarvoor mocht heel de wereld kennis komen nemen van De Rotterdam – de ‘hurkende reus aan de Nieuwe Maas’ zoals architectuurhistoricus Wouter Vanstiphout het megaproject van Rem Koolhaas noemde. Als kers op de taart kwam daar in de vroege herfst de Markthal. Uitgerust met het grootste kunstwerk in zijn soort ter wereld aan het plafond en met binnen drie weken na opening een miljoen bezoekers op de teller.
De ‘ultieme’ beloning kwam afgelopen week. Wethouder Ronald Schneider mocht helemaal naar Londen. Daar kreeg hij namens de stad het predicaat ‘City of the year 2015’ op zijn revers gespeld. De prijs werd uitgelegd als een waardering voor de groei die de stad de afgelopen twintig jaar doormaakte. Van tochtgat met junkieproblematiek tot mondaine semimetropool, daar komt het in het kort op neer. Ik denk dat het een vertekend beeld is. En dat deze stad constant pr bedrijft met luchtkastelen tot gevolg.
Nog zorgwekkender is dat de kritiek lijkt weg te sijpelen uit de stad. Rotterdam heeft grote sociale problemen en staat voor fikse bezuinigingen, juist op het beleid dat die problemen moet aanpakken. Het constante gerinkel met champagneglazen van bestuurders, ambtenaren én media van deze stad begint daarom gênant te worden.

Kritiek? Polonaise!

Eerst dat kritische geluid. Alleen in de stad van het ultieme second city syndrome kan een particulier tijdschrift als Gers! ontstaan dat zo’n positief geluid over de stad laat horen, dat de gemeente het adopteert als officieel relatietijdschrift. Niemand leek deze actie van de gemeente vreemd te vinden. De kersverse winnaar van de Rotterdamse Persprijs is een website over eten. De prijs komt De Buik van Rotterdam best toe, maar is dit werkelijk het summum van journalistiek dat de stad momenteel rijk is? Op De Buik is vrijwel ieder artikel een jubelstuk. Daar naar gevraagd bij de uitreiking van de prijs zei een van de initiatiefnemers ‘wij schiften bij voorbaat al wat goed en slecht is, vandaar dat we louter positief zijn’. Ah, vandaar. Tja.
Erger is dat ook de gemeente voorgaat in de polonaise. Zoek op twitter voor de lol eens op #rotterdam en #wearerotterdam – de ambtenaren en bewindslieden buitelen over elkaar in het bewieroken van deze fan-tas-ti-sche stad. Het college-akkoord #Kendoe(incluis hashtag!) begint ook met de vaststelling dat Rotterdam goed bezig is.
Op Vers Beton liet ik in een column een anonieme ambtenaar aan het woord. Hij uitte zijn ongenoegen over bovenstaande zaken. Nog geen uur na publicatie had ik liefst twee bewindvoerders in mijn inbox, die persoonlijk even wilden stellen dat deze persoon het niet bij het juiste eind had.

Oplossingen, geen prijzen

Rotterdam mag dan wel de prijzen aan elkaar rijgen, de problemen stapelen zich op. De bijstand is nauwelijks meer hanteerbaar. Toch wordt hier op bezuinigd. De Rotterdamse Rekenkamer, de Rotterdamse Ombudsman én hoogleraar economie Robert Dur van de Erasmus Universiteit hebben los van elkaar hier al grote vraagtekens bij gezet. Ook de Pauluskerk is zeer bezorgd over de armoedeaanpak. Steffart Buijs, van de Pauluskerk-organisatie: ‘de gemeente zegt: zoek het zelf maar uit.’
Deze problematiek speelt zich geenszins aan de onderkant van de samenleving af. Vrienden van mij, jonge dertigers en ouders van twee kinderen, kunnen ook nauwelijks aan hun lasten voldoen. Beide werken, in de zorg en de kunsten. Een van hen is tijdelijk uit de running door ziekte. Doordat ze getrouwd zijn heeft deze persoon geen recht op bijstand. Ook is er geen tegemoetkoming in de kosten voor kinderopvang van deze mensen – juist de personen van wie je zou verwachten dat ze kunnen profiteren van het ‘hippe’ Rotterdam. Het tegendeel is waar. De lijstjes zijn alleen goed voor toerisme. De gewone Rotterdammer heeft er niets aan.
Hier volgt een oproep: Rotterdam, stop met felle marketing bedrijven en pak de problemen aan die zo talrijk zijn. Zeker nu gemeentes vanaf 2015 zélf de zorg moeten gaan regelen. Wie voor de bühne champagne blijft kantelen, of de MTV Awards probeert binnen te halen – die is het equivalent van het strijkorkest van de Titanic. Het is dansen op de vulkaan.
Deze opinie verscheen (in licht afwijkende vorm) afgelopen vrijdag in de Rotterdambijlage van NRC Handelsblad, en deze morgen in NRC Next.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam

We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • “Een leefbare stad is een stad die goed is voor kinderen”

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    Stedenbouwkundige Maria Vassilakou weet hoe je mensen op hun gemak stelt. Wenen, waar ze decennialang werkte, is al jaren een van de leefbaarste steden ter wereld. Vassilakou pleit voor holistisch beleid van de lange adem in dienst van een simpel, maar ambitieus doel. Een interview over de geheime ingrediënten voor een leefbare stad.

  • Waarom gaan de plannen voor Boijmans niet radicaal uit van het bestaande museum?

    • Architectuurkritiek

    Architect Sereh Mandias schijnt haar licht op het gebouw van Museum Boijmans van Beuningen, de uitbreidingen door de jaren heen en de nieuwe plannen. En vraagt zich af: past de ‘ambitievariant’ wel in de huidige tijdgeest?

  • “De gemeente gelooft niet in wooncoöperaties, ze heeft meer vertrouwen in de markt”

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    Bij ‘sociaal leegstandbeheer’ worden mensen tijdelijk in een gebouw gehuisvest, bijvoorbeeld omdat het op de renovatie- of slooplijst staat. Deze tijdelijke huurders vormen vaak een waardevolle gemeenschap voor de buurt. Ondanks lange renovatietrajecten, zijn in Rotterdam steeds minder van dit soort gebouwen beschikbaar. “Het wordt allemaal overgelaten aan antikraakbedrijven of ontwikkeld.”

  • Alle artikelen

De agenda die je aan het denken zet

  • On 21 November platform for city culture De Dépendance welcomes Michèle Lamont, an acclaimed Harvard sociologist, to discuss her new book ‘Seeing Others: How Recognition Works and How it Can Heal a Divided World’ at De Sportschool, Rotterdam-Charlois. 

    Venue: De Sportschool
    Datum:
  • Geniet van vier dubbelconcerten waarbij veelbelovende talenten en bekende namen het podium delen.

    Venue: Batavierhuis
    Datum:
  • In de maand november doet de Pointer pop-up redactie in onderzoek in Rotterdam. Vanuit een…

    Venue: Witte de Withstraat 42
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam