Ga naar de inhoud

Schrijver in de stad: Koffie met de heer Chagrijn

Columnist Vincent Cardinaal had een deep throat-ontmoeting met een twitterende gemeenteambtenaar. “Rotterdam is één groot verjaardagsfeestje aan het worden. Ik kan dat niet meer aanzien.”

Schrijver in de stad Vincent Cardinaal
Vincent Cardinaal beeld: Tom Slegtenhorst

Op Twitter ben ik sinds een tijdje in contact met een ambtenaar van de gemeente Rotterdam. Deze figuur twittert anoniem. Waarom hij dat doet, is niet zo lastig te duiden – hij maakt van zijn hart niet bepaald een moordkuil. Onlangs ging ik een kop koffie met deze zelfverklaarde de heer Chagrijn drinken. Ik leerde een persoon kennen die niet mee wenst te lopen in de polonaise.

De afspraak maken verliep nogal geheimzinnig. Het begon met een serie DM’s op Twitter. Of we niet eens konden afspreken voor “koffie, bier of een andere willekeurige versnapering”. Even dacht ik het hof gemaakt te worden, maar mijn Twittervriend las mijn gedachten: “Alles in het nette hoor.” Hij wilde mij spreken omdat hij dacht “dat ik het zou begrijpen.” Op zijn werk liep hij inmiddels tegen een muur op. Ze werden zijn gemopper een beetje zat en ook zijn bazen wilden niet meer luisteren. “Wat niet wegneemt dat Rotterdam één groot verjaardagsfeestje aan het worden is. Ik kan dat niet meer aanzien.” De afspraak werd gemaakt op een maandagmorgen bij koffiebar Booon aan de Proveniersstraat.

Ik was te vroeg. Zittend in een fijn herfstzonnetje wachtte ik op wat komen ging. Ergens hoopte ik met een klokkenluider van doen te hebben. Bob Woodward werd tenslotte ook op een simpele wijze door Deep Throat naar een parkeergarage gelokt en zijn hele wereld was voorgoed anders. Dat bleek wat te geromantiseerd. Een nette vent van in de vijftig kwam zich aan me voorstellen. Hij keek spichtig om zich heen en dook wat weg in de kraag van zijn windjack. Het paste goed bij de ochtendkrant die vol stond van verhalen over de DDR en die ik net had gelezen.

Hij stak direct van wal. “Nou, ik werk dus voor de gemeente. Vroeger was er nog ruimte voor kritiek, maar dat is over. Het is nu allemaal blerrie hoera. Laatst kregen we een presentje, heel de afdeling. Het was gebak met de vlag van de stad in fondant er bovenop gekwakt. Wat denken ze nou? Dat ik dat lekker gaat staan uitdelen thuis? Ze zien me al aankomen. Ik heb ze op Beurs in de vuilnisbak gemikt.”

“Kijk, ik ben ook trots op deze stad. Heel erg zelfs. Maar ergens hou ik ook van wat níet goed is. Begrijp je me? En dat mag niet meer. Het wordt allemaal geregisseerd. De prioriteiten liggen volledig verkeerd. Dan twittert Adriaan Visser dat ie ‘effe op en neer is naar Glasgow’, om de MTV European Music Awards binnen te halen. Kijkt iemand daar dan nog naar? En als ze naar hier komen – gaat Visser dan een beetje geil met Hannah Montana staan doen? Wat hebben we daar nou aan? Maar: ik heb mijn laatste woord nog niet gesproken.” Rotterdam Marketing is dus gewaarschuwd – er is verzet op komst.

’s Avonds bleek mijn koffiepartner zijn Twitteraccount te hebben opgeheven. Of hij het goed vindt dat ik hem in deze column opvoer, weet ik niet, maar zijn revolutie moet toch ergens beginnen. Bij deze dus.

Iedere week trakteert columnist Vincent Cardinaal op een stadse observatie.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Twee jaar na de White Lives Matter-projecties hebben de daders de politieke wind mee

    • Politiek

    Zes maanden cel eist het Openbaar Ministerie tegen de twee mannen die tijdens de jaarwisseling van 2022-2023 racistische leuzen op de Erasmusbrug projecteerden. Nigel van Schaik woonde de rechtszitting bij en ontdekte dat we anno 2025, met de PVV als grootste politieke partij, misschien wel moeten geloven aan een nieuwe werkelijkheid.

  • Niet lullen maar luisteren met filosoof Miriam Rasch

    • Kunst en Cultuur

    Filosoof Miriam Rasch vroeg zich af: wat betekent luisteren precies? Hoe luister je goed? Ze onderzocht het in haar boek Luisteroefeningen. Met een typisch Rotterdams klanklandschap op de achtergrond – een graafmachine, sirenes, optrekkende auto’s – pleit Rasch voor aandachtig luisteren, naar elkaar én naar de stad. “Als je al tien jaar in Rotterdam woont en je hebt nog nooit een racende auto gehoord, heb je dan wel echt een relatie met de stad?”

  • In memoriam Erik Brus: pleitbezorger en kroniekschrijver van de Rotterdamse letteren

    • In Memoriam

    Op 17 december overleed Erik Brus op 60-jarige leeftijd in Rotterdam. Erik was een markante persoonlijkheid en speelde een belangrijke rol in de letteren.

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam