Goedemorgen dertigplusser! Wat ga je doen deze zaterdagavond? Stuurvrouw en ‘vergevorderde dertiger’ Margot Smolenaars loopt vanavond in elk geval met een grote boog om Rotown heen.
Om een kapitaalkrachtige groep dertigers binnen de horecamuren te trekken, moet je als uitgaansgelegenheid rare fratsen uithalen. Hoe anders valt de ’35 & Still Alive’ dansavondaankondiging van Rotown te interpreteren? Een taalkundige autopsie door een vergevorderde dertiger.
Beginnen bij het begin: de titel. Wat poogt Rotown te zeggen met ‘35 & Still Alive’?
- Er is hoegenaamd geen leven meer na 35 jaar.
- Boven de 35 jaar leef je nog maar ternauwernood, ondanks dat energievretend nageslacht dat je in een optimistischer frame of mind op de wereld hebt gezet.
- Je leeft, maar nauwelijks, en dat vier je door te dansen tot je erbij neervalt.
- Het is ironisch bedoeld, dus eigenlijk staat er het tegenovergestelde. ‘Ja, ik ben 35 jaar, en bij god! Ik leef, maar niet heus, want ik ben daar eigenlijk te oud voor, haha.’
De ondertitel: ‘Klinkt als: Dansen zonder kinderen’. Met baby/dreumes/peuter (doorhalen wat niet van toepassing is, 35-plusser, geen kinderen is geen optie hier) in de BabyBjorn-draagzak is het lastig twerken, dat klopt natuurlijk helemaal. En wie wil er nou eigenlijk dansen mét kinderen? Je hebt ze gekregen, nu wil je ze zo snel mogelijk vergeten.
En dan de tekst: Dé dansavond voor iedereen die 30+ is of zich zo voelt. Dus het kunnen ook twintigers zijn, of veertigers, ja, eigenlijk iedereen. Als je je maar 30+ voelt. Denk er langer over na, en het wordt nog filosofisch ook. Net als het woord ‘kleuter’ eigenlijk heel raar klinkt als je het maar vaak genoeg herhaalt. Dertigplus. Dertigplus. Wat ís dat?
Wil je uren dansen, maar heb je geen zin om in het holst van de nacht thuis te komen? Denken we even door op deze gedachte. Dertigers hebben een avondklok, omdat ze de volgende dag gewoon weer lekker vroeg uit de veren moeten om met alcoholdamp en alles voor hun kleine te gaan zorgen. ‘Sorry Brommer/Fender/Gibson/Vlinder, papa moet even kotsen.’ Gelukkig behoedt Rotown ons voor zulke ellende door ons op tijd naar huis te sturen.
Heb je genoeg energie, dan mag je van ons natuurlijk ook gewoon door blijven dansen tot sluitingstijd, want de dj’s draaien tot 4 uur. Fijn, we mogen dansen met de écht levende mensen. Yay!
Naamstickers die gratis shotjes opleveren. Wut? Gratis shotjes? Naamstickers? O, is het een singlesfeest, eigenlijk? Want ja, wij dertigers zitten natuurlijk en masse in een relatiecrisis. Dus met het danszweet druipt er nog wat anders langs de muren naar beneden: existentiële wanhoop.
Of nee, het is een lotgenotenbijeenkomst. Tussen de jarennegentigdansmoves door – we noemen hier de ‘walking man’, de Hammertimedribbel en het omineus naar beneden staren met molenwiekende armen – kunnen we heerlijk tegen elkaar aan klagen over hoe zwáár we het allemaal wel niet hebben en hoe fíjn het is dat we toch nog in Rotown terecht kunnen met onze hang naar nostalgie.
Verwacht geen dance classics-avond. O. Geen nostalgie. Het blijft tenslotte Rotown, dus je hoort de leukste dansliedjes uit alle decennia voorbij komen. Ja, als Groove Is In The Heart er maar tussen zit hè.
Wil je meebepalen wat er gedraaid wordt tijdens 35 & Still Alive? Ja! Groove Is In The Heart! Mail dan voor 24 november – bummer! – jouw tien favoriete nummers naar … Geef ook aan hoe het blokje muziek moet gaan heten. Want ja, we houden van hokjes, wij dertigers. We laten ons er zelf ook zo makkelijk in douwen.
Het zal mij benieuwen hoe druk het wordt. Deze dertiger voelt zich in ieder geval níet aangesproken. En dat is niet ironisch bedoeld.
Al 16 reacties — discussieer mee!
Leuk! Ik word precies 30 om 00.00 uur vannacht. DJ, kan ik alvast ‘Er is er een jarig’ aanvragen?
Zo zonde. Rotown is jarenlang het epicentrum geweest van relevante jongeren uitgaanscultuur. Waar je ook als niet uitgebluste 35plusser makkelijk terecht kon. Wat me het meest stoort aan deze avond is dat Rotown hiermee de handoek in de ring lijkt te hebben geworpen. De jongeren slaan Rotown over en Rotown geeft het op. Ik vind dat je dit sowieso niet neer moet zetten, ok, misschien in een buurtcentrum in Tietjerkstradeel, maar niet in een bruisende wereldstad als Rotterdam op dit moment is en zeker niet op een zaterdagavond. Ik krijg al koude rillingen bij het idee aan deze avond. Als ik uitga heb ik zin in bier, sjansen, jeugd, energie om me heen, losbandig vermaak. Dit daarentegen klinkt als een vervroegde begrafenis receptie. Zet gewoon een leuke avond neer, dan komen die nog-niet-gestorven 35 plussers ook wel. Misschien bewijzen 300 losgeslagen vadertjes en moedertjes vanavond mijn ongelijk en wordt Rotown volkomen afgebroken op Blur’s song #2, maar ik zal er niet bij zijn, voel me echt totaal niet aangesproken door dit concept…
Wat klinkt je lekker zuur Margot, issues? Rotown probeert een leuke avond neer te zetten, dat jij daar niet heen wilt, prima. Dat je er zo’n stukje over moet schrijven, jammer.
Voor ik hier de annalen in ga als een zure tut: ik heb geen issues met Rotown. Ik heb geen issues met leeftijd. Ik ben juist blij met iedere dag die ik erbij krijg. Wat me opviel, is dat er in deze aankondiging wel héél veel stereotypen de revu passeerden en dat vind ik dus echt jammer. Wat ik met dit stukje wilde, is die vooroordelen met dezelfde, ironisch bedoelde ondertoon op de hak nemen. Waarom moet er zo opzichtig een leeftijdscategorie aan zo’n avond worden gehangen? Als het goed is, komt via mond-tot-mondreclame vanzelf het publiek opdraven dat zich wel aangesproken voelt. Net als bij, noem iets, een gemiddelde kleuterdisco.
Ha! Ik voelde me ook niet geroepen deze avond bij te wonen (hoewel die dozen met pizza me even laten twijfelen, had dat op de aankondiging gezet). Waarom niet dansen MET kinderen en pizza?
Ik ga ervan uit dat de kinderen in “Dansen zonder kinderen” niet de eigen kinderen zijn, maar alle Rotown-bezoekers tussen 16 en 34.
U bent dus gefrustreerd of heeft een ander probleem en probeert dat op te lossen door het van u af te schrijven. Hopelijk heeft het u opgelucht.
Ik voel me opeens zo jong, met mijn kinderloze 33 jaar. Heerlijk! Meer van dit soort 35+-feesten op credible plekken. Doe mij een 35+-techno-avond in Perron! Een 35+-deathmetalavond in Baroeg! Een 35+-drum ’n bass-avond in de Maassilo! Een 35+-35+-avond in Rotown!
Ik denk trouwens wel dat Rotown hier heel slim inspeelt op alomtegenwoordig sentiment (‘ik wil wel uit maar het kost zoveel moeite met programmering die pas om 12 uur start’) en een trend (de enorme hype van 80’s- en 90’s-feesten).
Bovendien ergerde ik me er ook al als twintiger aan dat headliners van danceavonden zo gruwelijk laat starten (headliner Aril Brikha om half 5 ’s nachts in Toffler, dat was wel heel uitdagend). Bird doet dat wel aardig met headliners die meestal om 1 uur starten, dat is nog wel te doen (hoewel ik 12 uur ook prima zou vinden).
Lieve help, nee, ik ga liever meteen aan de bingo dan dit te moeten meemaken. Zou de DJ ook gaan roepen dat “de voetjes van de vloer” mogen?
Beetje zuur stuk.
Gefrustreerd ben ik alleen over het feit dat ik op een infantiele toon als gefrustreerde dertiger wordt toegesproken. Verder niks aan het handje.
Je moet idd wel erg gefrustreerd zijn om zo te reageren.
Ik zou zo zeggen: neem de tijd om nog 100 van dergelijke reactie te geven op allerlei activiteiten in Rotterdam.
Gelukkig hoef je er niet naartoe. De stemming zou er niet beter op worden met zo’n zeurpetra
Ik heb de aankondiging op de website van Rotown nog eens nagelezen, maar ik (40+) lees er niets verkeerd in. Volgens mij willen ze gewoon het gat vullen tussen hippe jongerenfeesten en clichématige dance classic-avonden. En voor zover ik begrepen heb met succes want ik hoorde dat de vorige avond behoorlijk druk en gezellig was.
Uiteraard kan je dat marketing noemen maar in eerste instantie lijkt me dit met de beste intenties opgezet, dus voor en door dertigers. En dat met zo’n avond ook geld verdiend wordt, daarmee wijkt Rotown niet af van, pak ‘m beet, een hippe Berlijnse club.
Misschien is het stuk op de website van Rotown niet door de allerbeste tekstschrijver geschreven, maar dat u zich erdoor beledigd voelt en behandeld als een infantiel toegesproken gefrustreerde dertiger, zegt toch echt meer over u dan over Rotown of de organisatie van dit feest.
De grote vraag is natuurlijk: wie was erbij en hoe was het? (of, vrij naar een film: who did survive, and what was left of them?)
Ik ben ook erg benieuwd.. Survivors?
Gelukkig zijn daar de foto’s!