Winnaars en verliezers. Politieke beschouwingen en commentaren staan er bol van. Journalisten, ambtenaren en niet te vergeten politici zelf lijken aan de lopende band rapportcijfers uit te delen. Het is een geliefd tijdverdrijf in de wandelgangen, op de redactievergadering en bij de koffieautomaat. “Nou, dat is een zwakke broeder” hoor je dan. “Hij wordt door niemand meer serieus genomen.”
Carrie
Soms zie je een dergelijk snoeihard oordeel terug in de media. Meestal is dan een columnist aan het woord. Een maand of twee geleden moest wethouder Adriaan Visser het in het AD in een column van Carrie ontgelden. Alles aan hem was fout of deugde niet: “Ach moppie, wij vinden het jammer dat jij onze wethouder bent,” beet ze de wethouder toe. Die was wel zo gewiekst om deze vervelende beschouwing direct zelf rond te twitteren, voorzien van een laconiek commentaar: “Goedemorgen. Leuke baan, wethouder. Aan het werk maar weer.”
Schrijer, Geluk en Van Aartsen
Nergens zijn de lijstjes van zwakke broeders en sterke dames zo tijdelijk als in de politiek. De glorieuze winnaars van vandaag zijn de grote verliezers van morgen. Menig Rotterdams Politicus van het Jaar heeft later het stadhuis met de staart tussen de benen moeten verlaten. Wethouder Dominic Schrijer werd door zijn bloedeigen PvdA aan de kant gezet.
Ook CDA-bestuurder Leonard Geluk beet uiteindelijk zijn tanden stuk op de eigen gemeenteraadsfractie. En landelijk schopte VVD’s fractieleider Jozias van Aartsen het in 2003 tot politicus van het Jaar, om 1,5 jaar later op te stappen na desastreus verlopen verkiezingen. Nee, niet voor de Tweede Kamer; voor de gemeenteraden. Aboutaleb – Nederlander van het Jaar 2014 – is dan ook gewaarschuwd. Succes is vergankelijk. Zelfs als dat komt uit de hoek van Elsevier.
Samsom en Eerdmans
Maar ook kunnen de losers van gisteren de helden van vandaag zijn. Samsom was in de verkiezingscampagne van 2012 afgeschreven. Maar hij wist vriend en vijand te verrassen met een grandioze comeback. Hier in Rotterdam leek Joost Eerdmans als politiek leider van Leefbaar Rotterdam alle gezag te hebben verspeeld nadat de door hem voorgedragen wethouderskandidaat Ingeborg Hoogveld na verraad in eigen kring sneuvelde. En kijk eens aan: de wethouder met de ‘van niks naar nergens- portefeuille’(zoals oppositiepartij VVD Eerdmans een tijdlang wegzette) ontpopt zich de laatste maanden steeds meer als een bestuurder die herkenbare en aansprekend resultaten boekt.
Wethouders die het goed doen. Burgemeesters die lof oogsten. Laten ze er vooral even lekker van genieten. Maar laten ze zich vooral realiseren dat de scheidslijn tussen de hoofdprijs en de bezemwagen nergens zo dun is als in de politiek.
De columns worden steeds matiger. De gebruikelijke clichés zijn niet van de lucht. Het lijkt wel een sportcommentator: “resultaten boeken”, “grandioze comeback”, “bezemwagen” en daarnaast tegelwijsheden als “succes is vergankelijk”. Peter van Heemst begint steeds meer op Mart Smeets te lijken.
Leuk stukje, maar ter aanvulling.
Wethouder Geluk werd door zijn fractie aangeboden voor ontslag, maar LR wilde niet meewerken, omdat ze i.t.t. de regentenpartijen iemand beoordelen op inhoud.
Geluk bleef dus – ondanks het mes in zijn rug – gewoon zitten.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.