Ga naar de inhoud

Schrijver in de stad: Sint schept effe een luchie

Een alcoholische Sinterklaas, die rochelend werd afgevoerd uit groep 4, was het enige verzetje dat columnist Vincent Cardinaal werkelijk leuk vond aan het kinderfestijn.

Staf van Sinterklaas
Staf van Sinterklaas beeld: Tom Slegtenhorst

Als kind had ik weinig met Sinterklaas. Ik was altijd meer genegen om Kerst leuk te vinden – dat duurde langer, er was meer eten voorradig en bovenal: met Kerst gingen wij naar de bioscoop. Iedere tweede kerstdag wandelden wij in de kou van Crooswijk naar Cinerama of Lumière of Thalia en deden ons daar te goed aan de eerste voorstelling. Voor mij nog steeds het ultieme kerstgevoel. Sint had van alles met school te maken en daar werd het schoentje pas echt nauw. Ik vond school, mijn klasgenootjes en de leraren al een verzoeking op normale dagen – netjes in het gelid infantiele liedjes met ze zingen, behoorde daarom niet tot mijn hobby’s.

Eén keer was Sinterklaas wel draaglijk. En dat kwam geheel en al voor rekening van mijn ome Joop. Joop was niet echt een oom, want van een bloedband was geen sprake. Joop was een man die net als wij een huisje op Kruininger Gors had. En daar noemde je simpelweg iedereen oom of tante. Het ‘Gors’ – ik bracht er bijna een dozijn zomervakanties door en bijna al mijn weekenden van maart tot oktober. Joop was de gangmaker in de kantine. Een eeuwige vrijgezel die ‘s avonds kopstootjes dronk zolang de kastelein het hem toestond. Daarna brachten ze hem naar huis. Soms in een kruiwagen.

Behalve op Kruininger Gors was Joop ook in Crooswijk geen onbekende. Hij was er de postbode van dienst én om de een of andere reden was hij ooit gevraagd door een paar scholen om Sinterklaas te spelen. Gezien de geur van shag en jenever die hem vergezelde een gewaagde keuze. Toen ik in groep vier zat, kwam Joop ook bij ons de goedheilig man spelen – door hem ‘schijnheiligman’ genoemd, zoals ik later begreep. Ik herkende Joop meteen. De grote tatoeage van een anker op zijn pols kwam onder zijn kostuum uitgestoken.

Hij viel direct uit zijn rol door mij te groeten. “Hey jongen!” riep hij bij binnenkomst. Sommige kinderen keken me aan met een mengeling van ontzag en afgunst. Daarop ging Joop zitten. Net toen hij wilde gaan praten, kwam hij in een hoestbui terecht die het naderende einde van zijn leven deed vermoeden. Joop kreeg een glas water aangeboden, maar dat wilde niet naar binnen. “Heb je niets sterkers?” – onder die woorden werd Sint, pardon Joop, afgevoerd, de kinderen in verbijstering achterlatend. Ik vond het geweldig.

Ik liep de gang op. Joop lag, mijter en baard afgesmeten, op een paar aaneengeschoven stoelen. Een juf probeerde mijn zicht nog te verijdelen. Te laat. Luid rochelend kwam Joop overeind. We keken elkaar aan. Hij knipoogde. “Sint schept effe een luchie, knul. Vertel dat maar aan je vriendjes. Dan kom ik er zo aan.”

Waar Joop is gebleven? Ik heb geen flauw benul. Maar ieder jaar met pakjesavond denk ik met veel plezier terug aan zijn passage als Sinterklaas. En kijk ik vervolgens met genoegen uit naar kerst. Wat zou er in de cinema te zien zijn?

Wekelijks trakteert columnist Vincent Cardinaal op een stadse observatie.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • In memoriam Jan Oudenaarden: “Rotterdam is een geheugen verloren”

    • In Memoriam

    “Een betrokken Rotterdammer, waarvan je wil dat er meer zouden zijn.” Onlangs overleed Jan Oudenaarden, Rotterdammoloog, schrijver en ambassadeur van Rotterdam-Zuid. Vers Beton sprak vrienden en bekenden over zijn leven en nalatenschap.

  • Twee jaar na de White Lives Matter-projecties hebben de daders de politieke wind mee

    • Politiek

    Zes maanden cel eist het Openbaar Ministerie tegen de twee mannen die tijdens de jaarwisseling van 2022-2023 racistische leuzen op de Erasmusbrug projecteerden. Nigel van Schaik woonde de rechtszitting bij en ontdekte dat we anno 2025, met de PVV als grootste politieke partij, misschien wel moeten geloven aan een nieuwe werkelijkheid.

  • Niet lullen maar luisteren met filosoof Miriam Rasch

    • Kunst en Cultuur

    Filosoof Miriam Rasch vroeg zich af: wat betekent luisteren precies? Hoe luister je goed? Ze onderzocht het in haar boek Luisteroefeningen. Met een typisch Rotterdams klanklandschap op de achtergrond – een graafmachine, sirenes, optrekkende auto’s – pleit Rasch voor aandachtig luisteren, naar elkaar én naar de stad. “Als je al tien jaar in Rotterdam woont en je hebt nog nooit een racende auto gehoord, heb je dan wel echt een relatie met de stad?”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Wil jij werken in het politieke hart van de gemeente Rotterdam voor de leukste fractie van het stadhuis, dan willen we graag met je kennismaken. GroenLinks staat voor een cultuur waarin iedereen zich welkom en thuis voelt, met oprechte aandacht voor de Rotterdammer en voor elkaar. We erkennen en waarderen ieders unieke achtergrond en we werken samen om Rotterdam groener, eerlijker en inclusiever te maken. We doen dat samen met een sterk en divers team van medewerkers en raadsleden.

  • De gemeenteraadsfractie van de Partij voor de Dieren in Rotterdam zoekt een
    bevlogen social media medewerker. Als lid van ons team krijg je de kans om met jouw creativiteit het verschil te maken. Jouw doel is om onze partij zo goed mogelijk te profileren op onze social media kanalen. Een baan in het hart van de Rotterdamse politiek waar je het verschil kunt maken voor dieren, natuur en het milieu.

  • Heb jij visie en zakelijk inzicht, en een groot hart voor muziek, Rotterdam en jong talent? Music Matters zoekt een directeur die richting geeft aan onze missie om jonge Rotterdammers via muziek te inspireren en te verbinden.

  • Bekijk alle vacatures