Ga naar de inhoud

David Bades Anita – verguisd en een beetje geliefd

Sara Wiersma kijkt voor Vers Beton om de zoveel tijd naar een kunstwerk in de openbare ruimte. In deze aflevering: Anita, van David Bade. Een controversieel beeld aan de Westblaak.

Anita David Bade – Rosanne Dubbeld
Anita, van David Bade. beeld: Rosanne Dubbeld

Pallets & Big-bags

In 2001 kreeg David Bade de opdracht voor een sculptuur, te plaatsen ergens in de buitenlucht in Rotterdam. De stad was Culturele Hoofdstad van Europa en daarbij hoorde uiteraard ook een nieuw beeld. Bade kwam naar Rotterdam en liet zich inspireren door meisjes. Hij zag veel Johnny’s en Anita’s: trainingspak-gabbertjes op brommers. Hij zette Anita op een troon van pallets en liet haar in de stad van opgestroopte mouwen oprijzen uit een puinzak.

Voor Bade was het zijn eerste beeld in de openbare ruimte. Hij mocht zelf de plek kiezen. “Mijn oog viel al vrij snel op de Westblaak, bij het Eendrachtsplein. Vervolgens moest een commissie van wijze kunstbobo’s daar ook nog iets van vinden. Gelukkig waren ze het er mee eens, want het beeld staat er ijzersterk. Alsof ze daar zomaar is neergeploft; en ook weer elk moment opgehaald kan worden, zoals dat gaat met pallets en big-bags.”

Anita werd ook een symbool voor het skatepark. Bade: “Maar haar ambities reikten verder.” Hij graveerde ‘het ideale afgodsbeeld’ in haar zij. “Vrouwen, liefdes, moeders. Mannen willen niets liever dan een afgod van ze maken.” Met de woorden ‘First World Mission’ gaf hij haar ook een missie. “Ze bestaat uit gevonden voorwerpen, spullen die we in het westen op straat zetten voor de vuilnisman. In de Cariben, waar ik vandaan kom, recyclen we veel meer.”

Asielzoeker met missie

Ondanks haar ambitie en missie viel het beeld een aantal niet al te flatterende bijnamen ten deel. Denk aan ‘Geile Anita’, ‘Puinzak’ en ‘Gecrashte ijscokar’. Weinig Rotterdammers lijken fan. Toen het beeld in 2013 beschadigd raakte (als gevolg van een auto-ongeluk) gingen er zelfs stemmen op om haar niet te repareren. “Hadden ze er toen maar meteen iets anders neergezet”, aldus Peet (41) die er zoveel mogelijk met een grote boog om heen loopt. Joke (55), geboren in Schiebroek: “Ik heb begrepen dat het beeld een ode is aan de werkstad, maar de uitwerking is zo ontzettend lelijk.”

David Bade is er niet door gekrenkt: “Ik kreeg bij het maken volledige vrijheid. Dat zie je erin terug.” Toch hield hij naar eigen zeggen wel rekening met de omgeving: “Als het beeld in een woonwijk had moeten komen, zou ik meer rekening met de mensen hebben gehouden. Dan worden ze toch elke dag bij het openschuiven van de gordijnen geconfronteerd met mijn baksel. Maar het staat op een kruispunt. Dan zijn die felle reacties juist mooi.”

Ondanks het Rotterdams ‘chagrijn’ zijn er een paar liefhebbers. Zo noemde de Volkskrant haar in 2011 een “fakkeldraagster voor een gedurfd kunstbeleid.” En kort geleden benoemde Bade haar zelf tot een ‘asielzoeker met een missie’. Op straat treffen we alsnog een fan. Jasmijn (28): “Ze doet me denken aan daklozen die met volgestouwde winkelwagentjes lopen, met hun hele hebben en houwen erin. En aan marshmellows.” Het ‘ideale afgodsbeeld’ werd Anita dus nooit. Maar zo anders, gedurfd en misplaatst als zij is, is zij wel echt een Rotterdamse.

Meer? Bij het terugplaatsen van Anita schreef een drietal Vers Betonredacteuren een persoonlijke herinnering aan het beeld. Die lees je hier.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • 85 jaar na het bombardement laat de geschiedenis zich opnieuw ontdekken 

    • Kunst en Cultuur

    Na het bombardement van 14 mei 1940 stond tachtig jaar lang vooral de verwoeste stad centraal. Maar wie waren de ménsen die erbij omkwamen? Met projecties door de stad geeft De namen van 14 mei de slachtoffers eindelijk een gezicht.

  • De kinderen van Lebensborn: ontworteld, gestigmatiseerd en veerkrachtig

    • Kunst en Cultuur

    “Geef de Führer een kind” was de slogan van Lebensborn, het geboorteprogramma dat Duitsers moest aansporen om zoveel mogelijk ‘arische’ kinderen te verwekken – de beoogde nieuwe leiders van het Derde Rijk. Toen dat niet effectief bleek, werden kinderen die arisch oogden zonder pardon geroofd uit Oost-Europa en ‘gegermaniseerd’. De Rotterdamse fotograaf Angeniet Berkers documenteerde deze veelal onbekende geschiedenis.

  • Sober raves: “De maatschappij zou beter zijn als we elke dag dansten”

    • Kunst en Cultuur

    “Bedankt, maar ik ga liever naar een niet-nuchtere rave, want dit klinkt echt awkward”, is de reactie als Zuza Nazaruk vertelt over sober raves. En toch: aanvankelijk ongemakkelijk tussen een groep vreemden, staat Nazaruk twee uur later uitzinnig mee te dansen, nuchter. Body on. Head off. 

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

  • Een poëtische stortbui op de Binnenrotte!

    Venue: Binnenrotte
    Datum:
  • Van 12 tot en met 15 juni 2025 openen gebedshuizen hun deuren. Samen met Rotterdamse makers en denkers creëren we ruimte waarin kunst, gesprekken en workshops samenkomen.

    Venue: Meer dan 40 gebedshuizen in Rotterdam doen mee.
    Datum:
  • Het aantal betaalbare woningen moet omhoog, wachtlijsten omlaag. Woningzoekenden, waaronder families, alleenstaanden, studenten, ouderen, zijn wanhopig. Ons leven wordt uitgesteld door de wooncrisis. Dakloosheid is ons dreigende perspectief. Wij kunnen geen kant op! Wij eisen actie NU.

    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam