Een half jaar geleden schreef ik een artikel met als strekking “Ik schaam me om Feyenoorder te zijn”. Niet geheel onverwacht bleek dat een controversiële uitspraak. Blijkbaar mogen Feyenoorders hun onvrede naar hun club ongebreideld uiten, hun eigen clubgebouw bestormen en zich onvermoeid etaleren als het slachtoffer van het bestuur. Je moet als supporter echter vooral geen kritiek hebben op het Legioen zelf. Dan krijg je te horen dat je een ‘nepsupporter’ bent, dat je de club een slechte naam en zelf boetes bezorgt.
Ik kreeg ook waarschuwingen. Dat ik vooral niet op televisie moest verschijnen, want ik moest sommige hooligans niet onderschatten. Dat ik een onschuldig ogende jongedame van 28 ben scheen niets uit te zullen maken tijdens eventuele represailles. Ik ben gelukkig niet bang uitgevallen en op die paar snerende opmerkingen en wat hatemail na viel het allemaal gelukkig reuze mee.
Er gebeurde wel iets anders. Ik werd opmerkzamer voor de narigheid om me heen in de Kuip. Het leek dat nu ik de doos van Pandora had geopend er geen weg terug meer was. “Hey Feyenoordpiet” was een van de intellectuele hoogtepunten zo vlak voor de winterstop.
“Barbaren”
Feyenoordliefde is iets waar je mee wordt geboren. Het zit in je DNA, het hart is rood-wit zoals de documentaire “The other side of the heart is white” het zo treffend samenvat. Maar wanneer is het moment dat deze liefde onverenigbaar wordt met het schaamteloze gajes dat om je heen zit in de Kuip? Wanneer krijg je er genoeg van om jezelf tot in den treuren te moeten verdedigen? Hoe moet je reageren als de kranten in Italie “barbaren” koppen?
Het meest voordehand liggende advies is dat je ze maar gewoon moet negeren. Persoonlijk vind ik dat het meest kwetsende wat je mensen kunt aandoen. Ze degraderen tot een niveau waarop ze de moeite niet waard zijn om op te merken. Misschien verdienen de intrieste klootzakken in Rome dat wel, om genegeerd te worden.
Afstand nemen
Maar verandert daar iets mee? Ik denk het niet. Ik denk dat er voor eens en altijd moet worden afgerekend met de vreemde ‘heldenstatus’ die sommige van deze hooligans hebben.
Er zijn toch zeker genoeg oudere en verstandige supporters om die ‘rotte appels’ in toom te houden? Op Facebook zag ik vanochtend meerdere berichten van supporters die naar Rome af waren gereisd. Sommige hadden niet eens meegekregen dat er ongeregeldheden waren. Volgens hen hadden 6000 supporters het vooral heel gezellig. “De media kloppen het verhaal op”, menen zij.
Maar volgens mij is een beschadigde fontein geen opgeklopte propaganda en mogen we ons als Legioen voor de zoveelste keer collectief kapot schamen. Aboutaleb stelde in het eindejaarsinterview op Vers Beton dat Feyenoordsupporters afstand zouden moeten nemen van de hooligans en dat ben ik met hem eens. Ik wil dat de achterhaalde mentaliteit van negeren en gedogen wordt omgezet in ouderwetse sociale controle. Want, Feyenoorders, dat zijn wij, toch?
