Is hij het of is hij het niet? Columnist Vincent Cardinaal meent in een argeloze trampassagier een bekende te ontwaren en onderneemt actie.
Vanuit de warme studio stapte ik de straat op. Het was avond, het was koud. Ik was nu ook radiocolumnist en terwijl ik mijn eerste poging evalueerde, bereikte ik de tramhalte. Een man probeerde een praatje te maken, maar ik wendde mijn hoofd resoluut af. Ik had geen zin in sociaal verkeer, ik wilde een hork zijn, verzonken in een wereld waar alleen ik leefde.
Zittend in de tram keek ik wat om me heen. In het achterste gedeelte zat een man. Hij leek op mijn vader. Sterker – per seconde begon ik er meer van overtuigd te raken dat het mijn vader was. Na wat aarzelen durfde ik de man recht aan te kijken. Hij gaf geen kik. Wat niets hoefde te zeggen, want vijftien jaar eerder zat ik in een bus, in een situatie die erg op deze leek. Toen was ik ervan overtuigd dat het mijn vader was. Ook toen keek de man dwars door me heen. Nu was ik minder zeker van mijn zaak. Maar vastberadener dan ooit om actie te ondernemen.

Nog geen reactie — begin de discussie!