Sara Wiersma kijkt voor Vers Beton om de zoveel tijd naar een kunstwerk in de openbare ruimte. In deze aflevering: het Maasbeeld van Auke de Vries. Een waslijn van leven en water naast de Willemsbrug.
Op een plein in de stad zou de 182 meter lange sculptuur van staalplaat, polyester en staalkabel van Auke de Vries gezien worden als een zwaar, indrukwekkend gevaarte. Echter niet aan de Noordelijke Maasoever, hangend tussen kade, Willemsbrug en een pijler van de ontmantelde spoorbrug in. Daar lijkt het zwart geverfde beeld eerder op een bescheiden stuk ijzerdraad dat boven de rivier gespannen is. Een aantal attributen ‘bungelen’ aan de draad, zoals een kogel, een blok en een stalen cirkel. Zij bewegen lichtjes in de wind. ‘De Waslijn’ heet het gevaarte in de volksmond.
Toch overstag
Begin jaren tachtig kreeg Auke de Vries (Bergum,1937) van Gemeentewerken Rotterdam de vraag of hij hen wilde adviseren over een eventueel kunstwerk bij de net geplaatste Willemsbrug. Het gesprek hierover duurde lang. Toch diende de Vries bij de uiteindelijke, open inschrijving geen voorstel in. Toen hij later werd gevraagd om dit wel te doen, en ook nog eens een jaar extra denktijd kreeg, ging hij overstag.
In 1983 werd ‘De Waslijn’ geplaatst. Kijkend naar het Noordereiland zie je haar rechts van de brug boven het water hangen. In eerste instantie was het tijdelijk. In 1988 kwam het beeld in opslag terecht vanwege de aanleg van de Spoortunnel en de sloop van de spoorbrug die over het water liep. In 1994 werd het beeld definitief teruggeplaatst. De noordelijke brugpijler van de spoorbrug is blijven staan en dient als het bevestigingspunt voor de staalkabel van ‘Het Maasbeeld’. Aan de achterzijde van de pijler is een groot contragewicht geplaatst.
Nog geen reactie — begin de discussie!