NHow Rotterdam
Bar NHow, De Rotterdam, half zes woensdagmiddag.
Wat doe je hier? Een hotel in je eigen stad, verborgen in de constructie van een eenzame rots. Te laag voor de sterren, te ver van de straat. Een zwijgzaam decorstuk van je dagelijks leven. Daar in de verte, over de brug, staat je huis.
Hier is alleen dat jasje over de leuning van jou. Zodra je het aantrekt valt alles samen: een man van de wereld op een plek van belang. De spiegels, het beton, de brug in de verte, Schiedamse gin. Je verkent de ruimte. De deuren naar het balkon zijn nog niet open, de ramen achter het beton zijn smal en hoog. De stad is hier verder weg dan je dacht. Ken je hier iemand? In gefilterd licht zie je twee Russische dames, een gepensioneerde kapitein en drie ruwe types met een glas bier aan de bar.
Dan haal je haar op, beneden. Je hoopt nog op decor: misschien Rem? Het geratel van trolleys, een model of piloot? Strijklicht over de Wilhelminakade? Nee, een lange stoet keurige ambtenaren en in de verte een heimachine. Je troont haar snel terug naar boven door het muizengaatje, de steriele lift naar een soort wachtruimte. Stickers van Mwah op de muur, voor het Rotterdamgevoel, plus neonletters voor een toefje New York.
Voorbij de deur weet je dat je veilig bent. Voorlopig is ze één en al oor. Wijn zal het zijn, maar wat maakt het ook uit. Onder de brug drijft de pannenkoekenboot, aan de overkant zal het avondeten nu wel klaar zijn. De Russische dames en de sleepbootkapitein verdwijnen in het woud van barkrukken. Ze fluistert iets in je oor, jij pakt haar arm en weet: alleen op een avond als deze is NHow er voor jou.
Bart Witteman
