Een overlijdensbericht. Een man van 63 jaar zat vier weken nog aan de overkant van mijn bureau. We hadden het over zijn gezondheid. Kleine pijntjes en grote ongemakken. Altijd met een lach. “Een echte Rotterdammer laat zich niet kennen”, had hij mij gezegd. Hij moest aangespoord worden om te komen. Soms kwam hij en soms ook niet. Regelmatig zat hij buiten adem tegenover me. Zijn longen die even niet bestand waren tegen het weer, tegen de luchtvervuiling of tegen de griep. Zijn hart dat het maar voor de helft deed.
Een man van 63 jaar. Geboren en getogen in Rotterdam. Nooit ergens anders willen wonen of willen zijn. Rotterdam was zijn thuis. Hier zou hij ook dood gaan. Zo had het moeten zijn. Dat was zijn wens.

Altijd had hij een lange jas aan. Een beige regenjas tot voorbij de knieën. Zijn houding voorovergebogen, alsof hij iets op zijn schouders droeg. Zijn huid rimpelig, te veel groeven voor 63 jaar. Hij was het echt. Zijn pensioen zat eraan te komen. Dat had hij ook na al die jaren bikkelen verdiend. Hij had moeten vechten, elke dag. Vechten voor zijn baan toen die op het spel stond. Vechten voor zijn kinderen toen hij ze dreigde te verliezen. En nu had hij ook moeten vechten voor het leven. Dit gevecht kon hij niet winnen. Hij had al teveel gevochten. Te veel gegeven.
De laatste weken werden een strijd om te overleven. Langzaam gaf zijn lichaam het op. Vier weken had hij het geprobeerd. Vier weken lang. Bloedproppen in zijn longen, daar begon het mee. Later zijn hart en zijn nieren.
Een man van 63 jaar. Komt niet meer. Heeft alles gegeven. Nu zit ik tegenover een lege stoel. Achter mijn bureau. Geen groeven, geen beige regenjas. Een gevoel van leegte grijpt me. Nu ik niets meer kan betekenen. Ik mis onze gesprekken, over zijn kleine pijntjes en grote ongemakken. Ik mis zijn optimisme.
sluit me aan bij de opmerking van Inge!
Erg mooi weer, Nabil! Ga alsjeblieft ooit al je columns bundelen, dat gaat een prachtboek opleveren voor iedereen die ook maar enigszins met de zorg of Rotterdammer te maken heeft.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.