Nabil Bantal is huisarts en schrijver. Via zijn praktijk en patiënten kijkt hij naar de stad. In deze aflevering bekruipt hem een gevoel van leegte na het lezen van een overlijdensbericht.
Een overlijdensbericht. Een man van 63 jaar zat vier weken nog aan de overkant van mijn bureau. We hadden het over zijn gezondheid. Kleine pijntjes en grote ongemakken. Altijd met een lach. “Een echte Rotterdammer laat zich niet kennen”, had hij mij gezegd. Hij moest aangespoord worden om te komen. Soms kwam hij en soms ook niet. Regelmatig zat hij buiten adem tegenover me. Zijn longen die even niet bestand waren tegen het weer, tegen de luchtvervuiling of tegen de griep. Zijn hart dat het maar voor de helft deed.
Een man van 63 jaar. Geboren en getogen in Rotterdam. Nooit ergens anders willen wonen of willen zijn. Rotterdam was zijn thuis. Hier zou hij ook dood gaan. Zo had het moeten zijn. Dat was zijn wens.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Erg mooi weer, Nabil! Ga alsjeblieft ooit al je columns bundelen, dat gaat een prachtboek opleveren voor iedereen die ook maar enigszins met de zorg of Rotterdammer te maken heeft.
sluit me aan bij de opmerking van Inge!