Reikhalzend had ik er naar uitgekeken. Naar de “Vragenlijst Veiligheidsmonitor Rotterdam 2015”. Gisteren lag hij in de brievenbus. Eindelijk. De burgemeester deed er een schattige brief bij. Of ik de lijst de komende dagen zou willen invullen. Het zou me slechts 15 minuten kosten. Alles wat ik aankruiste en invulde bleef volstrekt vertrouwelijk. En de resultaten zouden niet worden gebruikt voor commerciële doeleinden.
Ik voelde me gevleid. Ik was één van de uitverkorenen. Eén van de Rotterdammers die via de Vragenlijst Veiligheidsmonitor 2015 zijn stempel zou zetten op de bestrijding van misdaad en criminaliteit in mijn geboortestad. De stadsjury had ik misgelopen. In de gebiedscommissie was geen plek voor me vrij gehouden. Maar dit. Dit was het summum van #kendoe. Van de participatiemaatschappij. Van meedoen op zijn tweeduizendvijftiens.
Mijn enthousiasme verdween echter snel. 44 vragen moest ik beantwoorden, verdeeld over zes blokken. Blok 1 was meteen serious business. Ik moest opbiechten “Welke misdrijven er in mijn buurt voorkomen” en kon daarbij kiezen uit een ongezellig rijtje. Diefstal uit auto’s. Bedreiging. Geweldsdelicten. Straatroof. Bij elk delict kon ik kiezen uit 4 mogelijkheden. Twee ervan waren redelijk duidelijk: “Komt vaak voor” en “Komt soms voor”. Maar- dit terzijde – wellicht is drie keer een straatroof voor mij vaak maar voor mijn buurman 21 keer.
Lastiger leek me dat “Komt bijna nooit voor” en “Komt nooit voor” op één hoop waren gegooid. Dat zag er dus als volgt uit: “Komt (bijna) nooit voor”. Ik moest er in elk geval zo lang over nadenken dat ik bij vraag 3 al 15 minuten bezig was. De sfeer verslechterde in hoog tempo.
Ook ergerde ik me steeds meer aan het bovenmatig gebruik van blokletters: “Deze vraag gaat over vormen van overlast met betrekking tot JONGEREN die in uw buurt KUNNEN voorkomen. Kunt u voor elke vorm van overlast aangeven in welke mate u hier ZELF overlast van ervaart in UW BUURT?”
De vraag ging over jongeren, die zich misdragen. Zeker. Maar ook over jongeren die een potje voetballen, die wat schreeuwen of die op een plein rondhangen. En – dat viel me nog meer op – over OVERLAST DOOR OUDEREN in MIJN buurt werd met geen WOORD gerept. Terwijl daar in ieder geval bij mij behoorlijk wat ergernis zit. Ouderen die ineens van de fiets stappen waardoor het achterop komende verkeer boven op de remmen moet.
Ouderen die bij de metro tegen de stroom uitstappers in naar binnen dringen. Ouderen die met hun elektrische wagentjes moeders met kinderwagens van de sokken rijden. Dat is onversneden overlast. Maar ja. Geen populair onderwerp kennelijk. Dus loopt de veiligheidsmonitor er met een enorme boog omheen.
Ook over geweld achter de voordeur en de veiligheid op school blijven buiten beeld. Dat steekt eigenlijk nog het meest. Als mensen ergens veilig moeten zijn dan is het thuis. Als kinderen ergens op hun gemak moeten zijn dan is het op de school en op het schoolplein.
Blok 4 brengt “Slachtofferschap” in kaart. Of Rotterdammers de afgelopen 5 jaar slachtoffer zijn geweest van fietsendiefstal wil de Veiligheidsmonitor graag weten. Of hun auto slachtoffer is geweest van een kras. Maar hoe veilig of onveilig het thuis of op school is lijkt de vragenlijst niets te interesseren.
Ik was inmiddels 45 minuten bezig. En gaf de moed op. De vragen deugen niet. Voorgedrukte antwoorden zijn voor meerdere uitleg vatbaar. Problemen die er echt toedoen, ontbreken. En dingen die nu eenmaal gebeuren, zijn tot groot probleem opgewaardeerd.
Als mij wat overkomt, hoop ik dat politie snel ter plekke is. En als ik aangifte moet doen dan reken ik er maar op dat ik goed te woord wordt gestaan. Maar ja. Over de dienstverlening van de politie, daar gaat de Veiligheidsmonitor Rotterdam 2015 ook al niet over.
Ik begrijp dat de heer van Heemst een expert is in het uitvoeren van sociale onderzoeken? Wellicht even een kijkje nemen op . Daar wordt uitgelegd waarop getoetst wordt. Kan men ook gelijk zien waarom er geen rekening wordt gehouden met ouderen.
Het betreft een onderzoek naar veiligheid in de publieke ruimte, op wijkniveau. Wat er achter gesloten voordeuren gebeurt of op basisscholen, vereist een geheel andere onderzoeksopzet. bijvoorbeeld toetsen per school en niet per wijk.
Het thema veiligheid is natuurlijk een lastig thema omdat het zowel bestaat uit objectieve en subjectieve waarnemingen. Deze worden in deze studie beide meegenomen.
Daarnaast gaat de helft van het stukje over het gebruik van hoofdletters, inderdaad zijn deze vrij irritant, maar doen natuurlijk niets af aan de inhoud of de kwaliteit van het onderzoek. Maar als politicus ligt de focus natuurlijk al snel alleen op de vorm..
Kleine redactionele tip, wellicht kan de deze rubriek verhuizen naar ‘De Beste Stuurlui’, daar lijkt m.i de heer van Heemst iets tot zijn recht te komen.
Een politicus als v Heemst kijkt niet alleen naar de vorm maar hanteert ook een hoge mate van selectieve verontwaardiging.
Goed stuk, Peter, ik kan me je irritatie levendig voorstellen. En die KAPITALE LETTERS zijn zelfs in dit stuk al ongelofelijk irritant, kun je nagaan in een vragenlijst.
“Deze vraag gaat over vormen van overlast met betrekking tot JONGEREN die in uw buurt KUNNEN voorkomen. Kunt u voor elke vorm van overlast aangeven in welke mate u hier ZELF overlast van ervaart in UW BUURT?”
Kijk mama, zonder hoofdletters:
Heeft u wel eens last van jongeren in uw buurt?
Zo ook het niet problematiseren van ‘overlast’ door ouderen. Er is blijkbaar een ‘allochtoon’ voor nodig om de veiligheid te doen afnemen.
Het enige waar zogenaamde ‘neutrale’ meetinstrumenten als de veiligheidsmonitor toe dienen, is het creeren, staven en rechtvaardigen van een revanchistisch beleidsdiscours dat totaal voorbij gaat aan de sociale en stedelijke complexiteit. ‘Veiligheid’ (in zowel ‘objectieve’ als ‘subjectieve’ zin) is een black-box en het meten ervan een illusie. Vragen als “Welke misdrijven er in mijn buurt voorkomen” bewijzen dat eens te meer.
Ik neem dat deze reactie ook direct een pleidooi is om de validiteit van onderzoeken naar subjectieve maatschappelijke belevingsfenomenen als sociale cohesie, participatie en discriminatie naar het land der fabelen te verwijzen?
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.