De inrichting van de openbare ruimte rond het nieuwe station kan verrassend frivool uitpakken, vindt Elsbeth Ronner. Ze waardeert de roze bushokjes, die bij haar de schoonheid van dansende zakjes uit de filmklassieker American Beauty oproepen.
Een plastic zakje danst door de lucht, het valt op de grond om direct daarna opgepakt te worden door de wind. Het zakje maakt een pirouette en een plié zoals de lichte kniebuiging van een ballerina. Het lijkt een witte ballerina met als decor een rauwe bakstenen muur en op de grond bladeren in dezelfde roodbruine tint.
De ambient muziek van Thomas Newman zwelt aan. De gewaarwording van zoveel poëzie uitgedrukt door een stukje afval is intens. Zo intens dat de maker van de film zegt: ‘(…) it helps to remember, I need to remember, sometimes there’s so much beauty in the world I feel like I can’t take it.’ Deze filmscène uit American Beauty laat een blijvende indruk achter op het netvlies. Wervelende bladeren met stukjes afval worden voortaan geassocieerd met dramatische schoonheid.
Rotterdam is geen schone stad. Er wordt flink gepoetst, elke dag trekken de mensen van de schoonmaakdienst erop uit. De stoepen worden gebezemd en kleine karretjes zuigen met een roterende borstel het afval op. En toch waaien ook in deze stad plastic zakjes op. Ze verzamelen zich op intieme plekken of blijven net als schapenvacht aan scherpe hekken haken.
Maar niet in het stationsgebied. De rode loper, de met rood natuursteen geplaveide strook tussen het station en de Kruiskade, wordt schoon gehouden. Geen blad ligt er langer dan een ochtend, geen peuk langer dan een half uur. Dit is de entree van de stad die zojuist is opgeschoond.
Al 16 reacties — discussieer mee!
Ik word ook erg blij van de vrolijke roze bushokjes. Verfrissend om verfijnd design in het Rotterdamse straatbeeld tegen te komen, en dat het niet een perfect functionerende overkapping is vind ook wel heerlijk rebels 🙂
Als design niet functioneert dan is het gewoon mislukt. Het zal vast architectonisch prima uit te leggen zijn (blijkt dus hier ook in het verhaal), maar de gebruiker van deze bushokjes schieten hier natuurlijk niets mee op. Dat de NS/Prorail(?) en de gemeente akkoord gaan met zo’n dikke middelvinger naar de busreiziger is natuurlijk opvallend.
Ik vind het busstation echt zo enorm lelijk en totaal onpraktisch! Is er zo’n mooi treinstation gebouwd, zetten ze er een paar spuuglelijke babyroze partytenten naast die geen enkele beschutting bieden voor de wachtende reizigers.
Ze hadden beter een bustijdenbord in de grote hal van CS neer kunnen zetten, nu moet je als het regent naar buiten rennen om de vertrektijd te zien en moet je vervolgens weer terug naar binnen (of naar Lebkov) rennen als je droog wilt wachten. Boeh!
Bij een kunstwerk kan je een dergelijke poetisch neergeschreven mening prima verkopen. Mooi of lelijk en waarom. Niemand hoeft het daar over eens te zijn. Heb zelf een hekel aan zwerfvuil en het vergelijk van deze overkappingen met zwerfvuil maakt mijn beeld er niet beter op. Maar goed mijn mening is ook maar 1 mening en niet zo interessant.
Probleem is dat het hier om een gebruiksvoorwerp gaat waar de gebruiker praktische eisen aan stelt. Deze overkappingen voldoen op geen enkele manier aan het doel waarvoor ze zijn gemaakt. Ze bieden totaal geen beschutting. Bij goede regen sta je beter ver er vandaan dan eronder.
Als je dan ziet wat voor station er is neergezet, dan komt de busreiziger er wel heel erg karig vanaf. De tramreiziger ook al trouwens, al hebben die niet te kampen met niet functionerende overkappingen maar de lelijke standaard abri’s en te smalle perrons. Die bieden dan in ieder geval nog wel een beetje beschutting.
De bus is duidelijk het ondergeschoven kindje geweest. Maxwan heeft ons blijkbaar behoed van een busstation vol lelijke abri’s. Maar wat er voor in de plaats is gekomen heeft de busreiziger weinig aan. Ik ben daar niet vergevingsgezind over, het is namelijk geen kunstwerk. Gewoon mislukt ontwerp dus.
“Wanneer tijdens het wachten de schoenen of broekspijpen nat worden, zal dat ongemak de architecten moeten worden vergeven.”
Ik ben het dan meteen kwijt.
Maar, maak er roze wapperende dakjes op en dan is de burger happy. Dan ook nog twee gele ballen op het plein. Een gouden haan op de punt van de stationsoverkapping. De winkels in de passageslechts toegangkelijk voor reizigers die hebben ingecheckt en Rotterdam staat bovenaan op de Roughguide….
Tsjonejongejonge….
Rotterdam Centraal is gebouwd voor reizigers, dat inchecken is toch geen issue. Het zal toch wel meevallen met het aantal niet-bezitters die speciaal met de auto naar Rotterdam Centraal gaan om dáár iets te kopen terwijl diezelfde winkels ook gewoon in de stad te vinden zijn.
We hebben het hier dus over architectuur, infrastructuur, organisatiekunde en flowmanagement. Als ik dan deze ontwikkelingen zie is in mijn optiek iedereen op zijn eigen eilandje bezig. Mensen die dus van de ene kant van het station naar de andere kant willen wandelen, al was het maar een touristisch kijkje, worden onderscheiden van ‘betalende’ reizeigers. Er is talloze malen aangegeven dat de incheckpoortjes ook onderaan de opgang naar de perrons konden worden geplaatst zodat de passagierstunnel ook een winkelpromenade kon zijn.
Dat dit niet gerealiseerd is beschouw ik als enorme misser en zwlfs een voorbeeld van blind ontwerp-egoïsme. Ik denk dan:”Nie vir koper.”
Ik snap de situatieschets, maar kom op: wie zijn toch al die mensen?
Nee, dat is niet mogelijk, want je krijgt die mensenmassa (in een volle intercity passen 1200 mensen) nooit door acht poortjes per perron (okay, 9, want er zal er ook eentje bij de lift moeten staan).
Het ziet er leuk uit maar het is totaal niet functioneel. Leuk voor landen waar het nooit waait of regent, maar we wonen in Nederland. Niet alleen omdat de regen naar binnen waait, maar ook omdat al het water gewoon van het dak af stroomt. Had daar nou een soort regenpijp gemaakt…
Wat wel goed is: Die draaiende stoelen 🙂
Maar dan komt het op de verantwoordelijkheid van reizigers aan. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als je niet gewoon een hamburger kunt halen….
Sorry, ik neem al vijf jaar dagelijks de trein, als ik iets aan de gemiddelde reiziger moet toevertrouwen (die niet eens snapt dat je op de roltrap ook kan lopen), dan vallen er doden (door verdrukking bijvoorbeeld).
Wie al die mensen zijn: onder andere de bewoners van Noord, die het station als doorgaande weg naar het centrum gebruiken. Het klopt dat daar de fietstunnel voor te gebruiken is. En toch vind ik het (al dan niet expres) ‘vergeten’ van die functionaliteit van een station nogal een forse fout.
Bewoners van Noord gebruiken met name de Schiekade of Statenweg, lijkt me. Bewoners van de Provenierswijk inderdaad niet, maar als je op maximaal een paar straten van van een station gaat wonen in het centrum van een grote stad lijkt mij dat je wel een ov-chipkaart op zak hebt. Ik snap gewoon echt niet waarom daar zo moeilijk over gedaan wordt.
Haha, mee eens Rob. Mensen die zo dicht bij CS wonen maar toch geen OV-chipkaart bezitten worden terecht bestraft hiermee. Lekker door de saaie lage fietstunnel lopen. Lekker puh.
Zo laag is die tunnel niet. Kan er met mijn 195cm gewoon doorheen fietsen zonder m’n haar te verliezen.
Verlies helaas wel m’n gehoor door al die bezorgscooters die er doorheen racen, maar da’s een ander probleem.