Een irrationele angst tegen de ‘sleutel’ in zijn hoofd beheerste lange tijd Vincent Cardinaals kindertijd. Tot hij besluit dat het daarmee maar eens afgelopen moet zijn.
Angsten zijn een vreemde en in mijn geval meestal irrationele aangelegenheid. Specifieke angsten die ik meedraag zijn die voor clowns, kabouters (jazeker, kabouters), vliegen en muizen. Vooral voor muizen ben ik doodsbang. Toon mij geen knaagdier want ik ga geheid gillen. Andere angsten kan ik beter beredeneren. Ik droom vaak van het per ongeluk inslikken van een oordopje van mijn mp3-speler. De angst om te stikken, voor iemand als ik – heel zijn leven strijdend tegen allergieën – niet zo gek. Verder ben ik op metafysisch niveau ook nog wel bang dat God tegen alle verwachting in toch blijkt te bestaan.
De meest raadselachtige angst die ik ooit gekend heb, was er één die ik volledig terug kan brengen tot mijn eigen gedachten, één woord en een duidelijke plaats. Het is een plaats die ik zelfs nooit meer heb durven betreden sindsdien. Althans, tot afgelopen week. Toen ging ik met de billen bloot.

Al 6 reacties — discussieer mee!
.tnecniV ,nesaP kjilorV.
Jammer, weer niets gebeurd.
Weer een mooie rondgang in de spiegelzaal van Vincent zijn belevings wereld. Dank!
Groet, Tom
Mooie column!
Gelukkig nooit zo’n spannend boek gelezen als 9-jarige. Voor mij is het nooit een angst geweest, wel een grote fascinatie; ieder z’n eigen werkelijkheid.
” Een verzameling dagboekfragmenten en enkele kranteknipsels helderen iets op van de mysterieuze verdwijning van de 14-jarige Tom. Door op een schrikkeldag in februari Het Woord uit te spreken, tracht hij de stelling dat er meer dan één wereld is, te bewijzen. Hij belandt in een andere werkelijkheid, die merkwaardig veel op de aardse lijkt. Vanwege geheugenverlies noteert hij alles. Aan essentiële vragen als wat is werkelijkheid, wie ben ik, geeft schrijfster concreet gestalte. De stijl is soms stokkerig, een dagboek eigen, soms beeldend. Een buitengewoon mysterieus boek, voor een groot gedeelte spelend in een wereld die niet de onze is. Het verhaal is een symbolische voorstelling van het zoeken naar de eigen identiteit. Beide werelden vormen een aspect van de identiteit van de hoofdpersoon. Bevat enkele zwart-witte functionele tekeningen. Voorzover er sprake is van spanning ligt die op het psychologische vlak. Daardoor is het boek vooral geschikt voor jongeren vanaf ca. 13 jaar.
Maar hoe weet je zeker dat je niet in een parallelle wereld bent beland die gewoon verdacht veel lijkt op je oude wereld? Multiversa, Vincent! Hier, ik leg het even uit:
Impliceer jij nu dat we in The Matrix zitten, Inge?
Ik impliceer vooral dat ik elk excuus aanwend om deze tenenkrommend hilarische ‘documentaire’ te promoten. Van duaal basketballende elektronen tot enzymen en katalysatoren die een dsk-waardig bacchanaal aanrichten: een waar feest.