Vandaag is het ‘opbouwdag’ – ieder jaar memoreert Rotterdam op die wijze de start van de wederopbouw. In dat licht een beschouwing van historicus Siebe Thissen, over de grillige relatie tussen stad, wederopbouw en bewoners.
Ontheemde burgers
Vijftig jaar geleden kwam er einde aan de wederopbouw. Ter gelegenheid van dat feestelijke moment schreef Rein Blijstra het prachtige boek Rotterdam. Stad in beweging (1965), een dikke pil die door het stadhuis werd aangeboden als relatiegeschenk. ‘Rotterdam is een dynamische stad, waar geen stille hoekjes meer zijn’, schreef Blijstra in een opvallend frisse toon, die vandaag niet zou misstaan op een site als Vers Beton. ‘Niet iedereen kan hier wonen en het zijn niet de slechtsten die de stad mijden. Maar het zijn ook niet de slechtsten die zich thuis voelen tussen al die bewegende delen van schepen, auto’s, machines en bruggen, tussen het knarsen, piepen, stampen, fluiten van al die haastige door mensen voortgedreven werktuigen. Zij die de stad bouwden hebben goede en verkeerde denkbeelden gehad, ze waren dikwijls verblind door de eisen van het ogenblik, de financiële bezwaren, een nerveuze haast die hen deed handelen zonder goed na te denken. Nee, Rotterdam is geen ideale stad geworden. Het had beter gekund, maar men bedenke: Parijs, Londen en New York hadden ook beter gekund. Rotterdam is Rotterdam, men neme het zoals het is. Veel meer kan een mens niet verlangen’.
