Afgelopen Hemelvaartsdag herdacht Rotterdam het bombardement op de stad, 75 jaar geleden. Over Rotterdam en de oorlog verschijnen al jaren herinneringsboeken. En ook dit jaar kwamen er weer een paar bij. Journalist Sjoerd Wielenga neemt de stapel door.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.
Al 4 reacties — discussieer mee!
Dit soort verhalen bedoel ik nu.
“En het verhaal van dat tweeëntwintigjarige meisje dat in een café vluchtte voor de vlammenzee, en daar – zachtjes biddend – verzeild raakte met mensen die zich, laveloos over de bar hangend, volgoten met drank. Gratis, want de eigenaar was gevlucht. Het meisje wordt uit het brandgevaarlijke café gered, maar haar familie overleeft het bombardement niet. Acht paar voeten werden uit de stenen opgegraven. Ze gingen in één kist.”
Het is allemaal volstrekt niet verifieerbaar. En sterker nog, er wordt geen enkele poging gedaan om het te toetsen. Waar woonde die vrouw, waar stond het café, waar vielen de eerste bommen? Misschien is het raadzaam om één verhaal er uit te pikken en vervolgens helemaal uit te pluizen. Er is achteraf zoveel verzonnen en wat heb je er aan om dit op te schrijven. Er was ook zo’n stoer verhaal dat Nederlandse mariniers/commando’s in de nacht de rivier overzwommen met het mes tussen de tanden, om de kelen van de Duitsers door te snijden. Om vervolgens op mysterieuze wijze te verdwijnen. De Zwarte Duivels werden ze door de Duitsers genoemd. Boehoehoe, wat spannend allemaal……gelul tot in derde macht, dat is het. Fits Baarda is een journalist die ook in de jaren ’90 verhalen moest verkopen, Frits Baarda is geen historicus. Dus ik heb recht het allemaal met een flinke zak zout tot mij te nemen…..anders zit er geen enkele smaak aan.
Nog zo eentje:
“Bijvoorbeeld van Wim van den Berg die – nadat hij, in tegenstelling tot zijn vader, het bombardement had overleefd – met een paar man in het geheim het beeld van Erasmus, dat voor de Laurenskerk stond, moest wegtakelen. Erasmus werd begraven in de tuin van museum Boymans”.
Jammer voor fantast Baarda. Het beeld stond helemaal niet voor de Laurenskerk, hahaha, maar op de plek waar ze de Rotta Nova gaan bouwen. Zo een beetje midden op dat grasveld. Als ie daar nog had gestaan had ie een mooi uitzicht gehad op RIF010. Pas ná de oorlog werd het uiteindelijk voor de Laurenskerk geplaatst. Tja, en wie van de lezers weet wat ze met het net zo beroemde beeld: “De maagd va Rotterdam” hebben gedaan? Nou, wie het echt weet mag het zeggen…maar je mag niets verzinnen, en als je echt niet weet…vraag het Baarda.
Oeps!!!
Beste Ed,
Dank voor uw inhoudelijke reactie. Wat betreft het Erasmusbeeld voor de Laurenskerk: hier heb ik een fout gemaakt. In het boek is de lezen en te zien dat het beeld op de Grote Markt staat. Omdat het verhaal grotendeels ook over de Laurenskerk gaat en op foto de toren opdoemt achter het beeld (en ik bovendien het fotobijschrift dat het beeld op de Grote Markt staat niet goed gelezen heb) heb ik ten onrechte opgeschreven dat het beeld – zoals tegenwoordig het geval is – voor de kerk staat. Excuus.
Wat betreft het verhaal over de vrouw in het café: het gaat (lees ik op p. 78 van het boek) om apothekersassistente Bep Hufkens die op de Oppert woonde. Ze werkte aan de Lage Oostzeedijk. De kroeg – ‘met tapkast, bruine tafeltjes en stoeltjes, heel simpel’ – stond op een hoek van een steegje van de Goudsesingel.
Groet, Sjoerd Wielenga