Dit is de laatste aflevering van Café Okeee, waarin Derek Otte de afgelopen maanden regelmatig zijn licht liet schijnen op de belangrijkste gesprekken in de kroeg. Vandaag herinnert hij je aan dat wat we nooit mogen vergeten.
Dit is de laatste aflevering van Café Okeee, waarin Derek Otte de afgelopen maanden regelmatig zijn licht liet schijnen op de belangrijkste gesprekken in de kroeg. Vandaag herinnert hij je aan dat wat we nooit mogen vergeten.
Vers Beton kan niet bestaan zonder haar leden. Lees onbeperkt artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Hier mag dit gedicht van Theodor Holman, gepubliceerd in het Parool vandaag, niet ontbreken.
1. Ik wilde u nog danken voor de vrijheid
Die u destijds groots voor ons heeft bevochten.
Een fraai geschenk, precies dat wat wij zochten.
‘k Herdenk hem thans met tomeloze blijheid.
Maar toch, wat is die vrijheid nog precies?
Als ik mijn hart laat spreken met verstand
Dan is er momenteel iets aan de hand:
De vlag der vrijheid is besmeurd en vies!
Een godsdienst tracht die vrijheid af te pakken.
En om de lieve vrede doen wij niets!
Hoe anders u. U deed voortdurend iets.
Wij noemen nu elkaar fascist, racist
In plaats van hen. De luiheid hier beslist.
Wij geven vrijheid. Zij ons lijkenzakken!
2. Als ik mijn mond niet snoeren laat dan word
Ik hier gemaand begrip te laten zien.
Voor wat? Hun dodelijke moordmachien?
Hun kromzwaard dat ons leven graag bekort?
Ik voel de pleisters plakken op mijn mond
En zit hier in een cel in het gebouw
Van ‘Politiek Correct!’ De cel is nauw.
En dus verstaat men niet wat samenbond:
Dat vrijheid ook bestaat om te mishagen.
Dat vrijheid soms beledigend kan zijn.
Zo geeft het antwoord op de nieuwe vragen.
Hier nog de uitsmijter…
En ja: de grootste vrijheid doet soms pijn.
De pijn die alles frank en vrij omschrijft,
Is pijn die zorgt dat je in leven blijft.