De dagen van de befaamde Carnissetuin lijken geteld. Dat komt door een gebrek aan visie, gemeentelijk dedain en schizofrene besluitvorming. Frank van Steenbergen en Derk Loorbach zagen het van dichtbij gebeuren.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.
Al 10 reacties — discussieer mee!
Bewoners en vrijwilligers zetten zich al maanden in voor het behoud van de Carnissetuin, Vindt u ook dat de Carnissetuin moet blijven? Teken dan hier de petitie: http://petities.nl/petitie/de-carnissetuin-moet-behouden-blijven
Achteraf is het nog steeds een grove schande dat de Carnissetuin weg moest.
Uit onderzoek bleek namelijk dat het merendeel van de leerlingen van de MBO-school die zo nodig moest uitbreiden, niet eens uit Rotterdam-Zuid kwam, maar men de ligging, openbaar vervoer enz. wel handig vond en daarom aan de Carnissesingel perse wilde blijven, ten koste van
duizenden buurtbewoners die de tuin wilden behouden die er al bijna 70 jaar op die plaats was.
Ook is er door mensen uit de gemeenteraad betoogd, dat dure huizen bouwen pal naast de metrolijn, waanzin was. Jeroen v/d Lee herinnerde zich nog prima dat zijn oma daar vroeger woonde en dat men elkaar buiten niet verstond, door het lawaai, als er een metro langsreed.
Voor al die kinderen uit de buurten die allen naar de tuin kwamen met hun ouders, nooit op vakantie konden en kunnen, drie-hoog achter opgroeien, vind ik het nog steeds een enorm gemis. Ook, omdat de tuin zó groot en mooi was, velden vol akkerbloemen, biologisch groentes en fruit en zó gevarieerd in zijn eigen unieke schoonheid. Een heel aantal kinderen van div. basisscholen uit de buurt, krijgt nu al vele jaren geen natuureducatie meer, want andere tuinen ontbreken óf zijn veel te ver weg.
Natuureducatie is toen van het lesrooster geschrapt bij gebrek aan noodzakelijke voorzieningen.
Leefbaar in de gemeenteraad is een geweldige blokkade voor de bewoners van Rotterdam op weg naar meer groen, duurzaamheid en gezamenlijk tuinieren, een kille partij van ja-knikkers zonder visie. Hun onverschilligheid en eigendunk herinneren wij ons nog goed, toen het voortbestaan van onze geliefde Carnissetuin aan een zijden draadje hing en omwille van het geld is verkwanseld, verkocht.
Je dacht toch niet dat wanneer een vastgoedmeneer met een bevriende stadsbestuurder belt, de belangen van een stadstuin serieus worden besproken?
Welke meneren zijn het?
In de Millinxbuurt zijn huizen gesloopt om een park aan te leggen.
Dat gaf de mensen in de wijk lucht, het wonen werd weer aangenaam.
Gaan we in Carnisse een stenen wijk creëren op de plaats waar het nu groen is?d
Kom op zeg , help mee en zeg ho stop .
Hart van Zuid mag het groen blijven?
Kapitaalvernietiging. Grond met een bouwbestemming is 1000 keer zoveel meer waard als grond met een groene bestemming. Als bewoners een park in de buurt willen, kopen ze de grond maar en laten ze het beplanten. En als ze daar het geld niet voor hebben, dan gaan ze eerst maar een tijdje aspergesteken.
… aldus het verhaal waarmee de vastgoedmeneer de stadsbestuurder belt waarvan ie het telefoonnummer onder een sneltoets heeft.
Hoi Daan
Asperge steken kan maar 2 maanden per jaar! Ik heb dat gedaan in de jaren 50 bij mijn ouders.
Geen droog brood mee te verdienen.
De grond kopen is geen gek idee, ergens in Brabant hebben mensen met elkaar een bos gekocht.
Dat kunnen wij ook doen, ik heb er wel wat voor over om gedeeltelijk eigenaar te worden.
Wie doet er mee? Samen zorgen voor de natuur in de stad.
Wij, vrijwilligers, van de Carnissetuin zijn ons aan het beraden.
Op de laatste voorlichtingsavond waar we bij aanwezig waren, merkte ik dat het al bijna een voldongen feit is, dat onze mooie Carnissetuin moet verdwijnen, terwijl deze van onschatbare waarde is voor veel bewoners.
Op deze avond werden de plannen van Ballast-Nedam al uit de doeken gedaan:
veel beton: een nieuw gebouw voor het Hoornbeeckcollege en nieuwe koopwoningen. Als wijkbe-
ner weet ik zeker dat er in onze wijk geen behoefte is aan koopwoningen, maar aan soc. woning-
bouw, want op div. plaatsen hebben nieuwe koopwoningen héél lang te koop gestaan voordat ze
daadwerkelijk waren verkocht! en daar moet onze, prachtige tuin voor wijken??? die onderdeel is
van het Zuiderpark!
Op de tuin zie ik vaak allerlei bewoners binnenkomen en genieten: jonge moeders met jonge kinderen, schoolg. kinderen voor natuureducatie, oudere bewoners met/zonder rolstoel die van de schoonheid zichtbaar genieten en wijkbewoners van allerlei leeftijden en nationaliteiten.
Waarvan sommigen met gezondheidsproblemen zichtbaar opknappen door met elkaar gezellig te
tuinieren in de buitenlucht, gezond fruit en groente verbouwen en innerlijke rust en eigenwaarde
terugkrijgen door actief hun herstel daardoor op te pakken! Dit proces heb ik al vele keren gezien bij mensen, in de jaren dat ik er vrijwilliger ben.
Onze tuin is niet van de wereld van het geld en de macht, maar van de wereld van schoonheid, rust, verstilling en vreugde (al 65 jaar! vanaf 1950!) een begrip in de wijk en dat moet zó blijven!
Er worden regelmatig hele leuke activiteiten georganiseerd met bijv. vlierbessen en ander fruit,
groente, gezamelijke maaltijden gekookt met alles wat het land ons geeft door bewoners die uit
álle windstreken van de wereld komen. Ook dat moet blijven!
Helemaal mee eens, Ans!
Officiëel woon ik in de Tarwewijk, ook al werk ik al jaren in de Carnissetuin en noemen we het globaal
Charlois.
Voor sommigen van mijn medebewoners is het Zuiderpark, hoe fijn ook dat we het hebben!, te ver
weg of niet veilig genoeg.
Onze tuin echter is op loopafstand, laagdrempelig en overzichtelijk en dat trekt de mensen véél meer.
We hebben ook de ervaring dat mensen die in de buurt werken of onderweg zijn, hun lunch even willen opeten in de tuin en mij dan vertellen hoe heerlijk ze het vinden om temidden van de prachtige bomen, mooie bloementuinen en overal zingende vogels daarvan genieten.
Uniek stuk schoonheid op Rotterdam-Zuid dat hoe dan ook behouden moet blijven!