Het nieuwe Rotterdamse cultuurbeleid 2017-2020 ligt klaar in een conceptnota met de titel “Reikwijdte en armslag”. Deze vormt de basis voor het zogeheten Cultuurplan waarin subsidies voor culturele instellingen voor vier jaar worden vastgelegd. Een groter en breder bereik lijkt voorlopig het voornaamste speerpunt. Marianne van der Velde (Music Matters) vraagt zich af waar de plek en het geld is voor juist nieuwe makers die een nieuw publiek trekken.
En wethouder Adriaan Visser kiest sinds zijn aantreden een jaar geleden stevig voor vernieuwing: “U kunt ervan uitgaan dat de verdeling van subsidiegelden niet dezelfde zal zijn als vier jaar geleden.”
De nota is geschreven op basis van discussies en gesprekken in de afgelopen maanden. Dit keer is de nota niet door de gemeente geschreven, waarbij de culturele instellingen er weinig tot geen invloed op hebben, maar tot stand gekomen in een samenwerking tussen de huidige gesubsidieerde culturele instellingen, de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur en de gemeente.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek
Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.
Al 4 reacties — discussieer mee!
“Op dit moment worden nog teveel mensen niet bereikt door de gevestigde cultuursector. Dat moet anders”
Ik vraag mij af of dit nou wel zo is. Als ik het culturele aanbod bekijk van musea, theater, festivals etc. dan heb ik de indruk dat de meeste Rotterdammers worden bediend. Er is aanbod van “elitair” tot “populistisch”. Zijn er trouwens onderzoeken gedaan naar Rotterdammers die zich niet bereikt voelen? En wat wordt hier onder verstaan? En moet een instelling dan altijd iedereen bereiken? Waarom? De conceptnota blijft uiterst vaag hoe het dan anders moet. Anders programmeren? Andere marketing? Andere doelgroepen aanspreken dan je eigen doelgroep? Met het risico dat je eigen doelgroep van jouw instelling gaat vervreemden.
Het verhaal over de nieuwkomers ben ik met je eens. Waarom moet een nieuwkomer rijpen onder de vleugels van een gevestigde partij? Ik zou bijna willen zeggen: alsjeblieft niet, het zou namelijk ook wel eens nadelig kunnen uitpakken voor het elan van een nieuwkomer.
Hey Ruud,
Goede vraag, of het echt zo is dat veel mensen niet bereikt worden. En of dat erg is, dat is dan weer een tweede. Ik zie vanuit mijn werk in ieder geval nog volop kansen om meer te doen voor een doelgroep die onderbelicht is. Jong en divers.
Ik vind dat de nota best helder is in het standpunt dat niet elke instelling iedereen moet bereiken. Ik ben het daar ook wel mee eens: dat is helemaal nergens voor nodig. Als het totaalplaatje maar klopt. En in mijn beleving, en ik ben daarin niet alleen, is de verhouding op dit moment nog steeds scheef. Veel aanbod voor een gelijksoortige doelgroep. Afijn, ik ben benieuwd naar de discussie in de raad 😉
Hoi Marianne,
Goed dat je aangeeft dat je de groep jong en divers nog steeds onderbelicht vindt. Ik ben ook benieuwd naar de discussie en natuurlijk naar de toekomst.
De nota is helder en ik ben uiterst blij dat er nu eens met in plaats van over de instanties heen een nieuw beleidsstuk is samengesteld. Het is een veel betere startpunt voor een nieuw kunstenplan periode dan voorheen. Onderwerpen zoals o.a. meer diversiteit in aanbod, aandacht voor de nieuwe jonge makers, doelgroep verbreding en educatie komen elke keer weer terug. En dat is goed ding want die belofte die men daarmee uitspreekt geeft hoop. Geeft ook aan dat men beseft dat er iets moet veranderen. Want wat dat betreft gaat het echt niet goed met Rotterdam. Dat kan en moet echter niet vanuit de politiek komen. Zij zijn er vooral om kaders te scheppen en te zorgen dat er afspraken gemaakt/ nageleefd worden. Dus de discussie of het wel moet veranderen maakt me daarom angstig. Bang dat de behoefte voor verandering (bijv. meer inclusiviteit ) verdwijnt en daarmee ook de noodzaak of legitimiteit van heel veel van die mooie instanties of initiatieven.