Deze week heeft Vers Beton voor elk wat wils, omdat deze zomer nu eenmaal voor wisselende buien zorgt. Wie zin heeft in een lekker zuur stuk, passend bij de stormachtige week, kan zijn hart ophalen aan de tirade van stuurvrouwe Tara Lewis over de falende maatregel die scooters op de rijbaan probeert te krijgen. Voor de optimisten hebben we ook een zonnige kijk op Rotterdam: Tara verklaart haar onvoorwaardelijke liefde aan de Markthal.
Al 8 reacties — discussieer mee!
Zal ik?
Vooruit dan maar. ‘De scooter’ bestaat niet, het is OF een 25km snorfiets blauw kenteken/zonder helm (mag nog steeds op fietspad) OF een 45km bromfiets, dus met geel kenteken/helm. Deze moet vanaf begin dit jaar in bijna geheel Rotterdam op de rijbaan.
Een ieder wordt geacht de (lokale) wetgeving te kennen. Maar naar mijn idee had Rotterdam er ook meer aan kunnen doen om de nieuwe regeling en het onderscheid bekend te maken.
Naar mijn (professionele) mening is deze regeling alleen maar bedoeld om een ‘natuurlijke’ teruggang in het scootergebruik te bewerkstelligen. Waarbij ik dan nog maar zo naïef ben om te denken dat ze (wethouder en gevolg) hopen dat rijden tussen het overige verkeer zo afschrikt dat mensen van de scooter afstappen en weer in de auto plaatsnemen. En niet daadwerkelijk van slachtoffers uitgaan. Ze rekenen op de afschrikwekkende werking van het gebod om op de weg te rijden.
Het is wederom een voorbeeld van een lokale overheid die zonder overleg met betrokken partijen zelf denkt een ingrijpende maatregel te kunnen nemen in 5 minuten. Er is simpelweg geen enkel bewijs dat binnen de Gemeente Rotterdam enige inhoudelijke kennis over scooters aanwezig is.
Overbodig voertuig dat enkel dikke reten dient. Want dat is het enige dat ik altijd op scooters zie, dikke reten. Te lui (cq dik) om te fietsen. Staan altijd naast me voor het stoplicht te wachten, met die smerige uitlaatgassen. Als koeien voor zich uit te staren. Zadel door achterwerk aan het zicht onttrokken. Af en toe nog een peuk in hun hoofd. Kan die Rotmans die milieubelastende dikke-retenmachines niet de stad uit-kantelen?
Rotterdam moet af van de vervuilende scooters. In plaats daarvan zou het mooi zijn als je net als in de grote Chinese steden meer e-bikes gaat zien. Minder geluid, minder vervuiling.
Mag het wat minder met het afzeiken van mensen met een paar kilo extra? Lijkt me nergens voor nodig. Ik weet dat fatshaming hip is, maar misschien kun je dat dan gewoon lekker in je eigen huiskamer doen.
Het verbieden van scooters lijkt me de beste optie, en dan alleen nog elektrische scooters voor mensen met een mobiliteitsbeperking.
Verder valt het me op hoe asociaal de gemiddelde scooterrijder is. Als je ze normaal uitlegt dat ze ergens niet mogen rijden, krijg je meestal een grote mond. Of ‘ja maar ik vind het niet veilig’ – nee, dus? Alsof fietsers bijna doodrijden dan een alternatief is. Dan ga je maar lekker fietsen, als je een scooter niet veilig vindt.
‘Dik’ is een objectieve term. Te bepalen op basis van BMI. De term ‘reten’ ging misschien wel wat te ver. Mijn excuses daarvoor aan iedereen met een kont die zich bezwaard voelt door het feit dat ik hun lichaamsdeel ‘reet’ heb genoemd. Lees daarvoor dan maar ‘konten’ of ‘achterwerken’.
Het ‘shamen’ betrof vooral het scootergebruik. Dat is wat ik ‘shame’ en dat doe ik door een link te leggen met ‘dikke konten’. Zoals sommige mensen ook een link leggen tussen roken en longaandoeningen. En die link tussen niet-bewegen en hoge BMI is er wel degelijk.
Waarmee ik dus niet stel dat alle dikke konten veroorzaakt zijn door niet-bewegen. Er is ook zoiets als aanleg etc.. Maar dat schreef ik dan ook niet.
Kun je met deze nadere uitleg leven? Zo niet, kun je dan aangeven hoe ik de boodschap dan had moeten brengen? Kan ik misschien iets van leren voordat ik iemand op zn tenen trap bij het leggen van een objectieve link.
Dag Henk, ik heb je 3e reactie verwijderd wegens off-topic. Laten we het bij de scooters houden.
Ik het het gevoel dat we hier in fase zes zitten:
1. Het is (nog) geen probleem
2. Het is een probleem en mensen gaan klagen
3. Klachten bereiken de politiek
4. Er is een meerderheid gevonden in de politiek om er wat aan te doen
5. Wetgeving komt
6. Klachten komen dat de wetgeving niet werkt
7. en dan weer verder vanaf 3 met #5 vervangen door handhaving
Dus wat mij betreft is het een heel stuk gekomen maar dit soort processen zijn helemaal trage processen. Om het proces te versnellen/vooruit te helpen/zorgen dat het niet stokt is aandacht van het publiek, organisaties en de samenleving nodig, zogezegd goed stukje!
Wat betreft de perceptie dat de weg onveiliger is: Misschien op plaatsen waar auto’s harder mogen dan 50 km/h maar wat voor de rest zijn wat mij betreft fietsers een heel stuk onvoorspelbaarder dan auto’s. Als je 45 km/h mag dan is de meest logische plek op de weg waar je 50 mag.
Een ander manier die ik zie behalve handhaving (nodig en vooral wat publiciteit erover kan helpen) is ervoor zorgen dat de weg een sneller alternatief is dan het fietspad. Je verwacht geen scooters op het fietspad dus als je er een hoort aankomen dan moet hij wel op de wel rijden en is er geen reden ruimte te geven.