Aikido, Carnissetuin en filosofie. Met deze drietrapsraket leren kinderen van de Elisabethschool hun eigen lichaam, hart en hoofd beter kennen. Dat helpt niet alleen de leerlingen, maar ook de school. Want sinds Vakmanstad en de schooldirectie de handen ineen sloegen, zijn de leerlingen niet de enigen die een emancipatieproces doormaakten.
De Elisabethschool ligt in een rustige straat aan de zuidrand van Carnisse. Te midden van de bakstenen portiekwoningen en aanleuningwoningen met plat dak, oogt het gebouw als een buitenbeentje: het vrijstaande complex heeft drie puntdaken, een houten uitbouw en wordt gescheiden van de straat door een grijs betegeld plein, een hek en een rijtje bomen. Het Zuiderpark vormt de fraaie groene achtertuin van de school, die hier al sinds 1954 is gevestigd.
Het is een zonnige vrijdag in mei, half drie ’s middags. Bij het hek staat een klein gezelschap ouders te wachten. De zoemer klinkt: de schooldag zit erop. Terwijl de meeste leerlingen van de Elisabethschool uitgelaten het schoolplein op stormen, verzamelt groep 7 zich in de lerarenkamer voor de kook- en ecosofieles van juf Marcia en juf Emma. De meerderheid van de kinderen is zichtbaar opgetogen. Een handvol meldt zich met frisse tegenzin. Zij zouden liever voetballen, tv kijken of gamen in plaats van nog eens twee uur naar de juf te moeten luisteren.
