Ga naar de inhoud

"Mensen wanen zich onzichtbaar in de nacht, het is een manier om te verdwijnen" — betaald artikel

Dit artikel is voorzien van een blokkade in verband met betaalde toegang, waardoor een gedeelte van de inhoud pas leesbaar is wanneer je bent ingelogd en beschikt over een geldig abonnement.

Terwijl in slaapsteden de tijd ’s nachts stilstaat, gaat het leven in een stad als Rotterdam onbevreesd door. Taxi’s rijden, beats knallen, ambulances redden, broden rijzen, telefoons rinkelen en tuinen leven. Vers Beton laat die verhalen graag zien aan de hand van ‘De Nacht’, een magazine van hulpdienst Sensoor voor en door de mens in de donkere uren. Aflevering 2: ambulancechauffeur Reinier van der Lingen van de GGD.
‘s Nachts bestaat er een wereld waar je geen weet van hebt als je overdag op kantoor zit. Als het donker is, gelden andere regels, zie je andere mensen en ervaar je de wereld anders dan in het daglicht. Vaak heb ik ook het gevoel dat mensen zich anoniem wanen. Of nee, het is meer dan ‘anoniem’. Ik denk zelfs dat ze zich onzichtbaar voelen.
In al die jaren dat ik ’s nachts werk, heb ik daar al heel veel voorbeelden van gezien. Mensen die op een openbaar bankje, zomaar open en bloot, van alles met elkaar uitspoken, dingen die echt thuishoren in een slaapkamer en waarbij ik denk: “hé, zoek een hotelkamer joh, ik kan je zíen!”

Mooiste uren

Ik vraag me af waarom mensen zich zo gedragen op het moment dat het laatste zonnestraaltje verdwijnt. Misschien komt het door de vreemde sfeer die je ’s nachts voelt, de vreemde stilte, de onbestemde geuren en de nachtmensen, zoals ik ze noem. Mensen die alleen ’s nachts tot hun recht komen. Ze gedijen niet alleen beter tijdens de nacht, ze máken de nacht. Alsof de nacht is wat het is vanwege die mensen, en niet andersom.
De nacht werkt soms als een deken, een manier om als het ware te verdwijnen. Even weg van alles, alleen zijn met je gedachten en wachten op de dag. Dat vind ik trouwens de mooiste uren van de nacht, net voordat het weer dag wordt. Je ziet de wereld langzaam ontwaken.

Toen ik nog als vrachtwagenchauffeur bloemen reed naar Frankrijk, had ik dat gevoel ook. Je bent op weg, de lege snelweg heeft altijd iets magisch, en je gedachten dwalen af. Naar plekken waar je overdag de tijd niet voor hebt omdat je altijd alert moet zijn en altijd reageert op je omgeving. Als je alleen bent, is er rust. Misschien is dat het magische van de nacht.
Het waren mooie jaren als vrachtwagenchauffeur. Ik heb het tien jaar gedaan, maar op een gegeven moment vroeg ik me af of dat het nou was. Het leven, bedoel ik dan. Wil ik de rest van mijn leven bloemen rijden naar Parijs? Ik kwam tot de conclusie dat het antwoord op die vraag ‘nee’ was. Nee, dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde meer halen uit mijn leven, meer betekenen voor de wereld.
Toen ik ergens las dat de GGD op zoek was naar een ambulancechauffeur, heb ik eigenlijk geen moment getwijfeld. Oké, dacht ik, ik heb nog niet de juiste papieren, maar daar kan ik voor leren. En rijden, tsja, dat kan ik als geen ander. Ik solliciteerde en werd aangenomen.
Inmiddels zijn er al vijftien jaar verstreken…vijftien jaar! Het is harder gegaan dan ik dacht. De nacht heeft na al die jaren nachtdiensten geen verrassingen meer voor me. Ik verbaas me niet zo snel meer, wil ik eigenlijk zeggen.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

De Stadsagenda

  • De Pulitzer Prize-winnende journalist en bedenker van The 1619 Project, Nikole Hannah-Jones, keer terug naar De Dépendance voor een gesprek over de erosie van democratie, de instrumenten voor verzet en de politiek van wat we ons herinneren.

    Venue: Kantine Walhalla
    Datum:
  • Waste Simmers is a series of collaborations and events organised by artist, gardener and avid composter Kate Price at the Afrikaanderwijk Coöperatie’s Grondstoffenstation to explore possibilities of their collected ‘wastes’. Join us for Waste Simmers #1 Digestive Press – a temporary, low-fi paper factory transforming food scraps, market waste, and ideas into new forms.

    Venue: Het Grondstoffenstation
    Datum:
  • Baroeg Open Air is een jaarlijks festival dat wordt georganiseerd door poppodium Baroeg. Het festival kenmerkt zich door de brede, underground programmering en ontspannen sfeer. Op zaterdag 13 september 2025 vindt de zestiende editie van Baroeg Open Air plaats in het Zuiderpark bij Ahoy. Kinderen t/m 12 jaar hebben gratis toegang.

    Venue: Zuiderpark
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Jij weet met jouw spark en gevoel voor gastvrijheid onze bezoekers te betoveren en bezorgt iedereen graag een warm welkom. Je houdt van servicegericht werken en wilt graag bijdragen aan een goed kaartverkoopproces voor onze bezoekers.

  • Wil je bijdragen aan het vergroten van het publieksbereik door slim gebruik van digitale systemen, data en technologie en door het uitvoeren van markt- en impactonderzoek?

  • Wij zijn op zoek naar een nieuw lid voor de RvT. We zoeken een toezichthouder met aanvullende competenties van de zittende leden, en daarom bij uitstek iemand uit de culturele sector zelf en bovendien de diversiteit van de raad vergroot. Ervaring is ondergeschikt aan de bereidheid om te leren en ontwikkelen als toezichthouder.

  • Bekijk alle vacatures