Terwijl in slaapsteden de tijd ’s nachts stilstaat, gaat het leven in een stad als Rotterdam onbevreesd door. Taxi’s rijden, beats knallen, ambulances redden, broden rijzen, telefoons rinkelen en tuinen leven. Vers Beton laat die verhalen graag zien aan de hand van ‘De Nacht’, een magazine van hulpdienst Sensoor voor en door de mens in de donkere uren. Aflevering 4: van aangeschoten feestbeesten tot hoogzwangere vrouwen, ’s nachts zijn we allemaal welkom bij taxichauffeur Steffanie Ruiter.
“Eindelijk rust! Dat is wat ik denk als ik ’s avonds in mijn taxi stap om te werken”, lacht Steffanie Ruiter. De 29-jarige moeder van twee kleine kinderen vindt het een verademing dat haar werkdag pas ’s avonds laat begint en in de ochtend eindigt. “Met die twee handenbindertjes is mijn werk eerlijk gezegd een momentje voor mezelf, lekker ontspannen”, vertelt ze lachend terwijl ze Yfke van acht maanden een flesje geeft, door de kamer struint om de veeleisende driejarige Joek een speelgoedauto te geven en ondertussen belangstellend vraagt of de verslaggeefster trek heeft in een kopje koffie.
Mysterieuze uitstraling
Toen Steffanie acht jaar geleden begon als taxichauffeur naast haar studie Dierenverzorging, dacht ze niet aan een carrière in het heen en weer rijden van wildvreemde mensen. “Ik zocht een baantje om mijn studie te bekostigen en ben toen bij de Vlaardingen Taxi Centrale binnengestapt. Toen ik begon reed ik alleen overdag omdat mijn werkgever mij als jong meisje nog niet ’s nachts wilde laten rijden. Tot mijn ongenoegen, trouwens. Ik wilde juist in de nacht rijden. Heerlijk leek me dat.”
Na vele maanden zeuren om een nachtdienst kreeg de toen 21-jarige Steffanie eindelijk toestemming. “Het was precies wat ik ervan verwachtte”, blikt ze terug. “De momenten dat ik even alleen in mijn taxi zit, de rust, het alleen zijn. Ik vond het geweldig. En nu, jaren later en met een druk leven overdag met de kinderen, vind ik het nog steeds een verademing om even alleen te zijn met mijn gedachten. In mijn hoofd neem ik dan de dag door en geniet van de stilte om me heen. Soms heb ik de weg helemaal voor mezelf, kijk ik naar de lichtjes die de stad een mysterieuze uitstraling geven en kom ik tot rust.”
Nog geen reactie — begin de discussie!