Alle Rotterdamse pasgeborenen ontvangen van de gemeente de Sleutel van Rotterdam, een welkomstcadeau dat korting biedt op uitjes en activiteiten. Afgelopen oktober viel de sleutel bij Julian Schaap op de mat. Na een bezoek aan de bijbehorende website rijst bij hem de vraag of de sleutel alle beoogde doelgroepen aanspreekt, of alleen de ouders van kansrijke bakfietsbaby’s.
Al 10 reacties — discussieer mee!
Paul Rösemuller verliet zijn Rotterdamse huis (ergens ten zuiden van de Vierambachtstraat) toen zijn vrouw zwanger werd. Logisch hij had zich net als zeer politiek bewuste stakingsleider geprofileerd en daarna was linksdoen in de praktijk niet meer nodig. Hij verhuisde naar Het Gooi geloof ik.
De bevoorrechte witte wetenschapper onderschrijft alle kritiek door zich afzijdig te houden.
Bedankt voor alle kritische reacties! Ik wilde eerst los alle reacties beantwoorden, maar een reactie aan allen lijkt me mooier.
Laat ik allereerst herhalen dat ik De Sleutel van Rotterdam een heel leuk initiatief vind. Er mag wat mij betreft best een steuntje in de rug komen voor gezinnen die twijfelen of Rotterdam wel een goede vestigingsplek is (Marlies). Mijn kritiek richt zit tot het Kansrijke Wijken project en hoe deze doorklinkt in de promotie van De Sleutel, waardoor het een exclusief in plaats van inclusief Rotterdams welkomstcadeau wordt. Inderdaad Blue, een onderzoek naar de vraag of andere doelgroepen zich in het beeldmerk van De Sleutel werkelijk in kunnen vinden of niet, zou goed zijn. Ik denk echter niet dat mijn ‘eigen roomwitte levensstijl’ het zicht me belet, maar simpelweg dat (zelf)herkenning fundamenteel is voor deelname. In een multiculturele stad als Rotterdam lijkt het me dus altijd zaak representatieve beeldmerken te creëren.
Ik kan zeggen dat het met de zelfhaat wel meevalt. Ook ben ik zeker niet vies van hoogopgeleiden (Loek). Ik ben erg blij te zien dat meer hoogopgeleiden ervoor kiezen in Rotterdam te blijven in plaats van te verhuizen naar randgemeentes of Utrecht, Leiden en/of Amsterdam. Inderdaad is het goed om dankbaar te zijn dat je wieg op de goede plek heeft gestaan (Karin). Maar in plaats van bij die dankbaarheid te blijven hangen, lijkt het mij goed om vervolgens te zorgen dat andermans wieg ook op een mooie plek staat. Het lijkt me dus niet verkeerd om vanuit die geprivilegieerde positie te zien dat het grootste deel van de hoogopgeleiden in Rotterdam (en elders in NL) wit zijn en dat dat misschien niet wenselijk is. Wenselijkheid wil in dit geval niet zeggen dat het deze witte Nederlanders niet gegund is (‘zelfhaat’), het wil zeggen dat het andere niet-witte Nederlanders ook gegund zou moeten worden. Zie ook de recente discussie over het extreem lage aantal vrouwelijke hoogleraren. Dat vind ik ook een probleem, terwijl ik echt (voor zover ik weet) geen probleem heb met mijn eigen mannelijkheid en/of mezelf in de toekomst ook graag werkzaam zie aan de universiteit.
Voor allen die geïnteresseerd zijn in sociologische verbeeldingskracht raad ik “The Sociological Imagination” van C. Wright Mills aan. En de suggestie om dergelijke stukken op Vers Beton te beschouwen als opiniestukken en niet als ‘harde’ peer-reviewed wetenschap.
De sleutel is zonde van het geld want hij komt alleen bij belasting betalende witte mensen terecht. Die mogen dus geen cadeautje bij de geboorte van hun kind krijgen.
“Kunnen zij zich vinden in de getoonde roomwitte levensstijl van veganistische cupcakes en onbehandeld houten speelgoed geprezen door urban moms?”
Dat heet toch een vooroordeel? O nee , dat is sociologische verbeeldingskracht! Bedankt meneer Schaap. Ga het – al ben ik maar gewoon historicus – nog veel gebruiken.
Er zijn in onze stad volgens mijn sociologische verbeeldingskracht grote groepen, die van die sleutel geen gebruik zullen maken om de eenvoudige reden, dat ze geen onderdeel van onze samenleving wensen uit te maken.
Iest anders. De meeste kinderen die geboren worden in kansenwijken als Alexanderpolder, Oosterflank, Prinsenland en Kralingen krijgen die sleutel niet omdat het IJsselland ziekenhuis in Capelle a/d IJssel ligt en ze derhalve daar worden ingeschreven. Discriminatie !
“Er zijn in onze stad volgens mijn sociologische verbeeldingskracht grote groepen, die van die sleutel geen gebruik zullen maken om de eenvoudige reden, dat ze geen onderdeel van onze samenleving wensen uit te maken. ”
Hebben de Brabanders het weer gedaan…
wat een gezanik weer over groepen in de samenleving die niet willen participeren? mischien een cursusje “geiten wollen sokken” breien of “silence disco” in de buurthuis aanbieden of een rondleiding in de rotterdamse vinexwijk prinsenland? afgeven op rotterdamse bevolkingsgroepen is zo jaren 90’… bahh!
Klopt Henk. Altijd weer die Brabo’s.
Je begrijpt, dat ik uit carrière overweging wat voorzichtiger ben met Limbo’s.
1. Is de aanname dat zij die hebben gestudeerd, betaald werk doen en een eigen woning hebben met WOZ van boven 160.000 “alleen “hippe, witte gezinnetjes” niet een racistische fantasie? De “sociologische verbeeldingskracht” die wordt genoemd klinkt als: uit de dikke duim gezogen.
2. Je vraagt of de sleutel “de minder kansrijke Rotterdammer” aanspreekt. Of “zij” zich kunnen vinden in “de getoonde roomwitte levensstijl”? Waarom kun je geen antwoord geven op die vraag? Omdat je eigen roomwitte levensstijl je het zicht op die ander belet?
3. Ben je wel echt in het antwoord geïnteresseerd? Het lijkt alsof je het vooral erg vind dat jij de sleutel krijgt. Want jij bent wit, hoogopgeleid en hebt die sleutel helemaal niet nodig. Is je stukje geen agressieve zelfhaat voor eigen parochie, met een beroep op andere mensen die abstract en buiten beeld blijven?
Het artikel strooit met “blank” en “hoogopgeleid” alsof het op zichzelf onwenselijke dingen zijn. Is dat de bedoeling?
Op verschillende plekken wordt dit vooroordeel versterkt richting de zogenaamde hipsters: food trucks en pop-up stores. Wat is jouw onderbouwing voor het noemen hiervan? Zijn hoogopgeleiden blanken overwegend hipster?
Het enige concrete voorstel dat hier wordt gedaan (sorry dat ik “sociaal mobiel maken” niet actionable vind), zit in deze zin: “buurthuizen en bibliotheken worden wegbezuinigd.”. Okee, hoeveel “Brabo’s en Limbo’s” kwamen er naar die plekken en welke positieve functies vervulden die, en in welke mate? Hoeveel kost dit “sleutel” project, en hoeveel kostte de buurthuizen en biebs?
Ik zie om mij heen dat redelijk wat jonge (blanke, hoogopgeleide) gezinnen na de geboorte van hun eerste kind toch vaak uit de stad vertrekken. Ze zoeken naar een veilige plek om hun kind(eren) op te laten groeien en vinden om één of andere reden dat dit niet kan in Rotterdam. Kan met huisvesting te maken hebben, maar misschien ook met het imago van een grote stad dat niet strookt met het klassieke beeld van een kindvriendelijke buurt. Wellicht geeft zo’n sleutel ze het inzicht dat Rotterdam een prima plek is voor kinderen. Ga er dus niet vanuit dat deze groep vanzelf wel blijft.
Net als @Blue proef ik zelfhaat. Zelfhaat met een hoger doel.
Een bizarre trend, overgewaaid uit de VS – zie bijv #whiteprivilige. De trendvolgers wanen zich superieur (oh, de ironie…) door zich te verontschuldigen voor hun witte bekkies en wat ze daardoor zomaar in hun schoot geworpen zouden krijgen. Om het niet te ingewikkeld te maken, blijft een verklaring voor de witte onderklasse uit.
De wereld zou een stukje minder krankzinnig zijn als die zelfhaat, zinloos immers, plaats maakt voor gewoon dankbaarheid over dat je wieg op de goede plek heeft gestaan.
Tot slot adviseer ik Julian Schaap te matigen met bijvoeglijke naamwoorden.